Zo, daar ben ik weer, terug van niet echt weggeweest. Maar de pauze tussen de stukken hier worden me iets te groot, dus snel even wat intikken hier...
Hoe dat zo komt, die onderbrekingen? Sinds een week of zes, zeven werk ik mee aan het weblog van de Internationale Socialisten. Dat betekent: bijna dagelijks schrijven, hetgeen precies is wat ik graag doe. Wees niet bang (en ook niet voorbarig opgelucht...), Rooieravotr en zijn weblog blijft, en groeit verder; maar in drukke tijden lukt het soms even niet om naast het actuele IS-schrijfwerk ook hier dagelijks te blijven schrijven. Voornemen is trouwens wel degelijk om dat wèl te doen, maar de goede balans is er nog niet helemaal, het is best even wennen nog. Maar intussen geldt: als ze me missen, dan ben ik ISsen. Je kunt daar trouwens sinds kort ook reageren, dus - waar wacht je op?
Over drukke tijden gesproken: het wild om zich heen grijpende scholierenprotest komt daar nog eens bovenop. Al eerder schreef ik erover, op het IS-blog en ook hier. Nee, ik ben geen scholier - maar juist daarom ga ik graag bij deze strijdlustige jonge mensen in de leer. Ik volg het met grote aandacht en ben ook erg blij met de kans om geregeld met enkele betrokken actievoerders te kunnen praten en een klein beetje mee te mogen denken. Het slokt veel van mijn aandacht op, en dat is goed en terecht, het maakt me zeer vrolijk diep van binnen.
Maar om daarnaast nog eens zinnige analyses over migrantenarbeid in Dubai, guerrillastrijd in Afghanistan of de laatste Washingtonse wantoestanden ten beste te geven alhier, dat lukte me deze week dus niet. Dat er ook nog een bescheiden optreden gedaan mocht worden afgelopen woensdag, kwam daar nog eens bij. Maar dát wist ik ruim van te voren, dus dat is geen goed excuus.
Maar de ravotr-pauze is vrijwel voorbij. Twee grotere stukken komen eraan. Eentje over - hoe kan het anders - de Grote Scholierenopstand van november 2007. En eentje over de voorlopige nederlaag van Donner en zijn ontslagplannen. In de tussentijd: hou dat IS-blog in de gaten, daar vallen niet zo vaak hiaten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten