dinsdag 14 november 2006

Oerendhard op oorlogspad

Ben Jolink was in Afghanistan, om te zingen voor de troepen aldaar. Anders gezegd: Jolink zong om "onze"troepen een hart onder de riem te steken, zodat ze hun werk beter kunnen volhopuden. Dat werk is het bestrijden van Afghanen die zich verzetten tegen de koloniale bezetting waar nederland, en nu dus ook Joling, aan meewerkt. Afghanen die zich verzetten heten natuurlijk allemaal "Taliban", of ze nu deel uitmaken van die beweging ja dan nee. "The Quagmire deepens in Afghanistan" ook voor de Nederlandse soldaten, dus Jolink's steun was voor de bezetters meer dan welkom. Hij werd dit weekend bij zijn terugkeer door een blije minister Kamp van het vliegveld gehaal. Kamp weet zijn laatste vrienden te waarderen, dat moet gezegd worden. Gezien de opiniepeilingen, waarin de SP, tegenstander van de Uruzgan-missie, de VVD inmiddels gepasseerd is - 26 zetels tegen 24 in de politieke barometer van 13 november! - doet de VVD-minister daar inderdaad goed aan...

Jolink was de zanger van de Achterhoekse rockgroep Normaal, en voor mij, behalve jeugdsentimenteel van belang, ook iemand waarvan ik dacht dat hij een rebel was met het hart op de goede plek. No more, wat mij betreft. Tenzij het gerucht klopt dat hij, op de wijze van de bekendse Normaal-hit-Oerendhard, de volgende tekst gezongen zou hebben. Dat zou iets goedmaken van Jolinks collaborerende optreden in Afghanistan.

Oehoe oehoerendhard kwoamen zie doar oangescheurd
Oehoe oehoerendhard, want zie hadden van die Taliban geheurd
Diplomatie dat dejen zie noeit, dat vonden zie toch moar tied verknoeid
Tony met zun bommen en Georgie met zun kruisraket
Op het oorlogspad, da vonden zie mooi
Met bommen en granaten en verder geen geklooi

Tony met zun bommen en Georgie met zun kruisraket

Ze moorden oeh, ze moorden oeh, ze moorden oehoe-oehoe-ohoerendhard

Ze moorden oeh, ze moorden oeh, ze moorden oehoe-oehoe-ohoerendhard

Toen Afghoanistoan kapot was, gingen zie naar Bagdad
Met groot plezier gooiden zie doa alles plat
Martelen en moorden, dat vonden zie mooi
En wie dur liep te zeiken die douwden z'in un kooi
Tony met zun bommen en Georgie met zun kruisraket

Ze moorden oeh, ze moorden oeh, ze moorden oe oehoe oehoerendhard
Ze moorden oeh, oehoe oehoe, ze moorden oe oehoe oehoerendhard

Moar zoals altied kwam oan die agressie un eind
Door een Fallujaan die de kracht van Kalashinikov kent
Tony vloog de lucht in en georgioe kwam er vlak achteroan
En iedereen zie van die leu heur je nooit meur wat van

Zie goan nu nooit neee nee nooit, nooit meur oerendard
Neu zie goan nooit nee nee nooit, nooit meur oerendhard...


(c)copyleft Peter Storm, verdere verspreiding is prima als je even vertelt waar je het vandaan hebt..

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hahaha, erg leuk bedacht Peter! Ik lag in een deuk.

Ik heb wel iets gemengde gevoelens dat er niet opgetreden mag worden voor soldaten. Niet dat jij dat zegt, maar de houding ik wil niet de houding hebben dat de soldaten daar het vooral heel vervelend moeten hebben.

Het is dubbel: ik wil niet dat het moraal van de soldaten opgepept wordt. Ze moeten daar vertrekken. Tegelijkertijd gun ik ze tussen alle narigheid ook hun afleiding. Ik ken de bedoelingen van Jolink niet, maar ik kan me voorstellen dat er een sergelijk sentiment meespeelt. Is hij daarmee meteen een collaborateur?

Soldaten raken volgens mij uiteindelijk overtuigd van hun heilloze opdracht door de realiteit waarin ze zitten. Niet door Jolink die zingt dat de soldaten naar huis moeten.

Maar als ik een Michael Franti tussen de soldaten zie staan die ene protestlied zingt waar eigenlijk heel goed op wordt gereageerd, vind ik dat veel en veel toffer en belangrijker.

Het is dus dubbel en lastig. Misschien is mijn punt wel dat het me niet onberoerd laat als soldaten het zwaar hebben. Het is een van de redenen waarom ik vind dat ze terug moeten.

Ben benieuwd naar andere reacties.

Maarten Das zei

Jolink heeft zelf in De wereld draait door gezegd dat hij achter de missie staat, en als Kamp je glunderend van het vliegveld haalt, lijkt me dat er genoeg alarmbellen moeten gaan rinkelen...

Het is iets anders of je erheen gaat uit solidariteit met het lot van soldaten die in een heilloze vechtmissie zijn gestort, of uit solidariteit met de missie, en daarmee met de regering. Want uiteindelijk draag je dan eerder bij aan het doorgaan ipv beëindigen van de missie.