Handig, zo'n terreurpaniek

Handig, zo' n terreurpaniek - voor de autoriteiten. Je kunt er oorlogen mee rechtvaarigen, je kunt er de ene stap nar de andere richting politiestaat mee onderbouwen, je kunt de mensen er angst mee inboezemen. Helaas werkt het truukje ook nog - voor zo lang als het duurt.

Zo is de politie in New York na de bomaanslagen in Londen willekeurige controles van bagage van passagiers bij de metro gaan houden. Daartegen heeft de New York Civil Rights Unon een geding aangespannen voor de rechtbank. In hoger beroep heeft de 2nd Circuit US Court of Appeal uitgesproken dat die anbreuk op de privacy - het gaat om het controleren van mensen die op geen enkele manier verdacht zijn, in het wilde weg - volgens de Grondwet is toegestaan.

In de New York Daily News waaraan bovenstaande is ontleend lees je hoe blij en opgelucht is met de uitspraak, en met wat voor bizarre praat de rechtbank haar uitspraak rechtbreit: wie de controles niet wil kan toch naar een ander metrostation lopen? En: terroristen worden niet graag verrast dus een incidentele controle nu en dan kan - je weet maar nooit - de booswichten op het verkeerde been zette (gevonden via het weblog van World War 4 Report.

Treurig is dat repressieve acties - en nog wel een stuk ingrijpender dan bovengenoemde -
bij nogal wat Amerikanen (en niet alleen zij) steun ondervinden. Een Gallup-opoiniepeiling meldt dat 39 procent van de ondervraagden een apart idenytiteitsbewijs voor Moslims wel ziet zitten; 34 procent gelooft dat Moslims achter Al Qaeda staan; 22 procent zou geen Moslims als buren willen. Niet alleen is het de politicie gelukt een aanzienlijk deel van de bevolking de stuipen op het lijf te jagen voor alom tegewoordige terroristen; ook is het ze voor een flink deel gelukt om in het bewustzijn van te veel mensen de koppeling tussen Moslims en terrorisme/ extremisme tot iets vanzelfsprekends te maken.

Het weblog Lenin's Tomb, waar ik dit bericht vond, wijst er fijntjes op dat zelfs het gerucht dat Iran aparte identiteitssymbolen voor leden van religieuze minderheden - met name joden - overwoog, de wereld te klein was. Het verhaal uit Iran bleek een spookverhaal - maar bovengenoemde cijfers zijn echt.

Het meten met twee maten valt vaker op in deze materie. Over Moslims en de Islam mag je vandaga alles zeggen, je krijgt er nog eervolle vermeldingen voor ook, en complimenten dat je de "vrijheid van Meningsuiting" hooghoudt. Over andere godsdiensten en bevolkingsgroepen ligt dat anders. Dat ondervond Douglas Giles, docent wereldgodsdiensten op de Roosevelt Universiteit in Chicago. Hij mocht geen vragen van studenten toestaan over Palestina en Israel. Een student, van Pakistaanse herkomst, stelde een vraag over Palestijnse rechten. Iemand diende een klacht in. Gevolg: Giles verliest zijn baan.

Kun je je voorstellen dat mensen ontslagen worden wegens kritiek op de Syrische of Iraanse politiek, of het toetaan van vragen door studenten daarover? Maar Israel in dan ook inderdaad in veel van de media en 'wetenschappelijke' wereld, een 'Heilige Staat', zoals Noam Chomsky dat sarcastisch noemt.

De Observer komt in hetzelfde artikel met meer voorbeelden van intimidatie op universiteiten van kritische geluiden jegens Israel. Ik trof het aan via de website War in Context, waar allerlei berichten over de oorlogen in het Midden-oosten, en daraaan verbonden politieke ontwikkelingen een plek vinden.

Het begint trouwens griezelig gewoon te worden dat docenten via verklikkers in problemen komen, een verschijnsel dat thuishoort in maoistisch China, fascistisch Duitsland en nu dus ook in de Verenigde Staten. Ik constateer het maar - iets om in gedachten te houden voordat de verenigde Staten weer een land binnevalt om er " de democratie te helpen brengen."