Joden los van Israël

De staat Israël is om minstens drie redenen een constructie die 1. beter nooit gesticht had kunnen worden, en 2. zo snel mogelijk dient te verdwijnen en worden vervangen door een democratisch bestel met gelijke rechten voor alle daar levende bevolkingsgroepen, Palestijns en Joods, van alle godsdiensten of zonder godsdienst.

Wat zijn de drie redenen? Allereerst is de staat gebouwd op verdrijving en onderdrukking van veel van de mensen die daar voor de stichting van Israël wonen, de Palestijnen. Israëlisch historicus Ilan Pappe legde dat in februari van dit jaar nog eens uit in een interview met het dagblad Trouw. Israël is in de kern een racistische constructie, een apartheidsstaat.

In de tweede plaats is de staat Israël een hulpmiddel voor de VS, de machtigste mogendheid van deze planeet, om haar macht tot gelding te brengen, juist waar de VS zelf liever wat op de achtergrond blijft. Israël als onderaannemer, de VS als opperbaas, dat zijn de verhoudingen. Maar de onderaannemer heeft wel opvallend veel gereedschap voor haar werkzaamheden.

Maar er is een derde reden. De staat Israël is niet alleen een gesel voor Palestijnen en een kwelling voor een ieder die weerstand biedt aan het Westerse imperialisme. Israël is ook een zeer slechte zaak voor het overgrote deel van de joodse bevolking wiens veiligheid en rechten die staat beweert hoog te houden. Een handvol recente berichten wijzen erop dat tal van joden, in en buiten Israël, dat zelf ook onderkennen.

Zo berichtte de Israëlische krant Haaretz dat vorig jaar 4.300 Israëli's emigreerden uit de staat Israël - naar Duitsland, of all places. Dit is een toename van 50 procent vergeken met het jaar daarvoor. Het gaat om mensen wiens voorouders in Duitsland woonden en aan de Holocaust zijn ontkomen.

Economische redenen spelen een rol, zoals in het geval van Avital Direktor die zegt dat de studie die ze wil volgen onbetaalbaar is in Israël maar vrijwel kosteloos voor haar in Duitsland. Maar ze zegt ook: "Kijk wat hier gaande is. Dit is een land dat haar bewoners verslindt. De onverschilligheid jegens mensen in nood, de corruptie. Mensen popelen om hier weg te gaan." Sommige vrienden noemen haar een "verrader", maar anderen zeiden dat "ze wilden dat ze ook een Duits paspoort konden krijgen, en vroegen me wat ik nog in Israël deed." Blijkbaar is voor een flink aantal joodse Israëli's emigratie naar het land waaruit hun voorouders aan de Holocaust waren ontkomen te verkiezen boven een leven in het land dat zichzelf tot toevluchtsoord voor joden wereldwijd heeft uitgeroepen.

Intussen proberen de staat Israël en bevriende zionistische groepen joden buiten Israël aan te moedigen om naar Israël te verhuizen. Maar dat valt niet mee. In Iran bijvoorbeeld wonen 25.000 joden. Die zijn niet gelijkberechtigd, maar van systematische vervolging is geen sprake. Joden kunnen vrij hun godsdienst beleven, zolang ze zich niet opstellen als openlijke voorstanders van de staat Israël hebben ze niet wezenlijk meer te vrezen dan de rest van de Iraanse bevolking.

Een grote neiging om te emigreren is er in de joodse gemeenschap van Iran dan ook niet. Tussen oktober 2005 en september 2006 vertrokken 152 van het het land; het jaar ervoor waren dat er 297; het jaar ervoor 183. Deze cijfers zijn verzameld door de Hebrew Immigrant Aid Society. Dat wijst niet alleen niet op enorme onderdrukking van Joodse identiteit en geloof; het wijst al evenmin op een enorme aantrekkingskracht van de staat Israël op de Joodse gemeenschap in Iran. En joden kunnen vrijelijk Iran uit en weer in, dus van dwang om in Iran te blijven is ook al geen sprake. De gegevens zijn na te lezen via het weblog van World War 4 report.

De Britse krant The Guardian berichtte bovendien dat pogingen van rijke joden - klaarblijkelijk met steun van de staat Israël - buiten Israël om Iraanse joden tot emigratie naar Israël aan te moedigen door premies van 5000 (voor een persoon) tot 30.000 (voor een gezin) Britse ponden aan te bieden ook niet werkten. De meeste joden beschouwen zich als loyale leden van de Iraanse maatschappij, en laten zich niet omkopen tot verhuizing. Dat wijst er op dat ook zij Israël niet bepaald beschouwen als hun meest logische woonplaats, en al helemaal niet als object van loyaliteit boven alles.

En ook in Israël zelf ligt het idee dat de staat het welzijn van tenminste haar joodse burgers werkelijk ter harte gaat, keer op keer onder vuur. Israël verwijst keer op keer naar de massamoord op miljoenen Europese joden door nazi-Duitsland, om de legitimiteit van een Zionistische staat, toevluchtsoord voor joden overal, te onderstrepen. Des te wranger is de karige kille houding die de Israëlische regering heeft jegens overlevenden van diezelfde massamoord.

Premier Olmert kondigde onlangs aan dat de uitkering die zij krijgen met, schrik niet, 15 euro, omhoog gaat. Het geld dat daarvoor uitgetrokken word is echter pas volgend jaar beschikbaar - als er weer meer van deze veelal bejaarde mensen zijn overleden, en er dus minder mensen deze uitkering zullen ontvangen.

Met deze fooi wil de "regering 'een wantoestand rechtzetten die al zestig jaar duurt' (...) doelend op het feit dat holocaust-overlevenden buiten Israël hogere uitkeringen ontvangen dan in het land dat vaak zegt zijn bestaansrecht aan de jodenvervolging te ontlenen", aldus de website Nieuws.nl . Het gaat om 240.000 mensen; zij krijgen nu 355 euro per maand als uitkering. Tienduizenden van hen zijn straatarm. Guy Meroz, TV-presentator in Israël riep vol venijn op om deze mensen op de trein naar Duitsland te zetten: "In Duitsland , waar al deze verschrikkingen plaats vonden, beschouwen ze de overlevenden als mensen voort wie moet worden gezorgd." Die 15 euro extra verandert aan dit wrange beeld weinig, veel meer dan een nogal cynisch PR-gebaar is het niet.

Een staat waar veel joden niet meer willen wonen, ook als ze voorouders hebben in het land waar de Holocaust plaatsvond; een staat waar veel joden zich niet willen vestigen, ook niet als als ze wonen in een autoritaire Islamitische republiek; een staat die slachtoffers van de misdaad waaraan ze mede haar bestaansrecht beweert te ontlenen verwaarloost - dat is de staat Israël. Geen goed idee voor Palestijnen, zoals steeds duidelijk wordt; geen goed idee voor joden ook, en ook dat wordt steeds zichtbaarder.