Koude Dam, warme manifestatie tegen racisme

Een mooie zaterdagmiddag was het, al zou je het aan het kille weer wellicht niet zeggen. Enkele duizenden demonstranten op de Dam, op de manifestatie van Nederland Bekent Kleur: "Tegen racisme en voor solidariteit". het was een goed en breed geluid tegen de politiek van Wilders en zijn club, maar het was meer dan dat.

Het was, zoals dat hoort, een gemengd gezelschap, zwart en wit, man en vrouw, ouder en jonger. De gebruikelijke groepen waren er. Er waren veel borden van de Internationale Socialisten (IS): "Stop de hetze tegen moslims/ geen ruimte voor racisme" (ik heb er ook eventjes mee rondgelopen, het wwas me een eer en een genoegen:-)), en de nieuwe anti-Wilders-poster: "Wilders' Westen: NOT WANTED". Maar ik zag ook flinke aantallen borden van de lijkse Turkse organisatie DIDF: "Samen zijn we sterk". Leuker dan de voorgebakken leuzen van organisaties vond ik de eigeninitiatieven van mensen die zelf aan het knutselen waren gegaan. "Tot het onzalige tij gekeerd is", zag ik, en ook: "Geert, als jij niet wil, mag jij vertrekken". Wel een beetje sneu voor het land waar hij dan heen zou gaan, trouwens...

Ardig waren ook de posters die Loesje ertegenaan had gegooid. "Zet verdenkingen om in nieuwsgierigheid" , om maar een voorbeeld te noemen. En een jonge vrouw had op haar shirt geschilderd: "Free Hug". En dat deed ze dus: iedereen die dat wilde kreeg een vriendelijke omhelzing. geert Wilders typering van de demonstratie: "een haat-manifestatie". Oordeel zelf.

Er vielen meer dingen op. het anatal: dat viel me niet tegen, gezien ook het kille weer. mara belangrijker vond ik de balans. Jazeker ik, ik zag mensen van de gebruikelijke linkse clubs, de IS, offensief, de NCPN, DIDF. En zo hoort het ook. Maar het reunie-gehalte van de betoging was relatief klaag, ik zag hele veel mensen die ik nooit eerder zag, veel mensen voor wie demionstreren niet tot de gangzabre zaterdagmiddagactiviteit behoort maar die het nu nodig vonden een geluid te laten horen. Ik vond dat bemoedigend.

Voor mijzelf was de demonstratie een heel aparte ervaring. Het was voor het eerst sinds bijna 20 jaar dat ik als niet-lid van de Internationale Socialisten aan een politieke actie meenam. Dat voelde ergens heel vrij (het was geen ' werk' ik was niet bezig met krantenverkopen, ik liep rond en trok mijn eigen plan) maar ook onwennig. Minder te doen, maar meer ruimte om ontspannen te praten - en om te observeren.

De begroetingen van onder mijn voormalige 'partij'-genoten (de IS is geen partij, maar de lezer snapt wat ik bedoel...) - toch goede bekenden, soms ook echt vrienden - varieerde van welwillend-beleefd tot uiterst hartelijk (en dat zal voor mijn lichaamstaal andersom ook hebben gegolden...). Onwennig dus, waarschijnlijk voor beide kanten, maar rode warmte in ruime mate, en dat stemt me - hoe de breuk ook steekt - toch blij. Maar mensen die daaruit een spoedige terugkeer in de IS menen te mogen afleiden juichen (of jammeren...) echter te vroeg. De rol van loslopende eenlingsleninist bevalt me op dit moment eventjes het beste....

(later hopelijk weer uitgebreider over de strijd tegen Wilders. Maar de PC-crisis hier is nog niet voorbij, dus het is nog eventjes behelpen. Overigens lijkt de ramp iets minder dramatisch dan eerst leek.)

Kabinet speelt Wilders in de kaart

Eerst was het minister van Buitenlandse zaken Verhagen die Wilders waarschuwde voor wat zijn komende film over de Koran aan reacties kan losmaken. Minister van justitie Hirsch Ballin "waarschuwde Wilders voor de strafrechtelijke consequenties als er in de film sprake zou zijn van haatzaaien of discriminatie". Nu heeft premier Balkenende er nog een verklaring tegenaan gegooid.

Enkele zinnen daaruit: "Het was en is onze verantwoordelijkheid om de heer Wilders te wijzen op de consequenties van zijn daden. (…) Nu al moet rekening worden gehouden met ernstige risico s voor Nederlanders en Nederlandse belangen in verschillende landen. Het is onze plicht om de heer Wilders hierop te wijzen.(…) Het gaat hier immers om de veiliogheid van Nederlandse burgers en bedrijven in het buitenland. Om de Nederlandse krijgsmacht die missies vervult. Om het bredere belang van Nederland, de waarden waarvoor wij staan en onze reputatie in internationaal verband. Wij roepen hem op om al deze aspecten in zijn beoordeling te betrekken."

Hier staat feitelijk het volgende. Mijnheer Wilders, als u die film uitzendt dan vallen boze moslims onze ambassades, bedrijven en mensen aan, dan krijgen onze soldaten in Afghanistan nog meer last van die Taliban, dan krijgen we boycots tegen ons bedrijfsleven, reputatieschade en en deuk in ons imago van tolerant vriendelijk landje. Alstublieft mijnheer Wilders, in naam van de B.V. Nederland, houdt u op met die film. Er steekt in deze houding van de regering geen werkelijke afwijzing van het giftige brouwsel dat Wilders mengt en verspreidt.

Alleen de angst voor de woede die dit brouwsel op zal wekken bepaalt de houding. Staat en bedrijfsleven - en niet de moslims wiens geloof op grove wijze door het slijk gehaald gaat worden, en die Wilders' film zeer terecht als aanval op henzelf zullen opvatten – moeten verdedigd worden. Met een serieuze stellingname tegen racistische islamofobie heeft het regeringsstandpunt niet echt iets te maken. Alleen de waarschuwing van Hirsch Ballin "voor de strafrechtelijke consequenties van zijn daden" komt een beetje in die buurt. Maar wat de regering in de kern verdedigt is hier geen bedreigde bevolkingsgroep, maar enkel haar eigen gezag, haar wet en haar kapitalistische orde.

Degenen die het van die orde moeten helpen – kapitalisten zelf, kortom – laten zich niet onbetuigd, en zijn hier nog wat helderder dan Balkenende en zijn ministers. "Wilders moet zich goed realiseren wat de vergaande gevolgen kunnen zijn van de beoogde film." Dat staat in een verklaring van ondernemersclubs VNO-NCW, MKB-Nederland en LTO, afgelegd door Bernard Wientjes van de eerste van die organisaties. Die gevolgen, daar gaat het om, niet om de kwalijke inhoud die we van de film te verwachten hebben. "Wij wijzen gebrek aan respect en beledigende uitlatingen van de hand. Die dragen niet bij aan een klimaat van tolerantie, waar het bedrijfsleven belang bij heeft."

Een goed rustig investeringsklimaat, daar gaat het de geachte ondernemers om, en heisa en onrust kunnen ze daarbij niet gebruiken. Wilders' film roept heisa en onrust op, dus Wilders moet maar afzien van zijn film. Daar komt het pleidooi voor verdraagzaamheid van de ondernemersorganisaties op neer. Iemand van VNO—NCW wijst, aan de hand van Denemarken en de cartoontoestanden, op de economische schade die wegens de film zou kunnen ontstaan. Het geweten van het kapitaal zit in de protemonnee, en als dat betekent dat ze zich nu tegen hun goede vriend – wat dat is hij – Wilders moeten keren, dan doen ze dat.

Wilders zelf legt de oproepen vanuit de regering naast zich neer, en geniet overduidelijk van zijn rol. "Wat het kabinet of ondernemers of anderen ook doen, of waar zij in hun lafheid (…) ook toe oproepen, mijn film over de fascistische Koran en de barbaar Mohammed (…) wordt in maart uitgezonden(…). Het kabinet mag dan buigen en capituleren voor de islam , ik zal dat nooit en te nimmer doen", zegt hij.

Hij manoeuvreert zich weer behendig in de rol van underdog, van onverzettlijke kampioen van de vrijheid van meningsuiting, principiële voorvechter van Westerse beschaving tegen Islam-barbarij. De afwijzing vanuit regering en ondernemers speelt hem hierbij geweldig in de kaart: nu kan hij zich weer neerzetten als rebel, niet alleen tegen verzonnen tsunami’s va Islamisering, maar tegen regering en ondernemers, tegen de fameuze 'elite' waar de voorvechters van de zogeheten nieuwe politiek – oude politiek uit de jaren dertig, met weinig meer dan een nieuw kapsel – het zo graag over hebben.

Dit soort 'nieuwe politiek' pleegt geleid te worden door kopstukken uit diezelfde 'elite', of door mensen met ambitie om daarbij te horen. En de kern van dit soort politiek bestaat niet uit racistische islamofobie – die is vooral bedoeld om steun te winnen van mensen die van de kern van dit soort politiek alleen maar last gaan krijgen. De kern is een verdere verrijking van de rijken – ja, van die 'elite' dus waar dit soort politiek zo tegen beweert te zijn. Zo was het destijds met Fortuyn; zo is het nu met Wilders.

In beide gevallen komt, zoals uit beide laatste hyperlinks blijkt, de SP de eer toe om die neoliberale kern op basis van stevige documentatie te hebben blootgelegd, al kreeg daarin het racisme dat hen allebei typeerde te weinig gewicht in de analyse. In het blootleggen van de rol die dat racisme, met name de Islamofobe versie daarvan, speelt in Wilders’ politiek, zijn het vooral de Internationale Socialisten die vooraanstaan, naast individuele SP-ers als Anja Meulenbelt op haar weblog. Nu nog de terughoudendheid laten varen om het beest bij zijn naam te noemen: niet 'nieuwe politiek', (wat er is er nieuw aan 1933?) en al helemaal geen 'rechtspopulisme ' (een misleidend verhullend woord, maar dat leg ik misschien nog wel eens uit), maar een embryonale vorm van fascisme.

Hoe kan links het beste op de film van Wilders – want daar hadden we het over – reageren? Enige steun aan de houding van regering en ondernemers is uit den boze. De zorg over investeringsklimaat, Nederlandse belangen over de grens, Nederlands imago in militaire missies in Afghanistan is niet onze zorg, de rust en de orde in dit Nederland zijn niet onze zorg. Waar een botte film ingezet wordt als onderdeel van een grove aanval op een hele bevolkingsgroep, daar is onrust en wanorde volstrekt legitiem.

Enige steun aan Wilders' pose van verdediger van meningsvrijheid en beschaving is volstrekt verwerpelijk. Wilders verdedigt geen vrijheid van meningsuiting als principe, maar enkel zijn eigen gebruik ervan. Zijn houding over de Koran – die volgens hem verboden moet worden – toont dit duidelijk aan. En een beschaving die eersterangs- en tweederangsburgerschap wil doorvoeren – en daar komt Wilders' houding jegens de Islamitische gemeenschappen op neer – verdient verwerping, geen verdediging.

De film waar Wilders mee komt, en de hele aanloop erheen, is de zoveelste provocatie, stookt het vuur van Islamofobe haat verder op. Het gaat hier om een verwerpelijk initiatief, en links moet dat luid, duidelijk en met kracht van argumenten naar voren brengen. En als groepen Moslims na vertoning ervan boos de straat op gaan, dan hebben ze het recht aan hun kant en hoort links zichtbaar en strijdbaar naast ze te staan.

Tegelijk moeten we ook niet in het lokaas happen wat Wilders met zijn griezelfilm uitzet: een verbod van de film proberen af te dwingen geeft Wilders’ pose als vrijheidsvriend een extra geloofwaardigheid die we hem niet moeten gunnen. Laat hem komen met die film! En laten Moslims, antiracisten en linkse activisten hem met grote strijbaarheid van repliek dienen – bijvoorbeeld door een mega-opkomst op de manifestatie van Nederland Bekent Kleur op 22 maart te helpen verzorgen: tegen racisme, voor solidariteit.

Uit de Internationale Socialisten gestapt

Afgelopen vrijdag ben ik opgestapt als lid van de Internationale Socialisten (IS), de organisatie waar ik sinds het voorjaar van 1988 deel van heb uitgemaakt. Het is één van de pijnlijkste besluiten geweest van mijn leven, maar het was naar mijn gevoel onontkoombaar.

Met de kernprincipes van de organisatie – via arbeidersstrijd naar revolutie gaan, en als wezenlijk onderdeel daarvan een revolutionaire organisatie opbouwen – ben en blijf ik het eens. Met de precieze aanpak en invulling ervan, en met de werkwijze, vaak veel minder. Meningsverschil daarover hoort echter bij activiteit als revolutionair socialist. Op zich ligt de reden voor mijn vertrek daar niet.

Intussen was ik echter ook overspannen, waardoor mijn toch al een dunne huid momenteel extra weinig kan hebben. De ruis waarmee het uitvechten van meningsverschillen te vaak gepaard gaat, trek ik minder dan ooit. En eigenlijk ben ik sowieso een klein beetje te autistisch om in wat voor organisatie dan ook prettig te werken. De combinatie is me, na een heel lange periode van knagend ongenoegen, teveel geworden. De opvattingen van de IS deel ik in de kern. Maar lid ben ik van de organisatie niet langer. Al zeg ik nooit 'nooit'. Ik heb de organisatie nog steeds hoog zitten, en hoop dat dit zo blijft. Maar voor mijzelf is het nu genoeg, voor even of voor langere tijd.

Ik doe rustig aan, en ga tijd steken in heroriënteren, terug naar de bronnen en kern van mijn opvattingen. Hoe die zich zullen ontwikkelen valt niet te zeggen. Maar ik hoop dat het lot van gefrustreerd, verbitterd, ex-linkse rancuneuze mopperaar me bespaard wordt. Ik wil de naam van dit weblog eer blijven aandoen: ravotten met woorden en daden (en mensen :-) ), als vuurrooie rebelse levensgenieter. Ik hoop het kapitalisme levenslang overlast te blijven bezorgen in een gevecht voor bevrijding dat ook mijn gevecht is en blijft.

Dat iets van meningsverschillen tussen mij en de IS door gaat klinken op dit weblog is niet ondenkbaar, maar wie een partijtje moddergooien van mij richting IS zoekt hier, zal zich hopelijk vergissen. Lezers die komende tijd verschil zien tussen wat ik schrijf en wat ze in publicaties van de IS lezen, hoeven hier geen verbazing over uit te komen spreken. Als IS-er ben ik hier niet langer aanspreekbaar – wel als socialist die uit dezelfde rode bron put en zij aan zij met Internationale Socialisten de strijd voort wil zetten.

Wilders laat politie los op tegenstanders

Wilders heeft het weer voor elkaar. Hij heeft de Amsterdamse politie losgelaten op mensen die in de openbare ruimte zijn hatelijke politiek aan de kaak stelden. Vanmiddag pakte die Amsterdamse politie op de Dappermarkt in Amsterdam drie mensen van de Internationale Socialisten (IS) op. Zij waren posters aan het verspreiden met de kop van Wilders en de tekst "Extremist – brengt u en de samenleving ernstige schade toe". De politie beweert dat Grote Geert Himself een klacht had ingediend, wegens smaad. Op het weblog van de Internationale Socialisten lees je een verslag. Ook de hoofdredacteur daarvan, Pepijn Brandon, was trouwens één van de opgepakte actievoerders.

Zo zien we weer eens hoe Wilders de vrijheid van meningsuiting, waar hij bij zijn infame Koran-filmproject ongetwijfeld weer luidruchtig een beroep op zal doen, in werkelijkheid opvat. Wilders mag alles zeggen over Islam, moslims, de 'linkse pers', en iedereen die Wilders van ongezouten repliek wil dienen. De ongezouten repliek zelf, kritiek op Wilders, of die nu satirisch is in posterformaat, inhoudelijk, in columnvorm, als discussiebijeenkomst of als brief van Doekle Terpstra – dat gaat echter allemaal te ver.

Het stuk van Terpstra bijvoorbeeld was meteen een "abjecte brief van een gevaarlijke man", volgens Wilders. Een discussiebijeenkomst op de Universiteit van Amsterdam (UVA) van de Internationale Socialisten en anderen over de vraag hoe om te gaan met de dreiging die van Wilders en zijn politiek uitgaat, had volgens Bosma (fractielid van Wilders’ PVV) nooit medewerking van de UVA mogen krijgen. Een website tegen Wilders' haatzaaierij, niet ten onrechte tegenhaatzaaierij.nl genoemd, was volgens Wilders ook al een bijdrage aan een sfeer van "haat en agressie" de de weg vrij zou maken voor "buitenwettelijke middelen" – tegen hem. De site wordt inmiddels trouwens niet meer onderhouden. De paar mails die er dagelijks nog binnenkomen bestaan nog vrijwel uitsluitend uit haatmail, zo lezen we op die website. Vandaar dus. Wie intimideert nu wie?!

En nu dus waren de kameraden van de IS en hun posters doelwit van Wilders. Opmerkelijk hierin is trouwens de rol van de Amsterdamse politie – en van degene die daaavoor de verantwoordelijkheid dragen. Agenten als uitvoerders van de wensen van Wilders, het is op zijn minst opmerkelijk. Het enige wat Wilders langzamerhand nog een beetje onderscheidt van een klassiek fascistisch politicus is hrt feit dat hij niet actief bezig is met het opzetten van een eigen gewelddadige beweging op straat, eigen knokploegen en paramilitaire toestanden. Maar waarom zou hij ook, nu het Amsterdamse politiekorps klaarblijkelijk best als Wilders' knokploeg wil optreden?

Ten slotte de media. NRC, nu.nl en nieuws.nl vinden de grove aantasting van de vrijheid van meningsuiting van tegenstanders van Wilders blijkbaar niet de moeite waard. De Volkskrant geeft wel een summier verslagje. Daarin ontbreekt de opmerking van Pepijn Brandon uit het persbericht, wèl te lezen op het IS-weblog: "Het is absurd dat juist een politicus die dagelijks grove beledigingen uit tegen een hele bevolkingsgroep een zich hierbij beroept op de vrijheid van meningsuiting, op deze manier ons de mond probeert te snoeren" - een toch nogal cruciaal deel van de reactie van de actievoerders.

Trouw geeft in haar korte berichtje dat citaat wel. De Telegraaf weer niet – maar die laat weer wèl de poster tegen Wilders waar het om ging op haar website zien. Daarmee laat die krant – doorgaans spreekbuis van rechts, totaal tegenovergesteld aan alles waar ik voor sta - zien nog een klein beetje lef te hebben, iets dat in deze materie in vrijwel alle andere media ontbreekt. Gaat de Amsterdamse politie nu ook het kantoor van De Telegraaf binnenvallen om deze daad van 'smaad' aan te pakken? Van een béétje knokploeg van Wilders verwacht ik niet minder.

Samen met stakende scholieren op Museumplein

Daar stond ik dan, met mijn 46 jaartjes en mijn grijze haar (petje op hoor, dan valt het minder op) tussen de scholieren op dat Museumplein. Daar liep ik dan, terug naar het station in een door kleinere straten zigzaggende stoet van honderden jongeren, waaronder een flinke groep met als leus: ‘Amsterdam. Hooligans!’ Het was een eigenaardige, maar mooie ervaring. Hoe kwam dat allemaal zo?

Lezers van dit weblog zal het niet ontgaan zijn dat ik aan de kant van de scholieren sta in hun strijd tegen de 1040-urennorm, dat ik enthousiast ben over de scholierenopstand die nu al enkele weken woedt, en furieus over de manier waarop autoriteiten daarop reageren – een crescendo van repressie, van politiehonden in Sittard, via politieknuppels in Middelburg naar dat absurdistische tafereel van dat waterkanon tegen pubers op het Museumplein. Dat iemand die zoiets bedenkt zich niet kapotschaamt, dat een staatssecretaris of minister het best vindt dat haar of zijn beleid met zulke weerzinwekkende middelen overeind gehouden moet worden tegenover protest, blijft ondanks de banale voorspelbaarheid (achteraf) ervan toch schokkend.

Dat een socialist zij aan zij staat met mensen die opkomen voor goede voorzieningen – in dit geval onderwijs, dat zo iemand opkomt tegen de onderdrukking van ene groep die voor haar rechten begint op te komen – dat was al een basisreden voor me om te gaan. Daardoorheen speelde vooral ook die woede: als jonge mensen zó behandeld worden door een ‘orde’ die voortdurend kakelt over respect maar voornamelijk belediging en minachtend geweld voor de jeugd in beweging heeft, dan horen ook oudere mensen daartussen te staan, om desnoods dat lot maar te delen, en diezelfde klappen en waterstralen te riskeren die de staat voor veertienjarigen in petto had en heeft. Na enige aarzeling en afweging over mijn dagbesteding besloot ik afgelopen nacht: erheen!

Zo gezegd, zo gedaan. Tijdig op (voor mijn doen), en kwart over negen zat ik in de trein. In den Bosch overstappen, en op het station zag ik al handjesvol scholieren. In de tweede klas van de trein vanaf Den Bosch was de helft van de reiziger scholier, zo aan de leeftijd te oordelen. In groepjes, en vol van vrolijkheid. Doordeweekse dag, scholieren in de trein – dat zag er uit als stakers op pad.

Ik belandde in coupés waar een zestal scholieren uit Gemert de grootste lol hadden, via hun mobieltjes contact met mensen van school onderhielden en duidelijk uitkeken naar hun bezoek aan de grote stad. Ik moest erg lachen toen ze elkaar vertelden hoe daarginds hekken voor het gemeentehuis waren gezet, kennelijk tegen actievoerders: al;sof je da niet voor het gemeentehuis kon protesteren, alsof een hek eieren tegen houdt, haha. En toen ik zei dat ik dezelfde reisbestemming had als zij, legde één van hen nog eens haarfijn uit wat er zo verfoeilijk was, waarom ze gingen protesteren.

Amsterdam: trein uit. Lopend, op weg naar het Museumplein, via Damrak, Rokin en verder. Eén lange optocht van groepen scholieren, soms even wat joelend, af en toe een afsplitsing van mensen die even naar de McDonald gingen - je bent een dagje uit, ja toch? – maar voornamelijk opgewekt op pad. De schooljeugd van Nederland was aan de wandel gegaan, zo voelde het. De scholjeugd had en heeft daarin groot gelijk, maar had er vooral ook zín in.

Alles wat actievoeren soms enigszins tot een uitgesleten ritueel, het afdraaien van een verplicht nummer, maakt ontbrak op dat moment. Deze stakers waren nieuw, onbevangen en opgewekt. Alle gangbare actieclichés ontbraken vrijwel – behalve de in groten getale aanwezige politie. Al op de Dam zag ik politiebusjes, waaronder één met de tekst 'hondenbegeleiders' erop. Volgens mij hebben de geüniformeerde begeleiders van de harige viervoeters zelf behoefte aan begeleiding naar echt, maatschappelijk verantwoord, werk.

Op het Museumplein aangekomen zag ik dat het al aardig druk aan het worden was. Ik had met kameraden afgesproken om kranten te proberen te verkopen aan mede-actievoerders, één van de dingen die een georganiseerde socialist daar kan doen is het verkopen van een links tijdschrift, in ons geval De Socialist. Het steunen van het protest, tegelijk laten zien hoe opkomen voor je rechten deel kan zijn van een strijd voor een betere wereld, en proberen met mensen aan de praat te raken daarover – dat is het idee achter die aanpak. Jongere kameraden van me slaagden daar in, ik kwam niet verder dan opgewekt rondlopen met die krant. Zestienjarigen die in opstand zijn, kopen iets minder gauw zo’n krant van een veertiger dan van een student van pakweg negentien die nog zou kunnen doorgaan voor scholier. En sowieso ben ik niet de meest extraverte persoon die er bestaat, wat bij het verkopen van een krant toch lastig is. Het mocht de pret niet drukken.

Ik heb intussen ook gewoon rondgekeken, de sfeer op me laten inwerken van het hele gebeuren. Veel actievoerders, berichtgeving had het achteraf over 15.000 mensen, en dat lijkt me reëel. Vooral veel jonge mensen, uiteraard – er zaten kinderen van 12 of 13 tussen – wit en zwart, en ook echt groepjes die op dat punt gemengd zijn. Maar ik was blij dat er hier en daar ook ouderen waren, leeftijdsgenoten en dergelijke. Die deelname van mensen die zelf niet tot de schoolgaande jeugd behoren, is belangrijk om te voorkomen dat de opkomende jongerenrevolte waar deze demonstratie deel van uitmaakt, in een isolement komt of blijft. Juist dat isolement maakt het immers makkelijker voor het Gezag om te proberen het scholierenprotest met neerbuigende taal en grof geweld kapot te meppen.

Intussen ging aan de ene kant de manifestatie – met Giel Beelen, muziek en politici die de stakers toespraken – zijn gang. Veel scholieren liepen rond, af en toe stak iemand wat vuurwerk, waar ik dan van schrik maar dat hoort er bij. Maar er was érg veel politie – om het Museumplein, maar ook er op, tussen de actievoerders. Veel van hen hadden hun uniform aan, maar er waren ook politiemannen in burger, zogeheten stillen. Signalement: nors, verveeld kijkende, fors gebouwde mannen van in de dertig, foute gymschoenen aan, voortdurend strak voor zich uit aan het kijkend, in de imponeerhouding. Je haalt ze er zo uit als je het door hebt. Een kille verachting is wat hun werk wat mij betreft verdient, maar het heeft ook iets zielig-lachwekkends.

Agenten waren voortdurend jongeren aan het opfokken. Het afsteken van vuurwerk – in de massa, ik heb het niet over het bekogelen van wie of wat dan ook – was kennelijk al aanleiding om mensen eruit te pikken en hardhandig te arresteren. Zelf zag ik daar weinig van, kameraden die wat langer zijn dan ik, en verder konden kijken, wezen me erop. Berichtgeving achteraf spreekt van maar liefst zestig arrestaties, kennelijk voral vanwege dit soort 'wandaden'.

Steeds zag ik dat er, rond vuurwerk en kennelijk arrestatie, dan meteen heisa ontstond, Het ene moment renden mensen op de plaats des onheils af, even later holden vooral de wat jongere kinderen gillend hard weg. Eerst leek dat echt een soort paniek – en daarvoor was geen reden, de politie was niet aan het chargeren of zo, de ME was elders of zat misschien in hun busjes. Een beetje kalmerend gebaren en dergelijke was dan mijn reactie. Snel werd duidelijk dat dit vuurwerk afsteken, maar ook het gillend wegrennen, precies de kick zelf was voor veel mensen.

Zo golfde dat heen en weer, achter op het plein en aan de randen. Je kon groepjes horen roepen: 'hooligans!' Het was duidelijk dat er een ongerichte behoefte was om iets te doen, wat dan ook. Veel mensen waren niet gekomen om als kijkers en luisteraars van de Giel Beelen-show te figureren. Veel mensen wilden actie. Het Landelijk Aktie Komitee Scholieren LAKS gaf die mogelijkheid niet, maar was vooral bezig met zijj aan zij met de politie de rust te bewaren. Dus zochten scholieren zelf hun actiemomenten en – methoden. Nogal ongeregeld, maar dat krijg je dan. En de provocaties van de politie – alleen al die massale zichtbare aanwezigheid was al provocerend – werkten chaos in de hand. Maar echt rellen werden het niet.

Opeens bewoog zich een groep vooraan het terrein. Dat was geen rennen meer, dat was doelbewust aan de wandel gaan. Een paar kameraden en ik mee: een soort van demonstratie, van ettelijke honderden mensen, min of meer kriskras, maar wel steeds meer cihting centrum en CS. Een flink deel van hen riep 'Amsterdam hooligans!' en 'Joden, Joden'. Ajax-supporters, blijkbaar. Gemiddelde leeftijd: vijftien of zestien jaar. Misschien hun favoriete leus, en één die mij onder die omstandigheden geheel en al terecht leek: 'Politie, politie, hoeren van justitie!' Daar is maar één ding aan mis: het is belediging van mensen die werken in de prostitutie. Nooit heb ik gehoord van hoeren (m/v) die waterkanonnen in zetten tegen kinderen, of mensen wegens het gooien van wat vuurwerk hardhandig in arrestantenbusjes duwen. Maar de weerzin tegen de politie die uit de leus preekt, deel ik na de afgelopen weken meer dan ook, en ik heb die leus, wat onwennig weliswaar, dan ook lekker mee geschreeuwd.

Achter en naast ons overal politiewagens. We passeerden een geposteerd waterkanon, dat dit keer rustig bleef. Voor een AH stonden agenten met wapenstok geposteerd, en ook bij zijstraatjes her en der was dit het geval. Maar er gebeurde in deze optocht verder niets echt akeligs, we kwamen gewoon bij het station aan, alwaar ik de trein zuid- en huiswaarts nam. Het zat er op – voor deze dag.

Een tekst-, foto- en videoverslag vind je op het weblog van de Internationale Socialisten. Goed werk Pepijn en John! De Socialistische Partij heeft een mooie fotoreportage online gezet. Binnenkort schrijf ik zelf nog wel meer over het grootse scholierenprotest van november - en december? - 2007.

Terug van niet echt weggeweest

Zo, daar ben ik weer, terug van niet echt weggeweest. Maar de pauze tussen de stukken hier worden me iets te groot, dus snel even wat intikken hier...

Hoe dat zo komt, die onderbrekingen? Sinds een week of zes, zeven werk ik mee aan het weblog van de Internationale Socialisten. Dat betekent: bijna dagelijks schrijven, hetgeen precies is wat ik graag doe. Wees niet bang (en ook niet voorbarig opgelucht...), Rooieravotr en zijn weblog blijft, en groeit verder; maar in drukke tijden lukt het soms even niet om naast het actuele IS-schrijfwerk ook hier dagelijks te blijven schrijven. Voornemen is trouwens wel degelijk om dat wèl te doen, maar de goede balans is er nog niet helemaal, het is best even wennen nog. Maar intussen geldt: als ze me missen, dan ben ik ISsen. Je kunt daar trouwens sinds kort ook reageren, dus - waar wacht je op?

Over drukke tijden gesproken: het wild om zich heen grijpende scholierenprotest komt daar nog eens bovenop. Al eerder schreef ik erover, op het IS-blog en ook hier. Nee, ik ben geen scholier - maar juist daarom ga ik graag bij deze strijdlustige jonge mensen in de leer. Ik volg het met grote aandacht en ben ook erg blij met de kans om geregeld met enkele betrokken actievoerders te kunnen praten en een klein beetje mee te mogen denken. Het slokt veel van mijn aandacht op, en dat is goed en terecht, het maakt me zeer vrolijk diep van binnen.

Maar om daarnaast nog eens zinnige analyses over migrantenarbeid in Dubai, guerrillastrijd in Afghanistan of de laatste Washingtonse wantoestanden ten beste te geven alhier, dat lukte me deze week dus niet. Dat er ook nog een bescheiden optreden gedaan mocht worden afgelopen woensdag, kwam daar nog eens bij. Maar dát wist ik ruim van te voren, dus dat is geen goed excuus.

Maar de ravotr-pauze is vrijwel voorbij. Twee grotere stukken komen eraan. Eentje over - hoe kan het anders - de Grote Scholierenopstand van november 2007. En eentje over de voorlopige nederlaag van Donner en zijn ontslagplannen. In de tussentijd: hou dat IS-blog in de gaten, daar vallen niet zo vaak hiaten...

Vink versus IS: nog een paar reacties onder de loep

Het naargeestige opstel van de heer Vink in het blad van Milieudefensie heb ik in een drietal etappes proberen te fileren. Nu is het tijd om eventjes te kijken naar reacties die zijn aanval op de Internationale Socialisten (IS) her en der losmaakte. Die reacties kwamen uit opvallende hoeken. Diverse media van anarchistische / autonome richting deden een duit in het zakje. Maar ook een columnist van het dagblad Trouw gooide zich in het gevecht en had daarvoor een portie modder meegenomen.

Eerst enkele van onze autonome vriendinnen en vrienden, als dat tenminste de juiste aanduiding is voor de twee media die zich lieten horen in deze zaak. Op Globalinfo schreven 'enkele bewoners van Redderich' een stuk onder de titel "Milieudefensie en het geweld" . (Redderich was één van de actiekampen van van de protesten tegen de G8 bij Rostock).

Een groot deel ervan bestaat uit zeer zinnige observaties over geweld in, maar vooral ook tegen de andersglobalistische beweging. Zo lezen we: "Van een heel andere orde, maar minstens zo belangrijk, is dat we in Rostock en omgeving niet zozeer last hebben gehad van autonomen, maar van een gruwelijk machtig politieapparaat en hun knuppels, camera's, honden, waterkanonnen en pepperspray. Als het Vink of Milieudefensie echt te doen was om de belangen van de ' andersglobaliseringsactivisten', had hij wel in de eerste plaats tegen dàt geweld geprotesteerd." Inderdaad!

En ook het inzicht dat samenwerking tussen gematigde NGO's als Milieudefensie, en radicalere clubs niet eenvoudig is maar wel degelijk ook in het voordeel van die NGO's is niet verkeerd: "een voorname reden dat organisaties als (...) Milieudefensie aan coalities met radicalere activisten (...)mee zijn gaan doen, is dat ze daar weer een achterban konden vinden (en aan subsidiegevers presenteren). Omgaan met de daar aanvankelijk aangetroffen diversiteit blijkt voor dergelijke hiërarchische en regeringsgezinde organisaties echter nogal moeilijk. Ze proberen daarom de diversiteit de nek om te draaien en het proces te overheersen. Dat ze daarmee de kip die de gouden legde, weer de nek omdraaien hebben ze òf niet door, 1of het kan ze niet schelen." Alweer: inderdaad! En de logische conclusie zou dan toch zijn: beste mijnheer Vink, laat die IS toch met rust hoezeer u het er verder ook mee eens bent, samenwerking in een veelvormige beweging is nu eenmaal lastig maar voor iedereen nuttig.

Maar precies zo'n conclusie blijft uit. Eerder in het stuk blijkt min of meer waarom. "Het geweld waar Vink de IS van wil betichten, blijkt hoofdzakelijk te slaan op hun stelselmatige allianties met islamitische fundamentalisten. Dat punt is ook terecht", zeggen de auteurs. Dat ik hier anders over denk, was in een eerder stuk al te lezen en dat zal ik niet nogmaals uitleggen. Dat de IS "onder de meest gruwelijke religieuze bewegingen partners en bevrijders" ziet is deels verdraaiing, deels regelrecht onwaar. Als je met partners louter bedoelt dat de IS soms zij aan zij staan klopt het min of meer, maar bevrijders ziet de IS in geen van deze organisaties, zoals ik in hetzelfde eerdere stuk heb aangetoond.

Dat wij dit soort bondgenootschappen aangaan "waarschijnlijk in een poging om onder migranten leden te werven" zou grappig zijn als het niet zo'n kwaadaardige domheid zou zijn. Er zijn meer migranten die PvdA of zelfs CDA of VVD stemmen dan dat er onder hen sympathisanten van Hezbollah zijn. De reden dat we de kant van Hezbollah kiezen, en niet van Bert Koenders, Ben Bot, Maxime Verhagen of Henk Kamp, moet dus echt ergens anders liggen dan in een simplistisch streven naar zieltjeswinnen.

Van de typering van Vink dat de IS in de andersglobaliseringsbeweging zo gewelddadig zou zijn, nemen ze trouwens afstand. En hoe! Ze stellen dat "de IS nooit erg betrokken is bij acties, laat staan gewelddadige." Vermakelijk. In de eerste plaats: zijn vreedzame demonstraties geen acties? Willen de schrijvers een lijst van demonstraties waarvoor de IS de afgelopen jaar niet alleen haar leden, maar ook een zo groot mogelijk aantal andere mensen, heeft proberen te bewegen tot deelname? Willende schrijvers misschien een lijst van demonstraties waarvan de IS mede organisator was?

Maar misschien bedoelen de schrijvers met acties alleen blokkades en het soort acties waarbij je een fors risico loopt op arrestatie en traangas. Willen de schrijvers van het artikel een overzicht van onze deelname aan dat soort acties? Daar komt-ie dan, maar wel zeer incompleet:
*Shell-blokkade in Amsterdam-Noord, door politiecharges gebroken; 1989;
*Bezettingen universiteitsgebouwen en éénmaal een gemeenteraadszaal, 1987, 1993 en 1995;
*arrestateis bij antifascistische acties in 1995 in Utrecht en 1996, in Rotterdam;
*Praag, tegen de IMF/ Wereldbanktop , september 2000;
*Genua, G8, juli 2001, drie maal bij de hekken, één maal knuppelcharge, éénmaal traangas (ja, ik weet het. Elders in die stad zijn veel verschrikkelijker dingen ondergaan door actievoerders. Maar doen we een wedstrijd heldhaftigheid of zijn we met serieuze politieke actie bezig?);
*Rostock/ Heiligendamm, juni 2007: deelname aan blokkades, en zowel traangas, waterkanon, wegsleeppartij als pepperspray geïncasseerd door (sommigen van) de aanwezige IS-ers (meer elders op dit weblog).

Dit zijn louter acties waar ik persoonlijk aan deelnam, behalve dan die universiteitsbezetting van 1987, toen was ik nog geen IS-er (ik ben lid van de IS, voor wie het nog niet door had). Ik ben lang niet bij alle acties van dit type waar IS-ers aan deelnamen geweest, bij de confrontatie tussen antifascisten en ME rond een NVU-mars in 2005 was ik bijvoorbeeld niet. Maar ook daar waren IS-ers die klappen vingen. In november 2005 hielden antiracisten in Utrecht een straatactie uit protest tegen de Schipholbrand. Politie te paard dreef de actievoerders uiteen. Ook daar waren IS-ers deel van de actie, maar ook daar was ik zelf niet bij. Het overzicht hierboven is dus nogal heel erg incompleet. De IS, "nooit erg betrokken bij acties"? Mensen, maak jezelf toch niet zo wezenloos belachelijk!

Dat andere actievoerders andere keuzes maken in het soort directe acties dat zij willen voeren, een andere inschatting van de te nemen risico's en de te verwachten resultaten ervan, is toch geen reden om het activisme van een groepering waarmee je het - op geheel andere gronden - drastisch oneens bent - te gaan ontkennen? Dat is toch geen serieuze houding ten aanzien van mensen aan dezelfde kant van de barricade?

Met deze houding van de auteurs schrik ik al nauwelijks meer van het zinnetje: "Er zijn overigens wel meer redenen om de IS in quarantaine te zetten, maar daar gaat het nu niet om." Wat is dat voor rare mentaliteit waarbij de ene antikapitalistische groep de andere in quarantaine wil zetten, vanwege een verschil in analyse of strategie?

Ik ben het met de auteurs van dit hele epistel op allerlei punten oneens, net als met Vink zelf. Maar in quarantaine hoeven ze van mij geen van beiden. Ik beschouw mede-activisten namelijk niet als ziektebron of besmettingsgevaar, maar als mede-activisten. Laten we verder gaan in ons verzet, samen waar mogelijk, los van elkaar waar het niet anders kan, en open voor een werkelijk serieuze discussie over onze meningsverschillen. Waarom niet?!

Iets minder bont maakt David Vervoort het in een "Een steen in de vijver", een stuk op de website van Eurodusnie. Maar ook hij zegt: "Vinks belangrijkste bezwaar tegen de IS is dat deze vrijwel kritiekloos staat tegenover bewegingen als Hamas en Hezbollah. Deze kritiek is niet nieuw, maar zeker terecht." Alweer: ik heb eerder aangetoond dat deze, inderdaad nogal belegen, kritiek de plank vrij stevig misslaat, als je tenminste bereid bent iets verder te kijken dan de voorkant van De Socialist en de in het artikel smalend aangeduide "borden waarop naast een korte leuze altijd de woorden 'Internationale Socialisten' staan."

Wel kun je stellen dat de kritische observaties in IS-publicaties over bijvoorbeeld Hezbollah, zeker tijdens crises als een Libanon-oorlog, wat erg ver naar de achtergrond verdwijnen achter de op zo'n moment hoognodige betuigingen van solidariteit. Maar dat is geen excuus om je niet even te verdiepen in de werkelijke standpunten van de IS. En die zijn bepaald niet "vrijwel kritiekloos".

Alweer: ik ben hier eerder op ingegaan en doe dit hier niet weer uitvoerig. Ook ga ik niet nogmaals weerleggen dat de actiedeelname van de IS verder pleegt te gaan dan het - wat mij betreft trouwens onmisbare - meelopen met demonstraties, het zwaaien met die veelgesmade borden en het verkopen van De Socialist waar de IS-inzet hoofdzakelijk uit zou bestaan volgens Vervoort. Dat heb ik immers hierboven al gedaan.

Het is duidelijk: de schrijvers van beide artikelen moeten van de IS weinig hebben. Dat is natuurlijk hun goed recht. Te vaak was en is deze afkeer wederzijds, maar moeten we juist daar niet eens een beetje van af? En helpen het soort uitspraken die ik hier citeer daarbij?

Dan hebben we nog het dagblad Trouw met een stuk van columniste Elma Drayer. Zij kiest voluit de kant van Vink, en doet er nog een schepje bovenop. "Voornoemde Vink wantrouwt bovenal dat IS'ers met grote regelmaat warme woorden wijden aan organisaties als Hamas en Hezbollah. En dan laat hij nog even onvermeld dat de Internationale Socialisten eveneens sympathiseren met de islamitische Moslimbroederschap."

Ze onderschrijft de oproep van Vink dat organisaties als de IS "buiten spel" dienen te worden gezet, en ze zegt: "Verstandig heerschap, die Vink. Moedig ook. Al was het alleen maar omdat hij als een van de weinigen uit zijn beweging het nauwelijks onderkende kongsi tussen radicaal-links en radicaal-islamitisch aan de orde durft te stellen." Moedig? In het huidige klimaat, waarin schimpen op alles wat Islam-connecties heeft meteen leidt tot extra media-aandacht en vijf zetels extra in de peilingen?

Hoe anders ik tegen dit alles aankijk is inmiddels wel duidelijk. Maar ze doet ook de bewering dat de IS op de kritiek zelf niet is ingegaan. "De voormannen betoonden zich 'uiterst verbaasd' en 'onaangenaam verrast'. 'Het artikel is gene bijdrage een een constructieve discussie, maar een doorzichtige poging om met leugens en insinuaties verwarring te zaaien. Om diens inhoudelijke argumenten liepen ze met een grote boog heen", aldus Drayer. Vervoort doet trouwens een verwante bewering.

Dat het stuk van Vink vol leugens en insinuaties zat, had ik al redelijk aannemelijk proberen te maken. Dat de IS verder niet op de argumenten van Vink in ging, klopt niet. Vrij rap publiceerde de IS een verklaring over de zaak, geschreven door Peyman Jafari. Die vindt je ondermeer op de website Nieuws uit Amsterdam. Lees het, en oordeel zelf. Dan hou ik er eventjes over op.

Verdere verdraaiingen rond Israelisch en Palestijns geweld

De aanval van Koen Vink op de Internationale Socialisten (IS) in het blad van Milieudefensie richtte zich vooral op de houding van de IS tegenover Islamistische organisaties. We zagen in een eerder stuk op dit weblog al dat die aanval rammelde.

Vooral de solidariteit met Palestijns verzet tegen Israël blijkt Vink ernstig te steken. Zo zegt hij: "in 2004 organiseerde de IS samen met met de Arabische Europese Liga (AEL) een herdenkingsbijeenkomst van de door Israël gedode Hamas-leider Sjeik Yassin." Vervolgens gaat hij verder dat de ideologie van Hamas "geen vreedzame aangelegenheid" is.

Alsof de IS dat beweerd heeft. Maar de ideologie van de moordenaars-van-staatswege van Yassin plus de negen andere mensen die gedood werden bij de raketbeschieting waar deze 75-jarige vrijwel blinde man in zijn rolstoel werd afgemaakt , lijkt me nu ook niet zeer vreedzaam.

Maar Vinks ziet vooral de wanhoopsdaden van een onderdrukte die zich weert, niet die van de onderdrukker wiens terreur mensen tot wanhoopsdaden brengt. Dat zelfmoordaanslagen keer op keer het antwoord zijn van groepen Palestijnen op[ eerderere moorddadigheid van de kant van Israël negeert hij ook. Steve Niva gaf in Counterpunch kort na de moord op Yassin echter voorbeeld na voorbeeld hiervan.

Yassin is eerder opgepakt door de staat Israël, en in een gevangenenruil vrijgelaten. Arrestatie, als de man dan zo vreselijk akelig was, was dus gewoon mogelijk als Israël serieus juridisch verhaal wilde halen. Maar Israël wilde geen serieus juridisch verhaal halen op iemand die ze van strafbare feiten beschuldigden. Israël wilde een leider van een geduchte verzetsgroepering vermoorden, en nam het afmaken van negen anderen, waaronder de zoon van Yassin, op de koop toe.

Ronnie Naftaniel, van het pro-Israël-gezelschap CIDI, kwam destijds nog met de smoes dat arrestatie onmogelijk was: "Een arrestatie zou hebben geleid tot gijzelingsacties voor zijn vrijlating." En daarom koos de staat Israël dus voor moord op hem en zeven anderen. En afzien van arrestatie wegens de mogelijke reactie: is dat niet bij voorbaat wijken voor terreur, mijnheer Naftaniel? Daar was u toch zo tegen?

Tegen die laffe moord dus, en tegen de orgie van geweld waar die moord onderdeel van was, wilden zowel de AEL als de IS protesteren. Voor allen was het de afkeer van Israëls moordpolitiek, en de solidariteit met de Palestijnen die de centrale motivatie was. Voor sommigen had de manifestatie tevens het karakter van een herdenking van de man zelf, en van het uiten van waardering van diens ideologie. Daarom zag je op de actie zowel herdenkers/ demonstranten met Hamas-sympathie als betogers voor wie dat niet gold. In de IS bestaat respect voor de verzetshouding die Hamas uitstraalt. Met de ideologie heeft de IS geen verwantschap. Maar dat is geen reden om niet zij aan zij te protesteren tegen misdaden van de staat Israël. Helaas kon ik er zelf niet bij zijn destijds, ik was ziek. Maar ik ben trots te behoren bij een organisatie die deelnam aan dat protest.

Ja, in de beeldvorming domineerde de pro-Hamas-uitstraling. De media hebben we als actievoerders nu eenmaal niet in de hand. Belangrijker: als er veel méér mensen zoals de IS-ers aan dit soort protest meededen - net zo openlijk links als dat de AEL openlijk pro-Hamas kon zijn - dan had de media een veel zwaardere klus gehad in haar verdraaiing. Dat het Nederlands Palestina Komitee op het laatste moment afhaakte, hielp niet echt mee.

De AEL was zich van het probleem terdege bewust, en klaagde achteraf naar aanleiding van bijvoorbeeld het RTL 4 Journaal : "Geen van de 4 sprekers kwam tijdens het journaal in beeld en de bijdrage van de Internationale Socialisten werd volledig genegeerd. Het is typerend voor de opruiiende politiek die sommige media voeren.: het negeren van de multi-etnische elementen in de organisatie en het voorstellen van een ordelijke demonstratie als een wilde bende."

De IS zelf, die als reactie onder dit bericht een verslag plaatste, sprak van een "Palestina Manifestatie" waarin geprotesteerd werd "tegen de staatsterreur van Israël". Hoe Vink in dit alles een goedkeuring van de ideologie van Hamas kan zien is een raadsel.

Verder met de ontrafeling van de door Vink aangerichte warboel. Hij citeert Miryiam Aouragh (IS): "Verzet tegen bezetting is legitiem en noodzakelijk en verdient alle steun uit Nederland" en vervolgt: "in die context komt dat neer op het goedpraten van zelfmoordaanslagen op gewone burgers, die nog verwerpelijker zijn dan het staatsgeweld van Israël", vervolgt Vink. Welke "context" maakt een principiële ondersteuning van het recht op verzet tegen bezetting tot het "goedpraten van zelfmoordaanslagen"? Het feit dat we zij aan zij met mensen met wie we op allerlei punten van mening verschillen, net als met opvattingen en daden van de vermoorde man, maar met wie we onze afkeer van bezetting tot uiting brengen, ?

En dan dat "nog verwerpelijker", wat heeft dat te betekenen? Ik ben eens naar aantallen gaan zoeken. Volgens het Ministerie van Buitenlandse zaken van de staat Israël heeft geweld van Palestijnse kant 1133 Israëli's het leven gekost sinds september 2000 Hierbij zijn zowel burgers als Israëlische soldaten begrepen. Het aantal burgerslachtoffers ligt dus lager. Alleen al één zomer Libanon bombarderen in de zomer van 2006 door Israëls legermacht kost meer burgers het leven.

Ook het aantal zelfmoordaanslagen, en het aantal slachtoffers ervan, staat in dit overzicht uit Israëlische regeringsbron. In die jaren 2000 tot en met 2006 vonden in totaal 152 zelfmoordaanslagen plaats . Die kostten aan 545 Israëli's het leven. Het aantal stijgt van 4 aanslagen in 2000 naar 60 in 2002, om dan weer vrij snel te dalen tot 5 in 2006. Het aantal slachtoffers vertoont dezelfde ontwikkeling: nul in 2000, 220 in 2002, nog maar 15 in 2006. Alweer: dit omvat zowel burgers als militairen.

Een Palestijnse bron, Mustapha Barghouti, te vinden op Electronic Intifada, komt met cijfers die daar in de buurt liggen: 1008 doden aan Israëlische kant in de eerste vier jaar vanaf 2004. Het aantal Palestijnse doden dat hij noemt is echter veel hoger: 3334. En het zijn voor 83 procent burgers. Waarom is het doden van van 1133 Israëli's "nog verwerpelijker" dan het doden van 3334 Palestijnen, mijnheer Vink? Zijn Palestijnen minder waard? Is dat het?

(Er komt nog meer. Maar eerst straks (zaterdag 14 juli is het inmiddels)tegen de nazi's demonstreren, in Den Haag. See you there: 12 uur, Malieveld)

Milieudefensie-redacteur bepleit zuivering tegen "extremisten"

Uit diverse hoeken is de afgelopen weken kritiek tot uiting gebracht jegens de Internationale Socialisten (IS). Te vaak was die kritiek niet alleen onaangenaam van toonzetting, maar vooral ook onjuist van onderbouwing. Wat de zaak extra kwalijk maakt is dat een enkele criticus - de gangmaker in de discussie, om preciezer te zijn - de IS zelfs uit de andersglobaliseringsrijen zou willen verdrijven. Meningsverschil is welkom en gezond, maar wie daar verbanning uit de progressieve gelederen aan wil koppelen, die gaat wel ver.

Toch is dat onmiskenbaar wat Koen Vink bepleit, in een opiniestuk in het blad van Milieudefensie. Alleen al de titel is dreigend: "Andersglobalisten moeten schoon schip maken" - door niets met de IS te maken te willen hebben. Hij wil "de extremisten buiten spel zetten", en onder die extremisten rekent hij de IS. Dat is niet de taal van het debat. Dat is de taal van een op handen zijnde zuivering, onderbouwd met gelegenheidsargumenten die aan alle kanten rammelen.

Het stuk begint aldus: "in deze tijd van terrorisme moet de andersglobaliseringsbeweging zich verre houden van geweld, vindt Koen Vink. En dus ook van clubjes zoals de Internationale Socialisten...". De andersglobaliseringsbeweging moet zich dus verre houden van een groep die, volgens dezelfde Vink verderop in dezelfde zin "een van de drijvende krachten is achter het Nederlands Sociaal Forum, de Nederlandse tak van de andersglobaliseringsbeweging." Hier staat dus dat de andersglobaliseringsbeweging in Nederland afstand moet houden van een wezenlijk bestanddeel van zichzelf. Dat is op zijn minst al een aardig tegenstrijdig standpunt.

Maar het wordt nog beter als Vink gaat uitleggen waarom de andersglobalisering een flink aantal ribben uit haar eigen lijf moet trekken. We krijgen eerst een schets van de rellen op de openingsdemonstratie tegen de G8 in Rostock. We krijgen breed uitgemeten hoe in de marge van de anti-G8-campagne geluiden ruimte kregen die sympathiseerden met de RAF, de stadsguerillagroep die in het Duitsland van de jaren zestig en zeventig een reeks aanslagen pleegde. Omdat gematigde groepen als Attac samenwerkten met groeperingen die dit soort geluiden naar buiten brachten, "maken gematigde actiegroepen (...) terreur salonfähig."

Dat de acties zelf, met het hoogte punt op 6 en 7 juni toen duizenden ongewapende en vreedzame actievoerders de G8 blokkeerden en op traangas, waterkanonnen en pepperspray getrakteerd werden, daarover bij Vink geen woord. Dat past niet in zijn plaatje. Geen nood, op mijn weblog valt over de glorieuze dag van 6 juni gewoon rustig een verslag na te lezen.

Intussen over de IS nog niets, maar dat komt. "Ook in Nederland is het opletten", spreekt Vink waarschuwend. En dan begint hij over de Top van Onderop en het samenwerken van keurige clubs als Oxfam en Milieudefensie met volgens hem griezelige organisaties zoals daar zijn de "extreemlinkse Anti Fascistische Actie" en de "Internationale Kommunistische Stroming die via een 'wereldrevolutie' het kapitalisme wil 'vernietigen'." Dat wil ik trouwens ook, mag ik nu ook niet meer op de Top van Onderop komen? Maar hoe dan ook: de standpunten van Anti Fascistische Actie en Internationale Kommunistische Stroming kun je delen of niet, maar met het verheerlijken van geweld en terreur heeft dit allemaal toch buitengewoon weinig te maken, lijkt me.

Maar dan komt het, de echte kwade pier zijn die duivelse Internationale Socialisten. Hij opent de aanval met een hele korte opmerking dat we Stalin als bad guy zien en Lenin als good guy, "ondanks de talloze slachtoffers die hij op zijn geweten heeft als goodguy." Dat beargumenteert Vink verder niet dus dat ga ik hier niet eens weerleggen. Het zwaartepunt van zijn aanval is ook actueler. Daar komt-ie, hou je vast.

"De IS heeft ook nauwelijks kritiek op terroristische organisaties als Hezbollah en Hamas." Waaruit het terrorisme van deze organisaties blijkt, dat vertelt Vink niet. Dat zou ook niet meevallen: zowel voor Hezbollah als voor Hamas is het systematisch plegen van aanslagen tegen burgers geruime tijd geleden. Hezbollah heeft vorig jaar een succesvolle verdedigingsoorlog tegen een Israëlische invasie gevoerd, is dat terrorisme? Hamas heeft vorig jaar verkiezingen gewonnen waar juist Westerse staten op hadden aangedrongen, is dat ook terrorisme? De staat Israël voerde die invasie met bombardementen van burgers. De Hamas-verkiezingsoverwinning kreeg van Israël een economische blokkade van Gaza als antwoord, waardoor het leven van gewone Palestijnen helemaal ondraaglijk wordt. Wie is hier nu vooral terroristisch bezig?

Maar dan de uitspraak dat de IS "nauwelijks kritiek" naar voren brengt op deze groeperingen. Die is wel zeer oppervlakkig. Ja, als Israël bommen gooit op Libanon, en Hezbollah vecht terug, dan is bij mij de behoefte om kritiek te hebben op Hezbollah-acties uit 1984 niet overweldigend. Alles op zijn tijd is toch wel een goed idee, vind ik. Maar kritiekloos tegenover islasmitische stromingen? Ik dacht toch echt van niet. Keer op keer brengen we, naast onze solidariteit met Islamisten-in-verzet, onze kritische afstand naar voren.

De kern van onze benadering: "Islamisme is een uiting van verzet van onderdrukte groepen tegen het systeem. Dit verzet is ook in staat het imperialisme rake klappen toe te brengen, ook al biedt het geen oplossing. Maar islamisme is ook niet 'progressief', zoals een groot deel van links tijdens de Iraanse revolutie van 1979 dacht. Islamisme wil immers dit verzet combineren met een andere vorm van kapitalisme. daarbij komen de reactionaire ideeën over bijvoorbeeld vrouwen en minderheden", aldus Peyman Jafari van de IS, in een achtergrondstuk uit 2005. Islamisme is trouwens het woord dat hier gebruikt wordt voor de ideologie van groeperingen als Hamas en Hezbollah, de ideologie die doorgaans met het woord 'fundamentalisme' wordt aangeduid.

In een door Chris Harman geschreven en door de IS vertaalde en uitgegeven brochure, "De Profeet en het Proletariaat", wordt de benadering uitgewerkt. De tekst is, denk ik, de belangrijkste uitwerking van de analyse die de politieke stroming waartoe de IS behoort op dit vlak gemaakt heeft. De IS houdt het ding bepaald niet geheim, van verkoop-onder-de-toonbank is toch echt geen sprake.

In de conclusie van de brochure wordt aangegeven dat socialisten niet de kant van de staat kunnen kiezen van de staat tegen islamisten. "Maar socialisten kunnen de islamisten ook niet steunen. Dan zouden we alleen vragen om het vervangen van de ene vorm van onderdrukking door de andere, en op het geweld van de staat reageren door te stoppen met het verdedigen van etnische en godsdienstige minderheden, vrouwen en homo's. Dan zouden we meewerken aan het aanwijzen van zondebokken, waardoor de kapitalistische uitbuiting door kan gaan in een 'islamitische' vorm." (pag. 56).

En verderop: "Op sommige punten zullen wij aan dezelfde kant staan als de islamisten tegenover het imperialisme en de staat. Dit gold bijvoorbeeld in veel landen tijdens de tweede Golfoorlog in 1991. Het is nodig in landen als Frankrijk, Engeland en Nederland in de strijd tegen racisme." En, zo voeg ik er aan toe, het is nodig in de strijd tegen de bezetting van Afghanistan, Irak en Palestina. "Wanneer de islamisten in de oppositie zitten, moet onze regel zijn: 'wij staan soms aan de kant van de islamisten, maar nooit aan de kant van de staat.'"

Maar zelfs als we soms aan de zelfde kant staan, blijven we onafhankelijk en kritisch: "Bovenal zijn we tegen elke daad die de uitgebuite en onderdrukte groepen tegen elkaar opzet op godsdienstige of etnische gronden. Dat betekent dat we niet alleen de islamisten verdedigen tegen de staat, maar ook dat we vrouwen, homo's, Berbers of Kopten verdedigen tegen sommige islamisten." (pag. 59). Vertaald naar Hezbollah en Hamas: zij aan zij tegen de bezettings- en agressiepolitiek van de VS en Israël; maar elke repressieve stap tegen vrouwen- en homorechten scherp kritiseren. De brochure is via de IS-website te bestellen trouwens, wel een goed idee voor mijnheer Vink misschien.

Dat dit laatste minder aandacht trekt, en dat daardoor mensen als Vink de IS neer kunnen zetten als nauwelijks kritisch tegenover islamisme, is niet vreemd. Op het moment bijvoorbeeld dat Israël Libanon bombardeert, en Hezbollah het verzet aanvoert - en daarbij trouwens samenwerkt met zowel christelijke als communistische groeperingen - krijgt solidariteit met dat verzet het volle gewicht.

Kritiek en solidariteit zijn beiden nodig, maar niet op elk moment in dezelfde combinatie. Maar voordat Vink de IS beschuldigt "nauwelijks kritisch" op dit thema te zijn, zou hij zich beter eerst kunnen verdiepen in de werkelijke standpunten van de organisatie - standpunten die bij elk evenement waaraan de IS deelneemt, dus ook op de Top van Onderop, gewoon beschikbaar zijn. Bijvoorbeeld in de vorm van de geciteerde brochure, waarvan de Engelse tekst nog online te lezen is ook.

Wordt vervolgd. Lees intussen ook de helder geformuleerde onderbouwde woede van Jelle Schuurman over de hele zaak: "De leugen regeert! Bash de IS!", deel één en deel twee. Spannende discussie daar ook :-)