vrijdag 13 juli 2007

Verdere verdraaiingen rond Israelisch en Palestijns geweld

De aanval van Koen Vink op de Internationale Socialisten (IS) in het blad van Milieudefensie richtte zich vooral op de houding van de IS tegenover Islamistische organisaties. We zagen in een eerder stuk op dit weblog al dat die aanval rammelde.

Vooral de solidariteit met Palestijns verzet tegen Israël blijkt Vink ernstig te steken. Zo zegt hij: "in 2004 organiseerde de IS samen met met de Arabische Europese Liga (AEL) een herdenkingsbijeenkomst van de door Israël gedode Hamas-leider Sjeik Yassin." Vervolgens gaat hij verder dat de ideologie van Hamas "geen vreedzame aangelegenheid" is.

Alsof de IS dat beweerd heeft. Maar de ideologie van de moordenaars-van-staatswege van Yassin plus de negen andere mensen die gedood werden bij de raketbeschieting waar deze 75-jarige vrijwel blinde man in zijn rolstoel werd afgemaakt , lijkt me nu ook niet zeer vreedzaam.

Maar Vinks ziet vooral de wanhoopsdaden van een onderdrukte die zich weert, niet die van de onderdrukker wiens terreur mensen tot wanhoopsdaden brengt. Dat zelfmoordaanslagen keer op keer het antwoord zijn van groepen Palestijnen op[ eerderere moorddadigheid van de kant van Israël negeert hij ook. Steve Niva gaf in Counterpunch kort na de moord op Yassin echter voorbeeld na voorbeeld hiervan.

Yassin is eerder opgepakt door de staat Israël, en in een gevangenenruil vrijgelaten. Arrestatie, als de man dan zo vreselijk akelig was, was dus gewoon mogelijk als Israël serieus juridisch verhaal wilde halen. Maar Israël wilde geen serieus juridisch verhaal halen op iemand die ze van strafbare feiten beschuldigden. Israël wilde een leider van een geduchte verzetsgroepering vermoorden, en nam het afmaken van negen anderen, waaronder de zoon van Yassin, op de koop toe.

Ronnie Naftaniel, van het pro-Israël-gezelschap CIDI, kwam destijds nog met de smoes dat arrestatie onmogelijk was: "Een arrestatie zou hebben geleid tot gijzelingsacties voor zijn vrijlating." En daarom koos de staat Israël dus voor moord op hem en zeven anderen. En afzien van arrestatie wegens de mogelijke reactie: is dat niet bij voorbaat wijken voor terreur, mijnheer Naftaniel? Daar was u toch zo tegen?

Tegen die laffe moord dus, en tegen de orgie van geweld waar die moord onderdeel van was, wilden zowel de AEL als de IS protesteren. Voor allen was het de afkeer van Israëls moordpolitiek, en de solidariteit met de Palestijnen die de centrale motivatie was. Voor sommigen had de manifestatie tevens het karakter van een herdenking van de man zelf, en van het uiten van waardering van diens ideologie. Daarom zag je op de actie zowel herdenkers/ demonstranten met Hamas-sympathie als betogers voor wie dat niet gold. In de IS bestaat respect voor de verzetshouding die Hamas uitstraalt. Met de ideologie heeft de IS geen verwantschap. Maar dat is geen reden om niet zij aan zij te protesteren tegen misdaden van de staat Israël. Helaas kon ik er zelf niet bij zijn destijds, ik was ziek. Maar ik ben trots te behoren bij een organisatie die deelnam aan dat protest.

Ja, in de beeldvorming domineerde de pro-Hamas-uitstraling. De media hebben we als actievoerders nu eenmaal niet in de hand. Belangrijker: als er veel méér mensen zoals de IS-ers aan dit soort protest meededen - net zo openlijk links als dat de AEL openlijk pro-Hamas kon zijn - dan had de media een veel zwaardere klus gehad in haar verdraaiing. Dat het Nederlands Palestina Komitee op het laatste moment afhaakte, hielp niet echt mee.

De AEL was zich van het probleem terdege bewust, en klaagde achteraf naar aanleiding van bijvoorbeeld het RTL 4 Journaal : "Geen van de 4 sprekers kwam tijdens het journaal in beeld en de bijdrage van de Internationale Socialisten werd volledig genegeerd. Het is typerend voor de opruiiende politiek die sommige media voeren.: het negeren van de multi-etnische elementen in de organisatie en het voorstellen van een ordelijke demonstratie als een wilde bende."

De IS zelf, die als reactie onder dit bericht een verslag plaatste, sprak van een "Palestina Manifestatie" waarin geprotesteerd werd "tegen de staatsterreur van Israël". Hoe Vink in dit alles een goedkeuring van de ideologie van Hamas kan zien is een raadsel.

Verder met de ontrafeling van de door Vink aangerichte warboel. Hij citeert Miryiam Aouragh (IS): "Verzet tegen bezetting is legitiem en noodzakelijk en verdient alle steun uit Nederland" en vervolgt: "in die context komt dat neer op het goedpraten van zelfmoordaanslagen op gewone burgers, die nog verwerpelijker zijn dan het staatsgeweld van Israël", vervolgt Vink. Welke "context" maakt een principiële ondersteuning van het recht op verzet tegen bezetting tot het "goedpraten van zelfmoordaanslagen"? Het feit dat we zij aan zij met mensen met wie we op allerlei punten van mening verschillen, net als met opvattingen en daden van de vermoorde man, maar met wie we onze afkeer van bezetting tot uiting brengen, ?

En dan dat "nog verwerpelijker", wat heeft dat te betekenen? Ik ben eens naar aantallen gaan zoeken. Volgens het Ministerie van Buitenlandse zaken van de staat Israël heeft geweld van Palestijnse kant 1133 Israëli's het leven gekost sinds september 2000 Hierbij zijn zowel burgers als Israëlische soldaten begrepen. Het aantal burgerslachtoffers ligt dus lager. Alleen al één zomer Libanon bombarderen in de zomer van 2006 door Israëls legermacht kost meer burgers het leven.

Ook het aantal zelfmoordaanslagen, en het aantal slachtoffers ervan, staat in dit overzicht uit Israëlische regeringsbron. In die jaren 2000 tot en met 2006 vonden in totaal 152 zelfmoordaanslagen plaats . Die kostten aan 545 Israëli's het leven. Het aantal stijgt van 4 aanslagen in 2000 naar 60 in 2002, om dan weer vrij snel te dalen tot 5 in 2006. Het aantal slachtoffers vertoont dezelfde ontwikkeling: nul in 2000, 220 in 2002, nog maar 15 in 2006. Alweer: dit omvat zowel burgers als militairen.

Een Palestijnse bron, Mustapha Barghouti, te vinden op Electronic Intifada, komt met cijfers die daar in de buurt liggen: 1008 doden aan Israëlische kant in de eerste vier jaar vanaf 2004. Het aantal Palestijnse doden dat hij noemt is echter veel hoger: 3334. En het zijn voor 83 procent burgers. Waarom is het doden van van 1133 Israëli's "nog verwerpelijker" dan het doden van 3334 Palestijnen, mijnheer Vink? Zijn Palestijnen minder waard? Is dat het?

(Er komt nog meer. Maar eerst straks (zaterdag 14 juli is het inmiddels)tegen de nazi's demonstreren, in Den Haag. See you there: 12 uur, Malieveld)

Geen opmerkingen: