Er staat ook niets wezenlijks op het spel, op het eerste gezicht. Het is een strijd tussen ondernemers onderling, in feite. Aan de ene kant de ondernemers - vastgoedmagnaten, drugshandelaars, pornobazen - die in hun jacht op winst de wet aan hun laars lappen, elkaar afpersen, de belasting grootschalig ontduiken en als de concurrent te lastig wordt een killer inhuren. In feite gaat het hier om zeer doortastend neoliberalisme: concurreren tot iedere prijs.
Aan de andere kant de staat die, feitelijk namens ondernemers die minder illegaal opereren, aan de illegale praktijken van mafiosi paal en perk probeert te stellen en zich tegelijk naar voren schuift als Handhaver van Recht en Orde in de Ogen des Volks. Legale ondernemers gezamenlijk, via hun staat, aan de ene kant; illegale ondernemers, ieder voor zich, aan de andere kant. Daar komen processen tegen topcriminelen feitelijk op neer. Het is een onderwerp dat ik doorgaans gaarne aan naamgenoot R. de Vries overlaat.
Zo verkeerd als het is om een Holleeder als een soort rebel of volksheld te zien, zo verkeerd is het om het Openbaar Ministerie te zien als onberispelijk fatsoenlijk. Immers, de orde die de staat, en dus het OM, hooghoudt, is bij uitstek een ondernemersorde, een orde waarin vooral de rijken goed gedijen en de wet naar hun hand zetten.
Legaal is niet hetzelfde als sociaal, en de verdediging van de huidige legaliteit zoals het OM dat doet, verdient bepaald niet bij voorbaat steun. Tussen mafiosi en OM valt wat mij betreft doorgaans bitter weinig te kiezen: het ene stuk kapitalisme bevecht een ander stuk kapitalisme. Ze doen maar, onze tijd komt nog wel.
Maar soms verschuift deze lood-om-oud-ijzer-benadering. Soms valt er wel degelijk partij te kiezen. Soms gaat justitie, in haar pogingen om mafiosi veroordeeld te krijgen, zodanig over de schreef dat protesteren nodig is. Daarvan is momenteel in de zaak tegen Holleeder overduidelijk sprake.
Over de zaak zelf ben ik kort: ik weet er te weinig van, en voor waar het me nu om te doen is, doet dat er weinig toe. Holleeder is vastgoedmagnaat, wordt verdacht van afpersing en wordt ook genoemd als opdrachtgever voor liquidaties in het criminele milieu. Geen fraai exemplaar van de menselijke soort, ook als de verdenkingen niet zouden blijken te kloppen. Maar van lui die geldvergaren tot hoogste norm verheffen verwacht je niet echt anders. En geldvergaren functioneert in deze maatschappij zo ongeveer als hoogste norm. Kijk maar hoe topmanagers zichzelf belonen, en hoe het kabinet weigert daar iets tegen te ondernemen. "Graaitax afgewezen" , stelt Jan Marijnissen vast. Hij concludeert: "Dit kabinet doet niets om de topinkomens in de private sector tegen te gaan." Inderdaad. Een plus voor Jan, na de Dikke Vette Min die hij vorige week over zich afriep.
Met zo'n kabinet kunnen de supergrote ondernemers zich best aan de wet houden: ze kunnen immers vrijwel ongehinderd hun eigen inkomens vaststellen. Wie dat normaal vindt, moet niet verbaast zijn dat hebzucht, ongebreidelde hebzucht, hoogste norm in hoge kring is. En waar hebzucht de hoogste norm is, krijg je vroeg of laat Holleeders die deze inhaligheid om wetsoverschrijdende wijze uitleven.
Geen aangenaam individu dus ongetwijfeld, deze mijnheer Holleeder. Maar dat rechtvaardigt op geen enkele manier de behandeling die hij de afgelopen dagen te verduren kreeg. Hij werd om drie uur s nachts uit zijn cel in Vught gehaald, om dan met een ingewikkelde omweg naar de rechtbank in Amsterdam te worden gebracht. Pas zeer laat op de dag ging hij dan weer terug naar Vught. En dat dag na dag.
Binnen een week ging dat mis. Op donderdag 5 april werd Holleeder tijdens de rechtszitting niet goed. Op maandag 9 april werd hij naar een ziekenhuis gebracht. verhoogde bloeddruk, verhoogde hartslag, uitputting. "Holleeder gaf zelf aan dat het transport van de Extra beveiligde Inrichting (EBI) in Vught hem uitputte. Deze transporten geschiedden voor dag en dauw, waardoor bij Holleeder slaapgebrek zou zijn ontstaan" , zo meldt de NRC.
Ja, dit getreiter verbleekt bij de behandeling die bijvoorbeeld vluchtelingen ondergaan. En de EBI is geen Guantanamo Bay. Maar getreiter door het gezag moeten we afwijzen, hoeveel weerzin het slachtoffers ervan ons ook mag inboezemen. Als de autoriteiten van Ondernemersland Nederland dit soort pesterij kunnen doen met iemand die uiteindelijk op vele punten één van hun is, een mede-ondernemer die uit de pas loopt - hoeveel verder zullen ze dan durven te gaan tegen mensen zónder geld, zónder dure advocaat die dit machtsmisbruik kan aanklagen?
We moeten dan ook tegen de slechte behandeling die Holleeder kennelijk krijgt, stelling nemen - niet uit sympathie voor de vastgoedmagnaat, maar uit democratische zelfverdediging. Vandaag doen ze het met hem. Morgen doen ze ergere dingen met ons - als we ze hun gang laten gaan.
3 opmerkingen:
Heel erg interessant stuk.
Het gaat erg slecht met holleeder. Hij heeft lekkende hardkleppen en nierfalen. Zie voor meer: http://www.nu.nl/news.jsp?n=1037007&c=15
Nu blijkt, als we het oh zo betrouwbare en strik onpartijdige NOS journaal mogen geloven, dat Holleeder zelf heeft gevraagd om zo vroeg te worden gewekt, zodat zijn advocaten daar later over kunnen klagen in de rechtszaal, dus hoe erg hij nu echt getergd wordt is nog onbekend..
@martin wisse: dat heb ik inmiddels ook gehoord. Hij wilde om drie uur gewekt worden zodat hij om vijf uur vervoerd kon worden. Een ander had misschien om vier uur gewekt willen worden, met 1 uur in plaats van 2 uur tussen waken en vertrek. Dat zou zijn nachtrust van 3 uur tot 4 uur hebben uitgebreid. Maakt het wezenlijk uit? Ik blijf bij mijn mening: de behandeling van Holleeder is een vorm van treiteren, en als ze dat met hem kunnen doen dan kunnen ze dat ook met jou of mij. Dat Holleeder en/ of zijn advocaat zelf ook wel spelletjes zullen spelen doet aan dat principe niets af.
Een reactie posten