Ravotr heeft weblog erbij, voor muziek en dergelijke...

Zoals veel lezers van dit weblog wel weten, schrijf ik niet alleen boze stukken over de maatschappij. Ik maak ook nog muziek, soms net zo boos maar gelukkig niet altijd. Af en toe schrijf ik daar over op dit weblog. Maar het leek mij nuttig om er een speciale plek voor te openen, waar ook aankondigingen van eigen optredens een plaatsje vinden en waar mensen die interesse hebben in rooieravotr-als-artiest terecht kunnen, ook als ze geen zin hebben in gezoek tussen verhalen over Gekke Geert of Malle Balk of de oorlog in Irak en dergelijke.

Vandaar dat ik een nieuw weblog ben begonnen, onder de inspirerende naam Peter Storm. daar de muziek dus, ook al kunnen langere stukken over bijvoorbeeld Bob Dylan (ja ik weet het, is een tic van mij) evengoed tegelijk ook nog hier terechtkomen. Daarginds ook andere kunstzaken, en misschien nog wel andere vertelsels die niet rechtstreeks politieke verhandelingen zijn. De inspiratie is natuurlijk dezelfde opstandigheid die de rooieravotr hier uitleeft. Lezers verwachten niet anders, en anders wennen ze er maar aan, nietwaar?

De eerste aankondiging staat er al op: een tweetal optredens in Tilburg, 19 april en 31 mei. Waar? Kijk maar daar. Tot ziens!

PC-crash verholpen

De computercrisis is verholpen, voor zo lang als het duurt. Voeding was bezweken en is inmiddels vervangen, met dank aan goede vriend J :-)) . Komende dagen hopelijk weer wat nieuw leven op dit blog. Maar ik beloof niks...

PC neemt voorschot op wereldeconomie, is gecrasht

Mijn PC heeft gisteren een voorschot genomen op de wereldeconomie en is dus finaal gecrasht. Die zal dus, net zoals die wereldeconomie, helemaal vervangen en van bodem tot top opnieuw moet worden opgebouwd. Hoe mijn eigen kredietcrisis dat toe gaat laten ben ik aan het bekijken, en suggesties zijn welkom. Maar ik ga deze keer niet voor tweedehands, gedeeltelijke vervanging, en dan over anderhalf jaar opnieuw deze gein...

Hoe dan ook: ik kan slechts af en toe bij internet, hetgeen de net weer zo aardig groeiende frequentie van het bloggen niet ten goede zal komen. Maar ik doe mijn best. Grrrr.

Uit de Internationale Socialisten gestapt

Afgelopen vrijdag ben ik opgestapt als lid van de Internationale Socialisten (IS), de organisatie waar ik sinds het voorjaar van 1988 deel van heb uitgemaakt. Het is één van de pijnlijkste besluiten geweest van mijn leven, maar het was naar mijn gevoel onontkoombaar.

Met de kernprincipes van de organisatie – via arbeidersstrijd naar revolutie gaan, en als wezenlijk onderdeel daarvan een revolutionaire organisatie opbouwen – ben en blijf ik het eens. Met de precieze aanpak en invulling ervan, en met de werkwijze, vaak veel minder. Meningsverschil daarover hoort echter bij activiteit als revolutionair socialist. Op zich ligt de reden voor mijn vertrek daar niet.

Intussen was ik echter ook overspannen, waardoor mijn toch al een dunne huid momenteel extra weinig kan hebben. De ruis waarmee het uitvechten van meningsverschillen te vaak gepaard gaat, trek ik minder dan ooit. En eigenlijk ben ik sowieso een klein beetje te autistisch om in wat voor organisatie dan ook prettig te werken. De combinatie is me, na een heel lange periode van knagend ongenoegen, teveel geworden. De opvattingen van de IS deel ik in de kern. Maar lid ben ik van de organisatie niet langer. Al zeg ik nooit 'nooit'. Ik heb de organisatie nog steeds hoog zitten, en hoop dat dit zo blijft. Maar voor mijzelf is het nu genoeg, voor even of voor langere tijd.

Ik doe rustig aan, en ga tijd steken in heroriënteren, terug naar de bronnen en kern van mijn opvattingen. Hoe die zich zullen ontwikkelen valt niet te zeggen. Maar ik hoop dat het lot van gefrustreerd, verbitterd, ex-linkse rancuneuze mopperaar me bespaard wordt. Ik wil de naam van dit weblog eer blijven aandoen: ravotten met woorden en daden (en mensen :-) ), als vuurrooie rebelse levensgenieter. Ik hoop het kapitalisme levenslang overlast te blijven bezorgen in een gevecht voor bevrijding dat ook mijn gevecht is en blijft.

Dat iets van meningsverschillen tussen mij en de IS door gaat klinken op dit weblog is niet ondenkbaar, maar wie een partijtje moddergooien van mij richting IS zoekt hier, zal zich hopelijk vergissen. Lezers die komende tijd verschil zien tussen wat ik schrijf en wat ze in publicaties van de IS lezen, hoeven hier geen verbazing over uit te komen spreken. Als IS-er ben ik hier niet langer aanspreekbaar – wel als socialist die uit dezelfde rode bron put en zij aan zij met Internationale Socialisten de strijd voort wil zetten.

Nieuwjaarsboodschap

Ja, ik weet het, trouwe lezeressen en lezers: er heerst een naargeestige stilte op dit weblog. De rooieravotr heeft het eventjes gehad met bijna alles en bijna iedereen. Moe, somber, en moe.

Heel even heb ik overwogen om 2008 maar over te slaan en in 2009 te kijken hoe de zaak ervoor staat: welke van de identieke miljonairsklonen het Witte Huis heeft bezet, of het water Utrecht en Rotterdam al in de golven heeft doen verdwijnen, of het junta van Wilders en Verdonk haar deportatie- en liquidatiebeleid al op de rails heeft. Maar ik heb goede hoop dat het ruim voor die tijd wel weer zodanig gaat kriebelen dat ook dit weblog weer een wat minder grimmige vulling krijgt, in een iets hogere frequentie ook.

In de tussentijd, to keep the good customers satisfied - dank alvast aan iedereen die blijft checken nu en dan of er weer leven in komt - , een nieuw liedje, en een oud gedicht. het nieuwe liedje, een heerlijk eenvoudig banjodeuntje, een lekkere meezinger. Het heet: "Sick of the world", en is gemaakt door Chris Floyd. Ik heb het gevonden op zijn prachtige politieke sombermansweblog Empire Burlesque. Het gedicht heet "Do not go gentle into that good night", en is van één van de grootste dichters uit het Engelse taalgebied, Dylan Thomas. Beide links bevatten tekst en geluidsopname. Geniet ervan. Ennuh.... allemaal de beste wensen voor 2008...

Terug van niet echt weggeweest

Zo, daar ben ik weer, terug van niet echt weggeweest. Maar de pauze tussen de stukken hier worden me iets te groot, dus snel even wat intikken hier...

Hoe dat zo komt, die onderbrekingen? Sinds een week of zes, zeven werk ik mee aan het weblog van de Internationale Socialisten. Dat betekent: bijna dagelijks schrijven, hetgeen precies is wat ik graag doe. Wees niet bang (en ook niet voorbarig opgelucht...), Rooieravotr en zijn weblog blijft, en groeit verder; maar in drukke tijden lukt het soms even niet om naast het actuele IS-schrijfwerk ook hier dagelijks te blijven schrijven. Voornemen is trouwens wel degelijk om dat wèl te doen, maar de goede balans is er nog niet helemaal, het is best even wennen nog. Maar intussen geldt: als ze me missen, dan ben ik ISsen. Je kunt daar trouwens sinds kort ook reageren, dus - waar wacht je op?

Over drukke tijden gesproken: het wild om zich heen grijpende scholierenprotest komt daar nog eens bovenop. Al eerder schreef ik erover, op het IS-blog en ook hier. Nee, ik ben geen scholier - maar juist daarom ga ik graag bij deze strijdlustige jonge mensen in de leer. Ik volg het met grote aandacht en ben ook erg blij met de kans om geregeld met enkele betrokken actievoerders te kunnen praten en een klein beetje mee te mogen denken. Het slokt veel van mijn aandacht op, en dat is goed en terecht, het maakt me zeer vrolijk diep van binnen.

Maar om daarnaast nog eens zinnige analyses over migrantenarbeid in Dubai, guerrillastrijd in Afghanistan of de laatste Washingtonse wantoestanden ten beste te geven alhier, dat lukte me deze week dus niet. Dat er ook nog een bescheiden optreden gedaan mocht worden afgelopen woensdag, kwam daar nog eens bij. Maar dát wist ik ruim van te voren, dus dat is geen goed excuus.

Maar de ravotr-pauze is vrijwel voorbij. Twee grotere stukken komen eraan. Eentje over - hoe kan het anders - de Grote Scholierenopstand van november 2007. En eentje over de voorlopige nederlaag van Donner en zijn ontslagplannen. In de tussentijd: hou dat IS-blog in de gaten, daar vallen niet zo vaak hiaten...