We horen al jarenlang berichten over de spectaculaire groei van de economie in China. Nu en dan krijgen we ook informatie over de mensen over wiens ruggen die groei wordt bereikt. Dat zijn akelige verhalen.
Wie "economische groei" zegt, zegt doorgaans ook: verstedelijking. In de Chinese steden staan de fabrieken waar de textiel wordt gemaakt die zo'n belangrijk exportproduct vormen. Daar verrijzen de flats, de kantoren en de fabrieken - op grond waar niet lang geleden boeren het land bewerkten. Die boeren raken in groten getale hun land kwijt vanwege de snelle stedelijke groei.
En het gaat om enorme aantallen mensen. Veertig miljoen boeren moesten de afgelopen 15 jaar op deze manier van hun stukje land afstand doen ("Forty million Chinese farmes lose land", Aljazeera, 24 juli 2006). De komende 5 jaar komen daar volgens een regeringsrapport nog een 15 miljoen bij. In veel gevallen is er sprake van illegale vormen van confiscatie, corrupte plaatselijke autoriteiten en het uitblijvebn van compensatie voor het landverlies. Omscholing van de ex-boeren voor een toekomst op de stedelijke arbeidsmarkt - hetgeen regeringsbeleid of althans -voornemen is, is hooguit een lapmiddel, gezien de al omvangrijke werkloosheid.
Maar het kan schrijnender. De arbeiders in China zijn blootgesteld aan enorme, vaak dodelijke risico's. Eind 2005 leden 665.043 mensen in Chna aan ziektes die veroorzaakt werden door het werk("Occupational illnesses and injuries cost Cina 100 billion yuan per year, official warns", China Labour Bulletin, 16 juli 2006) . Alleen al 606-891 daarvan leden aan pneumoniciuosis, oftewel stoflong. Dat begint op steeds jongere leeftijd toe te slaan.
Berucht zijn de talrijke ongelukken in de mijnen die China kent. Die kostten de afgelopen zes jaar minstens 5.798 doden (2000) en 6.995 doden (2002). Afgelopen jaar kwamen door mijnongelukken 5986 om ("Deconstructing deadly details form China's coal mine safety statistics", China Labour Bulletin, 6 januari 2006). Het totale aantal ongelukken neemt wat af, maar het anatal ongelukken met reletief veel doden groeit juist.
Heel veel mensen op het Chinese platteland vertrekken naar elders om werk te vinden in de bouw of de indurstrie. Sommige schattingen spreken van 120 miljoen van deze binnenlandse arbeidsmigranten, andere van 150 miljoen. Dat aantal zou wel eens tot 300 miljoen kunnen groeien. Twintig keer de bevolking van Nederland op drift, op zoek naar werk dat zwaar en doorgaans laagbetaald is, als het er al is.
Heel vaak laten deze mensen hun kinderen achter in het dorp van oorsprong. In twee klassen waar een verslaggever daarnaar vraagt, blijkt de helft van de kinderen tijdelijk zonder ouders op te groeien. "Een hele generatie groeit op zonder ouders, in verlaten dorpen waar alleen maar kinderen en bejaarden wonen." Het gaat naar schatting om zo'n 20 miljoen kinderen, en lang niet allemaal hebben ze mensen die voor ze zorgen. Contact met de ouders blijft vaak jaren achtereen uit. De kop van het artikel waar ik deze cijfers aan ontleen zegt het met wrange scherpte: "China's economy producing orphans" (Seattle Times, 11 juli 2006; gevonden via China Labor Watch)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Het is ook heel apart om te zien hoe er door Westerse regeringen omgegaan wordt met de wantoestanden in China.
Want waar staan de Westerse regeringen als het gaat om de schending van mensenrechten in China?
Westerse multinationals vinden het maar wat fijn dat ze geld kunnen investeren in China dus wordt er door Westerse regeringen niet al te veel gezeurd over de mensenrechtenschendingen in China.
En hoe zit het met al die landen die textiel produceerden voordat de exportquota voor textiel werden opgeheven? China zal veel meer textiel gaan exporteren nu er geen grens meer gesteld wordt aan de hoeveelheid textiel die China mag exporteren.
In de landen waar men voorheen textiel produceerde zal men de gevolgen van meer textielexport vanuit China zeker en vast gaan ondervinden (denk aan toename van werkloosheid e.d.).
Tot slot nog even dit: een tijdje terug gaf de Chinese regering aan dat men maatregelen ging nemen om de Chinese economie wat 'af te koelen'. De Chinese economie groeide volgens de Chinese regering namelijk wat al te hard en er was 'dus' afkoeling nodig om ervoor te zorgen dat de buitensporige economische groei niet zou zorgen voor economische problemen.
En dan denk ik: waarom doet de Chinese regering alsof men heel veel invloed heeft op de groei van markteconomie in China? Waarom zouden de Chinezen de opgang/neergang van de markteconomie wel kunnen beinvloeden terwijl we dat hier, in het Westen, niet kunnen? Rare lui, die Chinese regeerders. Die economie in China gaat (vroeg of laat) gaat vroeg of laat een periode van recessie tegemoet en daar kunnen de regeerders in China NIETS maar dan ook helemaal NIETS aan doen.
Here are some links that I believe will be interested
Greets to the webmaster of this wonderful site! Keep up the good work. Thanks.
»
Een reactie posten