Zowel op het nieuwe Rooieravotr-blog als op mijn muziekblog heb ik vandaag iets nieuws gezet. Rooieravotr heeft een flink stuk over de moedige en o zo terechte protesten van arbeiders en anderen tegen het Egyptische bewind. Op mijn muziekblog staat een aankondiging van een optreden van mij. Dat gaat plaatsvinden op, jawel, de Eerste Mei, op een picnick die SP-afdeling Breda houdt. Het is me een ware eer.
dinsdag 8 april 2008
zondag 6 april 2008
Artikel over Tibet, elders...
Tibet blijft in de aandacht staan, met protesten van Tibetanen in gebied dat aan het eigenlijke Tibet grenst, én in Londen vandaag. Over Tibetaans verzet, Tibetaanse traditie en geschiedenis en over de rol van de VS heb ik zojuist een lang stuk geplaatst op mijn gloednieuwe weblog dat geleidelijk dit weblog gaat vervangen, maar dat dezelfde titel draagt: Rooieravotr. Over die verhuizing binnenkort meer.
vrijdag 4 april 2008
De SP over de NAVO: onhelder en meegaand
Daar gaan we weer: de SP op zoek naar respectabiliteit, ten koste van principes. Eerst hadden we de oproep van SP-kamerlid Remi Poppe om patrouilles in Uruzgan stop te zetten zolang ‘Defensie’ niet voor betere uitrusting zorgde – feitelijk een pleidooi waarin terechte zorg over het welzijn van soldaten vermengd wordt met een kwalijke oproep voor een effectievere oorlog. Nu moet Nederland zich van de SP gaan mengen in een discussie over de toekomst van de NAVO. Alsof de NAVO – dat door de VS gekleide militaire bondgenootschap waarmee Westerse staten in 1999 Servië en Kosovo platgooiden en dat momenteel de bezetting van Afghanistan ‘regelt’- een andere toekomst zou mogen hebben dan onmiddellijke opheffing!
Maar laten we de redenering eens beter bekijken. Kamerleden Tiny Kox en Harry van Bommel constateren: "De oude NAVO heeft zichzelf overleefd en lijkt zijn riochtingsgevoel kwijt." Zichzelf overleefd? Was de NAVO vroeger dan wel okay? Accepteert de SP met terugwerkende kracht het militaire bondgenootschap dat het Westerse aandeel in de Koude Oorlog coördineerde – en het daarbij behorende Amerikaanse overwicht?
"De alliantie scheurde bijna op de oorlog in Irak en is nu weer verdeeld over de oorlog in Afghanistan." Wees blij! Net zo goed als we blij mogen zijn dat Bush er niet in geslaagd is om de rest van de NAVO ertoe te bewegen in te stemmen met NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en Georgië. Ik zie Bush graag verliezen. Maar de winnaars zijn onze vrienden ook niet. Het belangrijkste aan dit soort conflicten is echter: een verdeeld imperialistisch bondgenootschap is een zwakker imperialistisch bondgenootschap.
"De Amerikanen willen meer strijd, meer militairen en bevoegdheden, de Duitsers juist minder oorlog, meer opbouw en een grotere rol voor de Verenigde Naties." Kortom: de Duitsers ( de Duitse héérsers, net zoals 'de Amerikanen' betrekking heeft op de héérsers en niet op de bevolking in het algemeen) willen de Westerse belangen overzee iets subtieler nastreven, met meer diplomatie en economische machtsmiddelen. In een kapotgeschoten land is het immers wat lastiger investeren. De middelen zijn anders, maar de doelen – Westerse economische en strategische belangen kracht bij zetten – zijn niet wezenlijk anders, en de 'Duitse' aanpak is daarmee niet wezenlijk ‘progressiever’ dan de 'Amerikaanse'.
Het stuk constateert dat Nederland moet "meedenken hoe we vrede, veiligheid en welvaart beter kunnen beschermen in een tijd waarin we een groot potentieel aan crises zien opdoemen(…)". De schrijvers pleiten voor "andere, betere afspraken en allianties. De huidige NAVO voldoet niet, en een steeds grotere NAVO wordt eerder bedreigend dan behulpzaam gevonden." En het artikel sluit af met een steunbetuiging aan de oproep van de NAVO-baas: "De herhaalde oproep van De Hoop Scheffer in de NAVO-assemblee om in alle lidstaten ene breed publiek en parlementair debat over de toekomst van de NAVO te houden, is dan ook erg verstandig." En of minister Verhagen dit signaal maar wil oppikken, want Nederland moet in deze discussie meedoen…
Ik vraag me af wat de SP-kamerleden hiervan nu werkelijk hopen. Willen ze een betere, humanere NAVO of zoiets? Ze zeggen het niet met zoveel woorden, maar de toon gaat wel die kant op. De kern van het probleem 'NAVO' zit echter niet in de vorm en in de middelen die dit bondgenootschap heeft en hanteert. De kern van het probleem zit in de inhoud en de doelen. De inhoud en het doel: de macht van Westerse Sstaten bundelen. En aangezien het hier om kapitalistische staten gaat, waarin de grote ondernemers de politiek regisseren en kneden, gaat het hier om een bundeling van de macht van Westers kapitaal.
Is de SP daarvóór? Laat de SP dat dan zéggen, dat weten we dat zij op dit punt geen antimilitaristische keus meer maakt. Is de SP daar stiekem nog steeds best wel tégen? Dan is deze discussie dé kans om dat luid en duidelijk naar voren te brengen, dan dient de SP onomwonden en met argumenten voor het opdoeken van de NAVO te pleiten. Is de SP er zèlf verdeeld over? Wordt het dan niet de hoogste tijd om die discussie dáár dan eens open te gooien? Politieke helderheid over dit soort zaken is, juist in een chaotische tijd als de huidige, voor links onontbeerlijk.
Maar laten we de redenering eens beter bekijken. Kamerleden Tiny Kox en Harry van Bommel constateren: "De oude NAVO heeft zichzelf overleefd en lijkt zijn riochtingsgevoel kwijt." Zichzelf overleefd? Was de NAVO vroeger dan wel okay? Accepteert de SP met terugwerkende kracht het militaire bondgenootschap dat het Westerse aandeel in de Koude Oorlog coördineerde – en het daarbij behorende Amerikaanse overwicht?
"De alliantie scheurde bijna op de oorlog in Irak en is nu weer verdeeld over de oorlog in Afghanistan." Wees blij! Net zo goed als we blij mogen zijn dat Bush er niet in geslaagd is om de rest van de NAVO ertoe te bewegen in te stemmen met NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en Georgië. Ik zie Bush graag verliezen. Maar de winnaars zijn onze vrienden ook niet. Het belangrijkste aan dit soort conflicten is echter: een verdeeld imperialistisch bondgenootschap is een zwakker imperialistisch bondgenootschap.
"De Amerikanen willen meer strijd, meer militairen en bevoegdheden, de Duitsers juist minder oorlog, meer opbouw en een grotere rol voor de Verenigde Naties." Kortom: de Duitsers ( de Duitse héérsers, net zoals 'de Amerikanen' betrekking heeft op de héérsers en niet op de bevolking in het algemeen) willen de Westerse belangen overzee iets subtieler nastreven, met meer diplomatie en economische machtsmiddelen. In een kapotgeschoten land is het immers wat lastiger investeren. De middelen zijn anders, maar de doelen – Westerse economische en strategische belangen kracht bij zetten – zijn niet wezenlijk anders, en de 'Duitse' aanpak is daarmee niet wezenlijk ‘progressiever’ dan de 'Amerikaanse'.
Het stuk constateert dat Nederland moet "meedenken hoe we vrede, veiligheid en welvaart beter kunnen beschermen in een tijd waarin we een groot potentieel aan crises zien opdoemen(…)". De schrijvers pleiten voor "andere, betere afspraken en allianties. De huidige NAVO voldoet niet, en een steeds grotere NAVO wordt eerder bedreigend dan behulpzaam gevonden." En het artikel sluit af met een steunbetuiging aan de oproep van de NAVO-baas: "De herhaalde oproep van De Hoop Scheffer in de NAVO-assemblee om in alle lidstaten ene breed publiek en parlementair debat over de toekomst van de NAVO te houden, is dan ook erg verstandig." En of minister Verhagen dit signaal maar wil oppikken, want Nederland moet in deze discussie meedoen…
Ik vraag me af wat de SP-kamerleden hiervan nu werkelijk hopen. Willen ze een betere, humanere NAVO of zoiets? Ze zeggen het niet met zoveel woorden, maar de toon gaat wel die kant op. De kern van het probleem 'NAVO' zit echter niet in de vorm en in de middelen die dit bondgenootschap heeft en hanteert. De kern van het probleem zit in de inhoud en de doelen. De inhoud en het doel: de macht van Westerse Sstaten bundelen. En aangezien het hier om kapitalistische staten gaat, waarin de grote ondernemers de politiek regisseren en kneden, gaat het hier om een bundeling van de macht van Westers kapitaal.
Is de SP daarvóór? Laat de SP dat dan zéggen, dat weten we dat zij op dit punt geen antimilitaristische keus meer maakt. Is de SP daar stiekem nog steeds best wel tégen? Dan is deze discussie dé kans om dat luid en duidelijk naar voren te brengen, dan dient de SP onomwonden en met argumenten voor het opdoeken van de NAVO te pleiten. Is de SP er zèlf verdeeld over? Wordt het dan niet de hoogste tijd om die discussie dáár dan eens open te gooien? Politieke helderheid over dit soort zaken is, juist in een chaotische tijd als de huidige, voor links onontbeerlijk.
donderdag 3 april 2008
Ravotr heeft weblog erbij, voor muziek en dergelijke...
Zoals veel lezers van dit weblog wel weten, schrijf ik niet alleen boze stukken over de maatschappij. Ik maak ook nog muziek, soms net zo boos maar gelukkig niet altijd. Af en toe schrijf ik daar over op dit weblog. Maar het leek mij nuttig om er een speciale plek voor te openen, waar ook aankondigingen van eigen optredens een plaatsje vinden en waar mensen die interesse hebben in rooieravotr-als-artiest terecht kunnen, ook als ze geen zin hebben in gezoek tussen verhalen over Gekke Geert of Malle Balk of de oorlog in Irak en dergelijke.
Vandaar dat ik een nieuw weblog ben begonnen, onder de inspirerende naam Peter Storm. daar de muziek dus, ook al kunnen langere stukken over bijvoorbeeld Bob Dylan (ja ik weet het, is een tic van mij) evengoed tegelijk ook nog hier terechtkomen. Daarginds ook andere kunstzaken, en misschien nog wel andere vertelsels die niet rechtstreeks politieke verhandelingen zijn. De inspiratie is natuurlijk dezelfde opstandigheid die de rooieravotr hier uitleeft. Lezers verwachten niet anders, en anders wennen ze er maar aan, nietwaar?
De eerste aankondiging staat er al op: een tweetal optredens in Tilburg, 19 april en 31 mei. Waar? Kijk maar daar. Tot ziens!
Vandaar dat ik een nieuw weblog ben begonnen, onder de inspirerende naam Peter Storm. daar de muziek dus, ook al kunnen langere stukken over bijvoorbeeld Bob Dylan (ja ik weet het, is een tic van mij) evengoed tegelijk ook nog hier terechtkomen. Daarginds ook andere kunstzaken, en misschien nog wel andere vertelsels die niet rechtstreeks politieke verhandelingen zijn. De inspiratie is natuurlijk dezelfde opstandigheid die de rooieravotr hier uitleeft. Lezers verwachten niet anders, en anders wennen ze er maar aan, nietwaar?
De eerste aankondiging staat er al op: een tweetal optredens in Tilburg, 19 april en 31 mei. Waar? Kijk maar daar. Tot ziens!
maandag 31 maart 2008
De film van Wilders: gevaarlijke provocatie triest 'succes'
De film van Wilders heeft de nodige reacties losgemaakt, en dat viel te verwachten. Maar na de maanden opgebouwde spanning van de afgelopen maandag, het steeds uigestelde uitbrengen ervan, de speculaties, de halve staat van beleg de de regering-Balkenende zo ongeveer paraat hield – na al de heisa en al de hype was er direct na de film en de eerste reactie toch het gevoel: 'is dít nu alles?' En inderdaad: geen echte rellen en eigenlijk een zeer rustige reactie in Moslimgemeenschappen in Nederland zelf, geen bestormde ambassades in het Midden-Oosten. Wat boze verklaringen van regeringen van Iran en Indonesië en dergelijke, wat boycotgeluid in Jordanië.
Of we met die rustige reactie vooral in Nederland zelf wel zo blij moeten zijn is maar zeer de vraag. Degenen die na het zien van film en reacties erop vinden dat 'het allemaal meeviel' onderschatten de ernst van de gebeurtenis. Kennelijk hadden mensen een nog ergere film verwacht. Kennelijk is het afbeelden van bloedige aanslagenen geweld, begaan door een minieme minderheid van Moslims, en het verbinden van die bloedige beelden aan het de grond intrappen van héél de Islam al iets om je niet al te zeer meer over op te winden.
Of we met die rustige reactie vooral in Nederland zelf wel zo blij moeten zijn is maar zeer de vraag. Degenen die na het zien van film en reacties erop vinden dat 'het allemaal meeviel' onderschatten de ernst van de gebeurtenis. Kennelijk hadden mensen een nog ergere film verwacht. Kennelijk is het afbeelden van bloedige aanslagenen geweld, begaan door een minieme minderheid van Moslims, en het verbinden van die bloedige beelden aan het de grond intrappen van héél de Islam al iets om je niet al te zeer meer over op te winden.
Dat het hier om de klassieke kwalijke propagandatruc van racisten overal – generaliseren van wandaden van enkelen, om ze toe te schrijven aan een hele bevolkingsgroep – gaat, en dat schouderophalen geen adequate reactie is, blijkt een beetje te zijn vergeten. Er is kennlijk, maand na maand van Wilderiaanse islamofobe hatelijkheden, een gewenning, om niet te zeggen afstomping opgetreden die bepaald zorgwekkend is. De islamofobe vorm van racisme is geaccepteerd geraakt in brede lagen van bevolking, media en politiek bestel. Dat is geen nederlaag van Wilders, dat is een overwinning. Dat de film in grote lijnen binnen de grenzen van de wet blijft, zoals deskundigen zeggen, tekent Wilders' sluwheid, en kan dan ook niet als pluspunt worden ingeboekt. De lauwe reactie op de film laat zien dat hij een sterke plek heeft weten te veroveren, en dat de beginnende tegenkrachten – de advertentie van Harry de Winter, de manifestatie van 22 maart – bepaald niet rustig achterover kunnen leunen.
Natuurlijk wijzen mensen op allerlei zwakke plekken in de film. Zo is er een foto van een rapper te zien, Salah Edin, zonder diens toestemming. Die foto wordt zo gebruikt alsof het lijkt alsof het de moordenaar van Theo van Gogh is. Dat was al eens eerder gebeurd, en het is nogal dom van de filmmakers dat ze dit herhalen.
Ook programmamaker Robbie Muntz is een beetje boos op Wilders. Geert heeft zijn zijn film een audiofragment van Muntz gebruikt zonder toestemming. Het is grappig dat een harde neoliberaal – toch voorstander van heiligverklaring van eigendomsrechten – zo luchtigjes en slordig omgaat met een vorm van dat eigendomsrecht.
Iets dergelijks zien we in het gebruik van de hatelijke Mohammed-cartoon van Kurt Westergaard. Die heeft geen toestemming gegeven aan Wilders, en nu zit de Nederlandse Journalistenvakbond NVJ op Wilders’ nek. De Deense vakbond van journalisten heeft daarom gevraagd. "Het was nooit zijn bedoeling dat de cartoon zou worden gebruikt voor politieke propaganda", zo zegt de Volkskrant. Natuurlijk is dat lachwekkend: de cartoon van Westergaard wás politieke propaganda van het zuiverste water. Het stemt grimmig vrolijk dat een islamofobe cartoonist nu ruzie heeft met een islamofobe politicus. Waar vijanden elkaar te lijf gaan hebben wij weer iets minder te doen.
De film verdraait ook Koran-teksten. Fred Leemhuis, een hoogleraar die de Koran heeft vertaald, maakt dat duidelijk.’Vrees aanjagen’ wordt door Wilders vervangen door ‘terroriseren’, wat nogal stemmingsmakerij is. Ook halveert hij stukken op misleidende wijze: tamelijk harde zinnen worden soms gevolgd door relatievering en oproep tot vergeving en mildheid. Wilders haal;t de harde beginzinnen naar voren en laat de vriendelijker afsluiting weg. Alles in dienst van een zo negatief en gewelddadig beeld van ‘de Islam’.
Het is goed en nuttig om deze zwakke plekken in de film genadeloos onderuit tehalen en Wilders aan de schandpaal te nagelen als iemand die stukjes bij elkaar jat en waarheden verdraait in dienst van het Hogere Doel, zijn eigen heile oorlog tegen 'De Islam'. Maar het is wel zaak om dit op een goede manier te doen, en niet op de klaaglijke manier waarop dat nu teveel gebeurt.
Zo lees ik dat Jan Marijnissen de film typeert als "derde klas middelbare school". Was Marijnissen meer tevreden geweest met een film die het niveau van de Filmacademie wel had gehaald? Zelfde strekking, maar zonder de slordigheden rond auteursrecht, en wat nauwkeuriger Koran-citaten wellicht? Op dit soort feitelijke zwakke plekken wijzen zonder het onderliggende kwaadaardige verhaal dat Wilders ermee uitdraagt onderuit te halen betekent een levensgevaarlijke onderschatting van waar Wilders en zijn PVV mee bezig is. Wilders maakt zijn film nu eenmaal niet voor bioscooprecensenten en liefhebbers van kwaliteitscinema..
Dat rechtse politici met slappe praat komen is nauwelijks schokkend. Dat Arie Slob van de Christen-Unie spreekt van "een gebrek aan nuance" is zielig, en een beetje om te lachen ook. Hij had blijkbaar liever genuanceerd islamofoob racisme gehad? En dan Mark Rutte, van de VVD die Geert Wilders heeft uitgebroed en laten groeien tot islamofoob demagoog de de VVD vervolgens ontgroeide… Hij noemt de film een "gemiste kans" en riep Wilders al een dag voor het verschijnen van de film op om "met oplossingen te komen voor het door Wilders benoemde Islam-probleem." Planeet aarde aan Mark Rutte, boodschap één: er is geen Islam-probleem er is een probleem va islamopfobie. Planeet aarde aan Mark Rutte, boodschap twee: Wilders benoemt gene probleem, hij is dus ook niet geïnteresseerd in oplossingen ervan. Wilders scoort door Moslims te beschimpen, met als doel: het veroveren van een betere positie in peilingen, op weg naar meer zetels en meer macht. Het aan de orde stellen van een niet-bestaand probleem, het aanvallen van “de Islam” is een middel op weg naar politieke macht.
Dat het Wilders uiteindelijk niet om Moslims gaat, maar om macht, blijkt trouwens uit zijn reactie op de reacties op Fitna. "Hulde aan de moslims", zei hij, omdat er geen rellen zijn geweest. "Zij hebben zich verantwoordelijker opgesteld dan de minister president." Natuurlijk had Wilders met eenzelfde enthousiasme schande gesproken als we wel grote rellen waren geweest. Dan had hij kunnen roepen “zie je wel hoe gevaarlijk de Islam is?” Maar nu doet hij zijn voordeel met de relatieve rust, en richt zijn pijlen op zijn softe critici uit het politieke midden dat hij met zijn uiterst-rechtse rebellie onder de voet wil lopen. Het tekent hem als gehaaid machtspoliticus – én als fascistische provocateur. Nee, dit is geen ‘bewijsvoering’ van het fascistisch karakter van Wilders’ politiek – gewoon het aanwijzen van één van de symptomen. En in termen van fascistische provocaties is de film, maar vooral de aanloop, een verontrustend groot succes.
Hoe met een links antwoord op Wilders’ gifmengerij er uitzien, nu de film achter ons ligt? Doen alsof het allemaal wel losloopt is geen antwoord. Maar de door delen van links – bijvoorbeeld Nederland Bekent Kleur, verantwoordelijk voor de op zichzelf positieve manifestatie van 22 maart - gekozen strategie tot opbouw van een tegenbeweging heeft ook belangrijke beperkingen. Een volgende manifestatie a la 22 maart, ook al komen er drie keer zo veel mensen, lijkt me op zich niet hét antwoord, maar hooguit een beperkt déél ervan. Tegenover elke duizend demonstranten kan Wilders immers vooralsnog wijzen op negen zetels en honderdduizenden kiezers.
Ja, duizend demonstranten zijn een vorm van samenhangende activiteit, van solidariteit, terwijl honderdduizend kiezers op zichzelf geen samenhang vertonen en los zand zijn. Maar daarmee is nog niet bewezen dat duizend of vijfduizend demonstranten op zichzelf een wezenlijke impact hebben tegenover Wilders’ inmiddels vrij formidabele macht, en dat de voor zulke mobilisatie vereiste inspanning de best mogelijke inzet van beperkte krachten is. Dit is geen pleidooi tegen demonstraties; het is slechts een pleidooi om over zulke dingen scherp en goed na te denken. De situatie is te ernstig voor het op de automatische piloot blijven bewandelen van eenmaal ingeslagen paden
Bekende Nederlanders (BN-ers) die zich uitspreken hebben hun nut – maar het is de kracht van Wilders dat hij een anti-uitstraling heeft tegen alles wat gewichtig en BN-erig is. Een rebel wordt sterker als degenen tegen wie hij zegt te rebelleren schande van die rebel spreken, en dat geldt voor een rechtse rebel ook. Elk gezaghebbend persoon dat zich tegen Wilders uitkeert dreigt het effect te versterken van een Wilders die roept: “zie je wel? De elite miskent het verlangen van ons soort mensen”. Dat effect kan slechts ondermijnd worden als BN-stellingname ondergeschikt is aan iets anders: het opbouwen van een geluid dat gefrustreerde mensen die nu naar Wilders kijken om een antwoord op hun frustraties te vinden iets hoopvollers biedt.
Dat betekent dat een goed antwoord van links op Wilders in hoge mate indirect zal moeten zijn. Alles wat de solidariteit tussen mensen onderaan, over de grenzen van zwart en wit, Moslim of niet-moslim, heen – versterkt, verzwakt de positie en de aantrekkingskracht va Wilders. Dat maakt bijvoorbeeld de stakingen in onderwijs en post, en de actiedreiging in het streekvervoer – belangrijk en relevant. Daarbinnen een expliciet néé tegen racisme en islamofobe haat naar voren brengen is wezenlijk. Maar het zijn de stukjes klassenstrijd zelf die we her en der zien die de krachtbron van solidariteit vormen die nodig is tegen racisme en rechtse opmars. Links hoort die krachtbron serieuzer te nemen dan doorgaans gebeurt, en uit alle macht te helpen uitbouwen.
Natuurlijk wijzen mensen op allerlei zwakke plekken in de film. Zo is er een foto van een rapper te zien, Salah Edin, zonder diens toestemming. Die foto wordt zo gebruikt alsof het lijkt alsof het de moordenaar van Theo van Gogh is. Dat was al eens eerder gebeurd, en het is nogal dom van de filmmakers dat ze dit herhalen.
Ook programmamaker Robbie Muntz is een beetje boos op Wilders. Geert heeft zijn zijn film een audiofragment van Muntz gebruikt zonder toestemming. Het is grappig dat een harde neoliberaal – toch voorstander van heiligverklaring van eigendomsrechten – zo luchtigjes en slordig omgaat met een vorm van dat eigendomsrecht.
Iets dergelijks zien we in het gebruik van de hatelijke Mohammed-cartoon van Kurt Westergaard. Die heeft geen toestemming gegeven aan Wilders, en nu zit de Nederlandse Journalistenvakbond NVJ op Wilders’ nek. De Deense vakbond van journalisten heeft daarom gevraagd. "Het was nooit zijn bedoeling dat de cartoon zou worden gebruikt voor politieke propaganda", zo zegt de Volkskrant. Natuurlijk is dat lachwekkend: de cartoon van Westergaard wás politieke propaganda van het zuiverste water. Het stemt grimmig vrolijk dat een islamofobe cartoonist nu ruzie heeft met een islamofobe politicus. Waar vijanden elkaar te lijf gaan hebben wij weer iets minder te doen.
De film verdraait ook Koran-teksten. Fred Leemhuis, een hoogleraar die de Koran heeft vertaald, maakt dat duidelijk.’Vrees aanjagen’ wordt door Wilders vervangen door ‘terroriseren’, wat nogal stemmingsmakerij is. Ook halveert hij stukken op misleidende wijze: tamelijk harde zinnen worden soms gevolgd door relatievering en oproep tot vergeving en mildheid. Wilders haal;t de harde beginzinnen naar voren en laat de vriendelijker afsluiting weg. Alles in dienst van een zo negatief en gewelddadig beeld van ‘de Islam’.
Het is goed en nuttig om deze zwakke plekken in de film genadeloos onderuit tehalen en Wilders aan de schandpaal te nagelen als iemand die stukjes bij elkaar jat en waarheden verdraait in dienst van het Hogere Doel, zijn eigen heile oorlog tegen 'De Islam'. Maar het is wel zaak om dit op een goede manier te doen, en niet op de klaaglijke manier waarop dat nu teveel gebeurt.
Zo lees ik dat Jan Marijnissen de film typeert als "derde klas middelbare school". Was Marijnissen meer tevreden geweest met een film die het niveau van de Filmacademie wel had gehaald? Zelfde strekking, maar zonder de slordigheden rond auteursrecht, en wat nauwkeuriger Koran-citaten wellicht? Op dit soort feitelijke zwakke plekken wijzen zonder het onderliggende kwaadaardige verhaal dat Wilders ermee uitdraagt onderuit te halen betekent een levensgevaarlijke onderschatting van waar Wilders en zijn PVV mee bezig is. Wilders maakt zijn film nu eenmaal niet voor bioscooprecensenten en liefhebbers van kwaliteitscinema..
Dat rechtse politici met slappe praat komen is nauwelijks schokkend. Dat Arie Slob van de Christen-Unie spreekt van "een gebrek aan nuance" is zielig, en een beetje om te lachen ook. Hij had blijkbaar liever genuanceerd islamofoob racisme gehad? En dan Mark Rutte, van de VVD die Geert Wilders heeft uitgebroed en laten groeien tot islamofoob demagoog de de VVD vervolgens ontgroeide… Hij noemt de film een "gemiste kans" en riep Wilders al een dag voor het verschijnen van de film op om "met oplossingen te komen voor het door Wilders benoemde Islam-probleem." Planeet aarde aan Mark Rutte, boodschap één: er is geen Islam-probleem er is een probleem va islamopfobie. Planeet aarde aan Mark Rutte, boodschap twee: Wilders benoemt gene probleem, hij is dus ook niet geïnteresseerd in oplossingen ervan. Wilders scoort door Moslims te beschimpen, met als doel: het veroveren van een betere positie in peilingen, op weg naar meer zetels en meer macht. Het aan de orde stellen van een niet-bestaand probleem, het aanvallen van “de Islam” is een middel op weg naar politieke macht.
Dat het Wilders uiteindelijk niet om Moslims gaat, maar om macht, blijkt trouwens uit zijn reactie op de reacties op Fitna. "Hulde aan de moslims", zei hij, omdat er geen rellen zijn geweest. "Zij hebben zich verantwoordelijker opgesteld dan de minister president." Natuurlijk had Wilders met eenzelfde enthousiasme schande gesproken als we wel grote rellen waren geweest. Dan had hij kunnen roepen “zie je wel hoe gevaarlijk de Islam is?” Maar nu doet hij zijn voordeel met de relatieve rust, en richt zijn pijlen op zijn softe critici uit het politieke midden dat hij met zijn uiterst-rechtse rebellie onder de voet wil lopen. Het tekent hem als gehaaid machtspoliticus – én als fascistische provocateur. Nee, dit is geen ‘bewijsvoering’ van het fascistisch karakter van Wilders’ politiek – gewoon het aanwijzen van één van de symptomen. En in termen van fascistische provocaties is de film, maar vooral de aanloop, een verontrustend groot succes.
Hoe met een links antwoord op Wilders’ gifmengerij er uitzien, nu de film achter ons ligt? Doen alsof het allemaal wel losloopt is geen antwoord. Maar de door delen van links – bijvoorbeeld Nederland Bekent Kleur, verantwoordelijk voor de op zichzelf positieve manifestatie van 22 maart - gekozen strategie tot opbouw van een tegenbeweging heeft ook belangrijke beperkingen. Een volgende manifestatie a la 22 maart, ook al komen er drie keer zo veel mensen, lijkt me op zich niet hét antwoord, maar hooguit een beperkt déél ervan. Tegenover elke duizend demonstranten kan Wilders immers vooralsnog wijzen op negen zetels en honderdduizenden kiezers.
Ja, duizend demonstranten zijn een vorm van samenhangende activiteit, van solidariteit, terwijl honderdduizend kiezers op zichzelf geen samenhang vertonen en los zand zijn. Maar daarmee is nog niet bewezen dat duizend of vijfduizend demonstranten op zichzelf een wezenlijke impact hebben tegenover Wilders’ inmiddels vrij formidabele macht, en dat de voor zulke mobilisatie vereiste inspanning de best mogelijke inzet van beperkte krachten is. Dit is geen pleidooi tegen demonstraties; het is slechts een pleidooi om over zulke dingen scherp en goed na te denken. De situatie is te ernstig voor het op de automatische piloot blijven bewandelen van eenmaal ingeslagen paden
Bekende Nederlanders (BN-ers) die zich uitspreken hebben hun nut – maar het is de kracht van Wilders dat hij een anti-uitstraling heeft tegen alles wat gewichtig en BN-erig is. Een rebel wordt sterker als degenen tegen wie hij zegt te rebelleren schande van die rebel spreken, en dat geldt voor een rechtse rebel ook. Elk gezaghebbend persoon dat zich tegen Wilders uitkeert dreigt het effect te versterken van een Wilders die roept: “zie je wel? De elite miskent het verlangen van ons soort mensen”. Dat effect kan slechts ondermijnd worden als BN-stellingname ondergeschikt is aan iets anders: het opbouwen van een geluid dat gefrustreerde mensen die nu naar Wilders kijken om een antwoord op hun frustraties te vinden iets hoopvollers biedt.
Dat betekent dat een goed antwoord van links op Wilders in hoge mate indirect zal moeten zijn. Alles wat de solidariteit tussen mensen onderaan, over de grenzen van zwart en wit, Moslim of niet-moslim, heen – versterkt, verzwakt de positie en de aantrekkingskracht va Wilders. Dat maakt bijvoorbeeld de stakingen in onderwijs en post, en de actiedreiging in het streekvervoer – belangrijk en relevant. Daarbinnen een expliciet néé tegen racisme en islamofobe haat naar voren brengen is wezenlijk. Maar het zijn de stukjes klassenstrijd zelf die we her en der zien die de krachtbron van solidariteit vormen die nodig is tegen racisme en rechtse opmars. Links hoort die krachtbron serieuzer te nemen dan doorgaans gebeurt, en uit alle macht te helpen uitbouwen.
woensdag 26 maart 2008
Dagje klassenstrijd in Nederland
Vier verschillende groepen werkende mensen voerden vandaag actie of dreigden daarmee – allemaal op dezelfde dag: mensen in een automatiseringsbedrijf, buschauffeurs, postarbeiders en leraren. Een goede zaak: je rechten win of behoud je pas goed door er samen voor te vechten.
Bij automatiseringsbedrijf Atos Origin nuttigden 300 personleesleden een 'protestlunch', georganiseerd door vier vakbonden. Die actie was een antwoord op het vastlopen van CAO-onderhandelingen bij dat bedrijf. Dedirectie biedt twee procent loonsverhoging, de bonden eisen 3,5 procent. Morgen vindt een soortgelijke actie plaats bij de vestiging in Eindhoven. De kop van het Volkskrant-artikel waar ik het bovenstaande aan ontleen wil ik de lezer niet onthouden: "Personeel Atos Origin in opstand".
Bij Connexxion, Arriva en Veolia/BBA dreigen buschauffeurs te gaan staken. Ook hier zijn vastgelopen CAO-onderhandelingen de aanleiding. Vakbonden eisen 3,5 procent plus een verhoging van de eindejaarsuitkering met een half procent. Connexion beweert problemen te hebben omdat de strippenkaarten van het parlement niet voldoende duurder mochten worden, en omdat de accijns verhoogd is, hetgeen extra kosten oplevert. Vakbonden zien echter genoeg winst om de geëiste loonsverhoging te kunnen betalen. "April wordt een hete maand", zo kondigde CNV-bestuurder Emiel Peper alvast aan. Hopelijk houden buschauffeurs hem en zijn collega-bestuurders aan hun woord, mochten die terugkrabbelen, en wordt de dreiging omgezet in effectieve actie.
Vanmorgen waren vrijwel alle postkantoren gesloten uit protest tegen dreigende sluiting. Pas twee uur na openingstijd gingen ze open. Op bijeenkomsten spraken volgens een vakbondsman 90 procent van de personeelsleden zich uit over de sluiting, die aan de 2400 mensen die er werken hun baan dreigt te kosten. Er was ook een protestmars op het Neude in Utrecht.
En op het Plein in Den Haag hielden enkele honderden leraren een manifestatie waarin ze forse loonsverhoging en een flink lagere werkdruk eisten. De actie had geen steun van de vakbonden, hetgeen mogelijk reden was dat de verwachte opkomst van 2000 protesterende docenten bij lange na niet is gehaald. De organisatie, Leraren in actie! , heeft aangekondigd dat er mogelijk meer acties komen, stakingen van een dag en later zelfs van een week. Hopelijk draaien de vakbonden onder druk van de boze leraren alsnog bij en gaan ze de actie met kracht ondersteunen.
Bij automatiseringsbedrijf Atos Origin nuttigden 300 personleesleden een 'protestlunch', georganiseerd door vier vakbonden. Die actie was een antwoord op het vastlopen van CAO-onderhandelingen bij dat bedrijf. Dedirectie biedt twee procent loonsverhoging, de bonden eisen 3,5 procent. Morgen vindt een soortgelijke actie plaats bij de vestiging in Eindhoven. De kop van het Volkskrant-artikel waar ik het bovenstaande aan ontleen wil ik de lezer niet onthouden: "Personeel Atos Origin in opstand".
Bij Connexxion, Arriva en Veolia/BBA dreigen buschauffeurs te gaan staken. Ook hier zijn vastgelopen CAO-onderhandelingen de aanleiding. Vakbonden eisen 3,5 procent plus een verhoging van de eindejaarsuitkering met een half procent. Connexion beweert problemen te hebben omdat de strippenkaarten van het parlement niet voldoende duurder mochten worden, en omdat de accijns verhoogd is, hetgeen extra kosten oplevert. Vakbonden zien echter genoeg winst om de geëiste loonsverhoging te kunnen betalen. "April wordt een hete maand", zo kondigde CNV-bestuurder Emiel Peper alvast aan. Hopelijk houden buschauffeurs hem en zijn collega-bestuurders aan hun woord, mochten die terugkrabbelen, en wordt de dreiging omgezet in effectieve actie.
Vanmorgen waren vrijwel alle postkantoren gesloten uit protest tegen dreigende sluiting. Pas twee uur na openingstijd gingen ze open. Op bijeenkomsten spraken volgens een vakbondsman 90 procent van de personeelsleden zich uit over de sluiting, die aan de 2400 mensen die er werken hun baan dreigt te kosten. Er was ook een protestmars op het Neude in Utrecht.
En op het Plein in Den Haag hielden enkele honderden leraren een manifestatie waarin ze forse loonsverhoging en een flink lagere werkdruk eisten. De actie had geen steun van de vakbonden, hetgeen mogelijk reden was dat de verwachte opkomst van 2000 protesterende docenten bij lange na niet is gehaald. De organisatie, Leraren in actie! , heeft aangekondigd dat er mogelijk meer acties komen, stakingen van een dag en later zelfs van een week. Hopelijk draaien de vakbonden onder druk van de boze leraren alsnog bij en gaan ze de actie met kracht ondersteunen.
dinsdag 25 maart 2008
PC-crash verholpen
De computercrisis is verholpen, voor zo lang als het duurt. Voeding was bezweken en is inmiddels vervangen, met dank aan goede vriend J :-)) . Komende dagen hopelijk weer wat nieuw leven op dit blog. Maar ik beloof niks...
Abonneren op:
Posts (Atom)