Mijnwerkers, scholieren en zelfs musici in een orkest... Ook Chili kent, net als zovee Latijn-Amerikaanse landen, op allerlei plekken groepen mensen die opkomen voor hun rechten en in verzet zijn.
*Mijnwerkers in Escondida staken al wekenlang. Escondida is de grootste kopermijn ter wereld. De mijn is in handen van een Brits-Australisch bedrijf en boekte in de eerste heft van dit jaar een winst van van 2,9 miljard dollar. Koper is een balngrijk exportprodukt voor de Chileense economie, en met stijgende koperprijzen is de produktie dus nogal winstgevend ook. Sinds de afsluiting van het vorige arbeidscontract zijn in 2003 de koperprijzen vervijfvoudigd!
Arbeiders eisen dan ook een flinke loonsverhoging. Ze wezen een aanbod van de directie dan ook af. Vakbondsbestuurder Troncoso:" we willen geen kruimels, we willen 1 procent van de winst." Een bonus van 30.000 dollar, en een loonstijging die je met twee cijfers kunt schrijven, dat eist de vakbond. Troncoso rekent erop dat de 2052 arbeiders in de mijn geen individuele contracten gaan afsluiten maar de staking samen voortzetten. De staking, begonnen op 7 augustus, gaat door. (zie "Chilean miners reject wage deal" , Aljazeera, 21 augustus)
*Afgelopen voorjaar bracht een beweging van scholieren honderdduizenden mensen op straat. Ze eisten verbeteringen in hun onderwijs. De regering van de centrum-linkse (lees; links pratende, neoloberaal regerende) president Michelle Bachelet, deed concessies. Zie voor de eerste ronde Justin Vogler, "Chili: the Rise of the Pinguin Revolution" , Upside Down World, 21 juni.
Maar inmiddels groeit onder scholieren het ongeduld over de uitvoering van regeringsbeloften. Daarom gingen deze week in Santiago en andere plaatsen 2000 van hen opnieuw de straat op Bij aansluitende rellen kwam de politie met traangas en waterkanon aanzetten terwijl studenten de politie met stenen bekogelden. De politie arresteerde 200 mensen, er vielen enkele tientallen gewonden. "Ze doen wel enig werk, maar veel te langzaam, en dat is niet wat er beloofd is", zo zegt een demonstrant, 15 jaar oud. Zie "Chile student rally turns violent" , BBC, 21 juli.
*Ook musici blazen een partijtje mee in de oplaaiende massastrijd in Chili. Al sinds 2004 is er een conflict tussen leden van het Philharmonisch orkes in de hoofdstad Santiago aan de ene kanten en directie en chef-dirigent aan de andere kant. In dat jaar ontsloeg de leiding 84 orkestleden, allemaal tussen de 50 en 60 jaar. Kwaliteitsredenen waren er niet, pure discriminatie, zo ziet het eruit. De orkestleden zijn allemaal vakbondslid.
Sindsdien sleept het conflict zich voort, met concerten die afgelast worden en orkestliden die blijven protesteren. De achtergrond van het conflict is, uiteraard, geld. Het orkest zit diep in de schulden. Meer lees je op de website van het Philharmonisch Concert zelf (gevonden via Labourstart)
Met de hoge koperprijzen en de mega-winst van de kopermijn lijkt het niet moeilijk om geld te vinden voor hogere mijnwerkerslonen - en nog geld over te houden om zowel het onderwijs te verbeteren als het Philharmonisch Orkest overeind te houden. Maar herschikking van prioriteiten in sociale richting gaat ook in Chili bepaald niet zonder slag of stoot. Meer protesten, ook op andere fronten, zijn te verwachten. Maar ja, waar eigenlijk niet, in deze tegelijk duistere en hoopvolle tijden?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
he peter,
hoe zit de politieke situatie in Chili eigenlijk nu? Wat voor soort regering, wat voor oppositie?
En is er iets van een revolutionair (georganiseerd) geluid?
De html link werkte niet, maar goed, check Al jazeera, daar melden ze dat de staking is beëindigd met een loonsverhoging van 5% en een 'signing bonus' van $16,600. Minder dan waar ze op in hadden gezet, maar toch lijkt me sprake van een overwinning - of ben ik dan te euforisch?
Een reactie posten