Fuckende kindervriend verlaat Witte Huis

De ratten verlaten het zinkende schip... Menigeen zal zoiets gedacht en gezegd hebben toen ze hoorden dat Karl Rove, sterke man achter de wat minder sterke George Bush, zijn ontslag neemt. Per 31 augustus is hij weg.

Natuurlijk is zoiets reden om uit pure vrolijkheid een fles vuurrode wijn leeg te drinken, een fles advocaat leeg te lepelen of stevig aan het bier te gaan of wellicht om wat antwoorden in de wind te laten blowen. Maar voordat we onze breinen in een nevel van opgewekte en opwekkende dampen hullen, toch een paar opmerkingen over de hele zaak. Er is namelijk in dit alles meer te ontwaren dan pure vrolijkmakendheid.

Allereerst is natuurlijk de beeldspraak van die ratten en dat zinkende schip misplaatst, hoe terecht de vreugde erachter in dit geval ook is. Ratten plegen geen machtsmisbruik, gebruiken geen smerige truukjes om verkiezingen te winnen, promoten geen lichtgewicht halfbakken would-be-dictator tot het machtigste ambt dat de wereld kent. Karl Rove typeren als een rat is een belediging voor dat relatief onschuldige dier. Ik mag hopen dat activisten voor dierenwelzijn namens de ratten een aanklacht wegens smaad indienen, en dat de Partij voor de Dieren kamervragen stelt hierover.

Arme familie!

Dan is er het verhaal dat Karl Rove meer aandacht voor zijn familie wil vrijmaken. Arme familie! Eerst helpen de VS op te zadelen met één van de meest destructieve presidentschappen uit de geschiedenis, en nu is zijn gezin aan de beurt? Is er dan niets meer veilig en heilig? De man is een gevaar, dat is toch wel duidelijk?

Hier is bijvoorbeeld wat Rove tegen een medewerker zei over wat hij een politiek tegenstander. "We will fuck him. Do you hear me? We will fuck him. We will ruin him. Like no one has ever fucked him!" Vermoedelijk heeft hij woord gehouden want dit was standaardprocedure tegen politieke tegenstanders. Ik zou dan ook niet graag getuige zijn van een familieruzie in huize Rove... De man schijn trouwens door een aanhanger van Clinton die hem eens op een feestje meemaakte als kindervriend omschreven te zijn. Wel, wel, waar hebben we dat meer gehoord?

Rasputin American style

Maar gaat Karl Rove wel echt weg uit het centrum van de macht? Er is voor de huidige onttakeling van het Bushistische regime een leerzaam precedent. Ook president Nixon zag in de vroege jaren zeventig zijn staf leeglopen, toen de ene na de andere functionaris het veld ruimde vanwege betrokkenheid bij 'Watergate', het schandaal dat ontstond toen Nixon en medewerkers allerlei smerige truukjes, tot diefstal aan toe, uithaalden, om verkiezingen te winnen en oppositie te smoren.

Een van de presidentiële adviseurs heette Charles Colson. Kort voor hij verdween, overlegde hij met Nixon: zou hij buiten het Witte Huis niet ook erg nuttig voor Bush kunnen zijn? Via een daartoe op te zetten, schijnbaar onafhankelijk advocatenkantoor of zoiets? Het kwam zover niet want "Colson bleek te druk bezig met pogingen om uit de cel tye blijven, zonder succes", zoals Rick Perlstein, aan wie ik dit ontleen, schreef. Maar Perlstein oppert: heeft Rove's vertrek misschien een soortgelijke reden? Wil hij een soort smerigeklusjesman voor de Republikeinen blijven, maar dan zonder officiële functie?

Er is trouwens een nog directere connectie tussen Rove de het Watergate-schandaal. In een kort overzicht van de loopbaan van Rove vertelt de NRC: "Als 22-jarige gesjeesde student uit Utah kreeg hij via de jongerenbeweging van de Republikeinen een baan op het hoofdkwartier van de partij in Washington." Aangezien hij op 25 december 1950 - jawel, met kerst! Is het niet passend, voor zo'n family minded man? - geboren is, was het rond 1973 dat hij dit baantje kreeg - het jaar waarin de Republikeinen volop in Watergate verwikkeld waren.

Ik zou dit over het hoofd hebben gezien als niet de al geciteerde Rick Perlstein ook hierover interessante dingen te melden had. Rove blijkt in die jaren volop betrokken te zijn geweest bij de vuile Republikeinse machtsspelletjes. Hij heeft het vak van Rasputin American style als het ware daar geleerd. Ook ontmoette hij daar George Herbert Walker Bush, en via hem diens zoon, Georgieboy, van wiens "charisma" Rove sterk onder de indruk was, zoals de NRC ons vertelt. Over de Watergate-connectie zelf zweeg de NRC, in een opmerkelijk vertoon van soms kritische maar soms ook 'kritische' journalistiek.

Vrolijkmakend vooruitzicht

Of Rove zijn Rasputin-kunsten nu elders gaat gebruiken , en hoe, zal moeten blijken. Dat er meer gaande is dan de behoefte van Rove om zijn gezin vaker te zien lijkt duidelijk. De naam van Rove wordt in verband gebracht met meerdere schandalen. Zo is er het lekken van de naam van Valerie Plame als CIA-agent, als vergelding tegen haar echtgenoot diplomaat Joseph Wilson. Die had leugens rond massavernietigingswapens waarmee het Witte Huis de oorlog tegen Irak rechtvaardigde, door helpen prikken. Ook is er het ontslag van meerdere openbare aanklagers die onderzoeken opzetten die vooraanstaande Republikeinen tot doelwit hadden. Bij beide schandalen zijn de aanwijzingen dat Rove een rol speelde, vrij hardnekkig.

Als zulke aanwijzingen tot een strafzaak tegen Rove leiden, dan heeft niet alleen onze fuckende kindervriend een probleem, maar ook zijn beschermelingetje Bush. Die wil Rove tegen die tijd waarschijnlijk liever op discrete afstand houden. Het feit dat Rove nu gaat, zou wel eens een teken kunnen zijn dat die aanklacht niet zo lang meer op zich zou kunnen laten wachten.

Dus... als we onze roes hebben uitgeslapen vanwege de feestelijkheden vanwege Rove's aftreden, is een nieuwe gang naar de slijter, gezien het vrolijke vooruitzicht van zo'n strafzaak, welhaast onvermijdelijk. Wat zullen we drinken? Sla het vat maar aan! Er is genoeg voor iedereen...