Vorige week nog was Libanon het toneel van een door Israel aangericht bloedbad. Inmiddels wordt op en rond dat toneel een absurdistisch theaterstuk opgevoerd met als thema: samenstelling en rol van de VN-macht die daar de wapenstilstand moet gaan bewaken.
Eerst hoorden we dat Frankrijk de troepenmacht ging leiden. Dat werd droogjes vermeld, doorgaans zonder erbij te zeggen dat Frankrijk de voormalige koloniale mogenheid was in zowel Syrie als Libanon. Helemaal oonbaatzuchtig ziet de huidige Franse rol er dan ook niet uit.
Maar het werd al snel veel gekker. Frankrijk bleek maar 200 soldaten te willen leveren, Italise echter 1000. Israel wil nu dat Italie de VN-macht gaat leiden. Ook wil Israel een stevige geweldsinstructie voor de troepen, zodat de VN kan doen waar Israel niet in slaagde: Hezbollah ontwapenen. Die geweldsinstructie komt er ook. Ten slotte weigert Israel akkoord te gaan met deelname van Indonesische en Maleisische troepen, omdat Indonesie en Maleisie geen diplomatieke banden met Israel hebben.
Dat andere staten de belachelijke Israelische pretenties serieus nemen, toont aan dat ze in feite op de hand van Israel zijn. Maar waarom lezen we vrijwel nergens hoe absurd en aanmatigend die Israelische eisen zijn? Moet ik nog uitleggen waarom ze absurd zijn ook? Nou, vooruit dan maar.
1. Met welk recht stelt Israel al haar eisen, waar haalt het land het lef vandaan? Kan iemand - wellicht de wapenleverancier/ hoofdsponsor in Washington? Wellicht medeplichtige minister Bot? - even aan premier Olmert uitleggen dat Israel de oorlog heeft verloren? En dat het een beetje vreemd is dat verliezers zoveel kapsones hebben? Dat verliezers helemaal niets te eisen hebben, in dit soort situaties? Of is misschien een enkele nederlaag nog niet genoeg om te leren hoe je je daarna gedraagt? Moet Hezbollah wellicht een tweede pedagogische tik uitdelen? De provocerende, en krachtig door Hezbollah afgeslagen, Israelische commando-aanval in Libanon afgelopen weekend, brengt hervatting van de oorlog sowieso dichterbij.
2. Als staten die Israel niet erkennen geen VN-troepen mogen leveren, dan geldt dat ook voor de andere kant. Dan mogen alleen staten die de tegenstander van Israel ook erkennen - d.w.z. staten die Hezbollah als rechtmatige verzetsbeweging erkennen - VN-troepen leveren. Eerlijk is eerlijk, we gaan niet met twee maten meten, toch? Maar ja, dat zijn er maar weinig - alleen Syrie en Iran, vermoed ik. En die erkennen Israel weer niet...
Dat betekent dus OF geen VN-macht, OF een VN-macht die evenwichtig is samengesteld uit landen die wel Israel erkennen, maar niet Hezbollah, plus landen die wel Hezbollah erkennen maar niet Israel. Dat wordt dus een vredesmacht bestaande uit Italiaanse, Franse, Iraanse en Syrische soldaten.
Laten we hier eens op doorgaan. Frankwijk levert 200 soldaten, Italie wellicht 1000. Er moet uiteindelijk een macht van 15.000 soldaten komen. Dan leveren Iran en Syrie dus samen 13.800 soldaten, want veel andere gegadigden lijken er niet te zijn. Zo goed, mijnheer Olmert? Of toch liever Indonesische en Maleisische soldaten er ook bij?
Ja, bovenstaand scenario is absurd. Maar is het minder absurd dan het scenari dat zich nu ontvouwt, en waarin de VN lijkt te gaan doen wat Israel totaal niet is gelukt? Is het minder absurd dan een ontwikkeling waarin Israel na een verloren oorlog toch nog enigszins zijn onrechtvaardige zin krijgt, met dank aan de 'internationale gemeenschap'?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Goed stukje Peter..
Absurde situatie indeed. Waarom wordt het uberhaupt normaal gevonden dat er een 'vredesmacht' naar die regio toegaat? Als ze die al ergens zouden moeten plaatsen, dan zou het in Israel zijn. Of, misschien wel in Libanon, maar dan met het doel de bevolking samen met de Hezbollah te beschermen tegen nieuwe aanvallen van de agressiestaat Israel.
Door nu na/tijdens dit conflict troepen in Libanon te plaatsen na een resolutie die ondertekent is door Israel is het wel errug duidelijk dat de VN aan 1 kant staat. Ik hoop en denk dat dat voor steeds meer mensen duidelijker zal worden..
"Of is misschien een enkele nederlaag nog niet genoeg om te leren hoe je je daarna gedraagt? Moet Hezbollah wellicht een tweede pedagogische tik uitdelen?"
Prachtig! Een "pedagogische tik"! De frustratie spat van het scherm af!
En tegelijk volhouden dat je zo ontzettend vóór vrede bent, Peter. Dat is dus helemaal niet zo. Je doet alleen maar alsof - terwijl je dat maar slecht kunt verbergen dat dit allerminst het geval is.
Keesjemaduraatje said:
dat is toch niet zo moeilijk te begrijpen Peter. In Indonesië wordt net de Sharia ingevoerd in bepaalde gebieden (Atjah) en Maleisië is een Islamitische diktatuur. Dus geen wonder dat Israël geen zin heeft in soldaten van die landen in hun nabijheid.
Het ziet er inderdaad heel somber uit met die vredesmacht. de Europese landen hebben er geen zin in en laten het Midden Oosten over aan de fanatieke tegenpolen aldaar. Juist nu is het belangrijk om vrede in het Midden Oosten te stichten.
Een reactie posten