Vorig jaar was ik door vrienden/ kameraden uitgenodigd om mee te gaan naar een optreden vande linkse folkzanger David Rovics. Daar hoorde ik voor het eerst ' Saint Patrick Battalion ', een prachtig lied over een episode uit de Amerikaanse oorlog tegen Mexico in de jaren veertig van de negentiende eeuw. Een aantal Ieren in de Verenigde Staten deserteerden naar de Mexicaanse kant, en Rovics zong:
"From Dublin to San Diego
We witnessed freedom denied
So we formed the Saint Patrick Battalion
And we fought on the Mexican Side"
De 'we' in het lied zijn John Riley en zijn strijdmakkers. Maar wie zijn dat?
Vandaag kwam ik op internet even op MR zine, een dagelijkse tussenstop wat mij betreft. Daar viel mijn oog op een paatje met de tekst: "En memoria de los soldados irlandeses del heroico Batallón de San Patricio." Ik dacht terug aan het lied van Rovics en klikte eens op het plaatje. Dat bracht mij op een pagina getiteld "13 de septiembre de 1848: Ciudad de México - Los irlandeses". De pagina waar ik dit las is onderdeel van een website van de linkse schrijver Eduadro Galeano. Kennelijk is het vandaag precies 158 jaar geleden dat er iets belangrijks voorviel rond deze Ieren die destijds de goede kant wisten te kiezen. Maar mijn Spaans is ontoereikend om het zelf te dokteren.
Toch even verder zoeken wat er meer over te vinden was. Ik kwam terecht op "San Patricios - the Irishmen who died for Mexico". Mede op basis daarvan het volgende.
Het bataljon stond onder aanvoering van John Riley en vocht dapper in een laatste veldslag van die oorlog. De VS interneerde overlevende leden van het batalijon, bracht ze voor de krijgsraad en executeerde een aantal van hen. Die executies vonden plaats op 12 september 1848, een dag eerder dus dan de 13 september waar MR zine naar verwees.
De gevallenen van Saint Patrick Battalion zijn in Mexico een soort nationale helden. Maar juist ook voor linkse mensen die wars (dienen te) zijn van nationalisme, zijn John Riley en zijn kameraden voorbeelden. Ze bewijzen dat internationalisme geen boekenwijsheid is, enkel achter een bureau bedacht door Marx of Trotsy of wie dan ook, maar een keus die mensen in de praktijk zelf maken. Een kwestie van de goeie kant kiezen. Het laatste woord is aan David Rovics:
"We were the red-headed fighters for freedom
Amidst these brown-skinned women and men
Side by side we fought against tyranny
and I daresay we'd do it again".
Update: als ik wat bveter had opgelet (of hebben ze dat pas later online gezet, ndat ik het bovenstaande gemaakt had?) had ik naast het plaatje op MR zine dat mijn aandacht trok, wellichtook de link ernaast gezien naar het artikel "The Irish Soldiers of Mexico"van Michael Hogan. Daar staat het verhaal, uitvoerig en gedocumenteerd, met context en al. Aanrader.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten