Zes dagen duurt het militaire geweld dat het generaalsbewind van Birma vorige week ontketende tegen de tienduizenden democratische demonstranten. Die eisten meer vrijheid, vrijlating van politieke gevangenen en lagere prijzen voor levensbehoeften.
Prijsverhoging van brandstof was in augustus aanleiding voor aanvankelijk nog kleine groepen mensen om te gaan betogen. Geweld van pro-regeringsknokploegen en arrestatie van activisten wisten het protest niet te smoren. Toen soldaten begin september geweld tegen betogende monniken gebruikten, namen steeds grotere aantallen van hen het voortouw in de protestbeweging. Een overzicht, gemaakt door het Alternative Asean Network on Burma (ALTSEAN) geeft een uitvoerige schets van de gebeurtenissen tot en met 24 september, met ook veel achtergronden en bronvermeldingen. Altsean heeft op haar website ook door middel van een kaart van Birma de reikwijdte van protesten van vooral de eerste weken zichtbaar gemaakt.
De beweging slaagde er in slaagde om 24 en 25 september rond de honderdduizend betogers de straat op te krijgen in de belangrijkste stad Rangoon. Het bewind uitte intussen dreigementen, trok troepen samen en bracht ook pro-regeringsknokploegen bijeen. Woensdag 26 september soeg het regime toe, met traangas en dodelijke kogelregens, met massa-arrestaties en invallen in kloosters.
Grof geweld van hogerhand heeft de schaal van de protesten teruggebracht - van tienduizenden die ook woensdag en donderdag de militaire overmacht trotseerden, naar kleinere groepen van tientallen, honderden, soms een paar duizend betogers die hun woede uiten tegen de soldaten om bij charges de sijstraten in te vluchten, in een stoutmoedig spel van kat en muis. De monniken zijn vrijwel uit het straatbeeld verdwenen, andere veelal jonge demonstranten staan nu vooraan.
De veel kleinere omvang van de protesten van de laatste dagen is voor sommige kranten al reden om de revolutie in Birma zo ongeveer dood te verklaren. "Diplomaten hebben gene hoop meer voor democratie hier" schrijft The Times. En de Sunday Telegraph vraagt zich af: " Wat is de weg vooruit voor de pro-democratische beweging van het land, nu de laatste dappere en uitdagende tekenen van oppositie sputterend ten einde komen?"
De laatste stuiptrekkingen, gene hoop meer voor democratie... Het is de kortzichtige domheid van mensen die denken dat een opstand binnen tien dagen moet winnen, en dat ze anders reddeloos verloren is. Maar revoltes van een diepte en breedte als de beweging in Birma zijn hardnekkiger dan dat. Een hardnekkige geest van verzet leeft nog steeds in Birma, en komt tot uiting in hardnekkig, heroïsch en soms opvallend effectief protest. Een paar voorbeelden:
* Omwonenden schoten te hulp toen soldaten in de nacht van 27 op 28 september kloosters in Rangoon en Mandalay probeerden binnen te vallen. Een bewoner van Mandalay vertelt: "We hadden een waarschuwingssysteem opgezet met het slaan op potten en patten als iemand soldaten het klooster zag naderen, en we bereidden onszelf voor met wat voor beschikbare wapens dan ook om deze onheilige mensen te belletten onze monniken te treiteren", zo citeert de Democratic Voice of Birma, 28 september. Dit suggereert niet alleen grote moed. Dit wijst op serieuze organisatie van verzet.
*In de plaats Taungoke betoogden 4 monniken samen met 800 anderen. Ze eisten vrijlating van politieke gevangenen en prijsverlagingen. In Mandalay demonstreerden studenten kortstondig, pakweg honderd in getal, op motorfietsen. Dat bericht de website Mizzima.com, die ook vertelt van arrestaties en zware druk op monniken.
In hetzelfde bericht citeert Mizzima.com Sayadaw U Gamira, een abt (hoofd van een klooster): "De mensen moeten niet wachten op leiders om ze te leiden, iedereen moet zelf een leider zijn. We moeten individueel betrokken zijn en leiding geven. De monniken hebben veel gedaan en velen van hen zijn in gevangenissen en concentratiekampen gegooid. En veel van hen moesten hun leven offeren. Door in uniform en met wapens naar de kloosters te komen en de monniken te bewaken hebben ze (de soldaten) laten zien wat ze werkelijk zijn. het zien niet alleen dictators maar ook terroristen."
Er zijn ook geluiden van grote verslagenheid, en dat is niet vreemd ook. The Guardian had op 29 september een aangrijpend ooggetuigenverslag van een man van 39 die de afgelopen dagen had gedemonstreerd. "Ik verlies snel de hoop. na zo'n vreugdevol begin geloof ik niet dat we in staat zijn om iets te veranderen."
Maar op straat waren ook andere geluiden te horen. The Guardian schreef op 29 september: "Thein, een adolescent met lang haar en Boeddhistische teksten op zijn klichaam getatoëerd, iet zijn blote borst zien aan de rij soldaten (...). Hij droeg een stuk papier met een kopie van een vervaagde foto van Aung San, de hed van de onafhankelijkheid en vander van oppositieleidster Aung San Suu Kyi. Was hij bang om te sterven? 'Ik heb geen werk. Mijn vader heeft geen werk. Ik heb niks te verliezen', zei hij." Birma is boordevol van mensen als deze Thein. Met niks te verliezen, behalve de ketenen waarmee het militaire bewind ook hem weer probeert vast te binden. En met een wereld van democratie en gerechtigheid te winnen.
(wordt vervolgd, tot de overwinning)
2 opmerkingen:
De Opstand is blijkbaar helemaal neergeslagen...
"De orde is terug gekeerd" volgens een minister daar.
Maar ik neem aan dat er nog veel broeit onder de beweging, dus dit zal zeker niet het einde va de demonstraties zijn!
Die minister kan vanalles zeggen, maar natuurlijk is hij bang dat het onder de oppervlakte toch doorbroeit.
De eerste protesten op straat zijn misschien voorbij, maar de mensen hebben ervaring en gespreksstof. Hopelijk zoekt men elkaar op en organiseren ze zich voor een confrontatie op een later tijdstip.
Het hangt er ook van af of de staat een verklikkerscultuur aanwakkert wordt onder de bevolking - zoals NSBers deden in Nederland, Ceaucescu in Roemenie, en Israel vandaag nog steeds. Dat is Machiavelliaans bevolking tegen bevolking uitspelen, een enorme rem op democratie.
Een reactie posten