Remi Poppe, Tweede Kamerlid van de Socialistische Partij (SP) vroeg vandaag aan staatssecretaris De Vries van defensie om stopzetting van Nederlandse militaire patrouilles in de Afghaanse provincie Uruzgan. Dat lijkt een goede eis voor een partij die vindt dat niet alleen de patrouilles,maar heel de Nederlandse militaire operatie aldaar moet worden stopgezet. Maar de motivatie voor de eis is minder goed, om niet te zeggen: buitengewoon verontrustend.
Poppe wil de patrouilles namelijk stopzetten "totdat de beste en meest geschikte uitrusting beschikbaar is." Hij zegt: "We hebben het hier niet alleen over comfort, maar ook over veiligheid." Dat licht hij dan toe met een betoog over schoeisel. Zolang de veiligheid niet is verbeterd via betere uitrusting: geen patrouilles dus.
Maar als je die redenering serieus doortrekt betekent dit: zodra de veiligheid door middel van betere uitrusting verbeterd is: wèl patrouilles! Door een nee tegen patrouilles te koppelen aan de kwaliteit van de uitrusting, verzwakt de SP bij monde van Poppe haar standpunt dat toch een nee tegen de hele operatie, met of zonder patrouilles, inhoudt. Of moeten we zeggen: inhield?
Natuurlijk moeten die patrouilles gestopt worden. Natuurlijk is één van de redenen daarvoor dat juist ook tegenstanders van de operatie geen slachtoffers meer willen, geen Afghaanse en ook geen Nederlandse. Maar betere uitrusting betekent niet minder slachtoffers. Het betekent minder slachtoffers onder de Nederlandse soldaten. Het betekent dat Nederland beter in staat om haar vechtmissie uit te voeren, desnoods ten koste van méér Afghanen.
De gebrekkige uitrusting van Nederlandse militairen aangrijpen om de onverschilligheid van de oorlogsleiding ('defensie') te laten zien is één ding. Daar een reden aan ontlenen voor een 'betere' voorbereiding op het oorlogvoeren is een partij die tegen deze oorlog zegt te zijn, onwaardig.
Daar komt iets bovenop. Juist de laatste tijd klinkt uit de mond van oorlogsminister Van Middelkoop de roep om verdere bezuinigingen op Defensie ter discussie te stellen. Er is een onderzoek gestart over de noodzakelijke uitgaven voor Defensie, met deelname vanuit meerdere departementen. Van Middelkoop alvast: "Nederlandser moeten wèl beginnen te wennen aan het idee dat er behalve lagere ook hogere defensie-uitgaven denkbaar zijn."
Hoe gaat de SP straks reageren in de Kamer als de minister inderdaad om hogere uitgaven gaat vragen? Met een helder en duidelijk 'nee' zoals het hoort? En wat als de minister dan zegt: "Maar mijnheer Poppe wilde toch een betere uitrusting voor onze soldaten? Hoe kan ik beter spul betalen als u op minder uitgaven blijft aandringen?"
Poppe wil de patrouilles namelijk stopzetten "totdat de beste en meest geschikte uitrusting beschikbaar is." Hij zegt: "We hebben het hier niet alleen over comfort, maar ook over veiligheid." Dat licht hij dan toe met een betoog over schoeisel. Zolang de veiligheid niet is verbeterd via betere uitrusting: geen patrouilles dus.
Maar als je die redenering serieus doortrekt betekent dit: zodra de veiligheid door middel van betere uitrusting verbeterd is: wèl patrouilles! Door een nee tegen patrouilles te koppelen aan de kwaliteit van de uitrusting, verzwakt de SP bij monde van Poppe haar standpunt dat toch een nee tegen de hele operatie, met of zonder patrouilles, inhoudt. Of moeten we zeggen: inhield?
Natuurlijk moeten die patrouilles gestopt worden. Natuurlijk is één van de redenen daarvoor dat juist ook tegenstanders van de operatie geen slachtoffers meer willen, geen Afghaanse en ook geen Nederlandse. Maar betere uitrusting betekent niet minder slachtoffers. Het betekent minder slachtoffers onder de Nederlandse soldaten. Het betekent dat Nederland beter in staat om haar vechtmissie uit te voeren, desnoods ten koste van méér Afghanen.
De gebrekkige uitrusting van Nederlandse militairen aangrijpen om de onverschilligheid van de oorlogsleiding ('defensie') te laten zien is één ding. Daar een reden aan ontlenen voor een 'betere' voorbereiding op het oorlogvoeren is een partij die tegen deze oorlog zegt te zijn, onwaardig.
Daar komt iets bovenop. Juist de laatste tijd klinkt uit de mond van oorlogsminister Van Middelkoop de roep om verdere bezuinigingen op Defensie ter discussie te stellen. Er is een onderzoek gestart over de noodzakelijke uitgaven voor Defensie, met deelname vanuit meerdere departementen. Van Middelkoop alvast: "Nederlandser moeten wèl beginnen te wennen aan het idee dat er behalve lagere ook hogere defensie-uitgaven denkbaar zijn."
Hoe gaat de SP straks reageren in de Kamer als de minister inderdaad om hogere uitgaven gaat vragen? Met een helder en duidelijk 'nee' zoals het hoort? En wat als de minister dan zegt: "Maar mijnheer Poppe wilde toch een betere uitrusting voor onze soldaten? Hoe kan ik beter spul betalen als u op minder uitgaven blijft aandringen?"
De vraag van Poppe is dus niet alleen een legitimatie voor het efficiënter voeren van een oorlog die niet gevoerd zou mogen worden, het speelt precies ook diegenen in de kaart die aan oorlogsuitgaven weer ruimer baan willen bieden. Hopelijk keren zich ook binnen de SP zich voldoende mensen tegen deze gevaarlijke uitglijder van dit vroeger vaak zo indrukwekkende SP-kamerlid.
(update 14 maart, 1.36: minieme tekstwijzigingen aangebracht)
3 opmerkingen:
Kameraad Poppe vindt daar vast wel iets op.
Bijvoorbeeld: "Als de Ned. regering haar deelname aan de ontwikkeling van de JSF stopt dan kunnen met de gelden die dan vrijkomen de kosten van de aanschaf van nieuw schoeisel ruimschoots gedekt worden.'
Blijft wel de vraag staan waarom Remi Poppe geld wil uitgeven aan uitrusting voor mensen die met recht kunnen zeggen dat killing is their business and business is GOOD!
Hoi Peter,
De toespraak van Remi Poppe heb ik niet gehoord, maar je argument hier is te kort door de bocht lijkt me. De vakbond voor militairen AFNP, die sinds het begin op inhoudelijke gronden tegen de missie is geweest, kaart ook al sinds het begin aan dat het ministerie van Defensie bezuinigt op uitgaven die helpen om gewone soldaten iets meer overlevingskans te geven (terwijl ze wel praten over de aanschaf van lange afstandsraketten - het soort budgetuitbreiding waar Van Middelkoop het over heeft).
Ervoor vechten dat soldaten niet helemaal als kanonnenvlees worden behandeld maakt je zeker niet pro-oorlog. De eerste gevallen van dienstweigering in het Amerikaanse leger in Irak waren gevallen waarbij soldaten het vertikten om op patrouille te gaan in slecht bepantserde voertuigen. Ik meen me te herinneren dat je daar indertijd heel zinnige dingen over zei. Het is tamelijk ondenkbaar dat onvrede onder militairen over de missie niet ook over dit soort punten gaan.
Die punten oppakken en de onvrede van de militairen verwoorden, juist als anti-oorlogsbeweging, of in dit geval door een kamerlid dat als felle tegenstander van de missie bekend staat, lijkt me een noodzakelijk onderdeel van het opbouwen van tegenstand tegen de missie op een plek waar dat enorm essentieel is: in het leger zelf.
Een breuk met goed ouderwets revolutionair defaitisme (waar ik natuurlijk de SP ook niet van verdenk) hoeft het ook niet te zijn. Ik kan me niet voorstellen dat Karl Liebknecht toen hij door de generaals naar het front gestuurd werd tegen de soldaten zei: 'kan me niet schelen dat jullie geen schoenen of jas meer hebben, want ik ben tegen een verhoging van het oorlogsbudget'. En de bolsjewieken hadden geen voet aan de grond gekregen in het Russische leger als ze dit soort thema's rechts hadden laten liggen. Over hoe je dat het beste doet valt een hoop te discussiëren, net als over de hardheid van het standpunt van de SP, maar dát de SP dit punt oppakt lijkt me niet per definitie de zonde die jij ervan maakt.
Hoi Pepijn:-D
Ik schrijf niet voor niets: "De gebrekkige uitrusting van Nederlandse militairen aangrijpen om de onverschilligheid van de oorlogsleiding ('defensie') te laten zien is één ding. Daar een reden aan ontlenen voor een 'betere' voorbereiding op het oorlogvoeren is een partij die tegen deze oorlog zegt te zijn, onwaardig."
Met het aangrijpen van onvrede over slechte uitrusting onder soldaten zelf is inderdaad op zich niets mis. Er een argument aan ontlenen om voor betere (???) uitrusting te pleiten is echter niet hetzelfde. Soldaten aanmoedigen om te weigeren met slechte uitrusting op pad te gaan is één ding. Eisen dat er betere uitrusting komt is echter niet hetzelfde. Het eerste is het benutten van de tegenstrijdigheid: wél oorlog willen voeren, maar weigeren de bijbehorende kosten te maken. Inzet is: de oorlog verder ondermijnen, de geloofwaardigheid van Defensie aanvechten. Het tweede is pleiten voor het oplossen van die tegenstrijdigheid, ten gúnste van een 'effectievere' oorlogsvoering. En wat zeg je dan als Defensie met betere uitrusting komt? Dan heb je je in een nare positie gebracht om tegen die patrouilles te blijven...
Waarom niet gewoon zeggen: Defensie stuurt soldaten slecht beschermd op pad, Defensie is niet geïnteresseerd in mensenlevens - stop die patrouilles - PUNT? Liebknecht pleitte toch ook niet voor stopzetting van de loopgravenoorlog tot de soldaten allemaal van goede gasmaskers waren voorzien?
Een reactie posten