woensdag 6 september 2006

Misselijkmakende vreugde rond troonopvolger Japan

Grote vreugde in Japan. De keizerin heeft een kind gebaard, en het is een jongen. Daarmee komt een eind aan de nervositeit in hofkringen, en in de veel te omvangrijke fanclub van de Japanse monarchie. Volgens de regels van de erfopvolging die voor de Japanse trroon gelden, mag alleen een mannelijke nazaat van de keizer de troon ooit bestijgen. En in 40 jaar was er geen mannelijke nazaat geweest. Grote opluchting dus, de voortzetting van de dynastie is weer even geregeld.

De media kunnen intussen hun spectaculaire aandacht weer eens 36 uur ergens anders op richten dan op de spectaculaire moord op krokodillenbezweerder Steve Irwin - door een pijlstaartrog. Alles beter dan weer te moeten berichten over oorlogen en getuchten van oorlogen, tot u gebracht door de crew van George Bush en zijn secondanten Balkenende, Blair en ja, ook premier Koizumi van Japan. Vreugde en opluchting dus, ook in medialand.

Het zou nauwelijks uitleg behoeven om uit te leggen hoe schunnig de vreugde dat er een jongetje en geen meisje is geboren eigenlijk is. Feitelijk is elke vreugde-uiting in deze geest' een klap in het gezicht van elke vrouw. De voorrang van jongens boven meisjes op de Japanse troon is openlijk seksistisch, alhoewel in zijn alledaagse effecten voornamlijk een kwestie van symboliek. En de druk om de opvolgingsregels zodanig te wijzigen dat ook vrouwelijke nazaten de troon mogen bestijgen is nu ook van de ketel.

Maar wat dit alles ook laat zien, is de absurditeit van erfopvolging zelf. De regels eromheen zijn niet door enige redelijkkheid onderbouwd - tenzij iemand echt wil beweren dat mannen beter dan vrouwen in staat zijn tot het ondertekenen van decreten en het doorknippen dan linten. Maar, zelfs al zouden vrouwen en mannen gelijk recht op de troon hebben, dan nog is erfopvolging zelf de symbolische ongelijkheid van rechten ten top. Wat is er redelijk en democratisch aan het idee dat iemand staatshoofd mag worden omdat zijn of haar vader of moeder het ook was? En het in katzwijm vallen bij koninklijk vertoon is een symptoom van slaafse onvolwassenheoid - of het nu de de publiciteit rond de Japanse keizerlijke baby betreft, of de vertoning binnenkort op Prinsjesdag met Bea in de Ridderzaal. Leve de republiek, de rode.

Geen opmerkingen: