Ravotr' s kerstconcert

Zo, zitten we allemaal lekker bij de gezellig knetterende open haard die er niet is (maar ja, de verbeelding aan de macht geldt ook hier), kaarsjes aan en op ons kerstbest? Glaasjes en/of kopjes gevuld? Dan zal ik mijn zijn gitaar eens tevoorschijn halen voor het Enige (Opr)echte rooie ravotr kerstconcert...

Ik beloof plechtig: geen "Dreaming of a White Christmas" (ik hoop wat bij te dragen aan a red one), geen "Jingle Bells" en zeker geen "Stille Nacht" (al geniet ik van stilte voordat we de vuurwerkbeproeving de komende dagen ingaan). Maar verder gaan we lekker aan de sentimentele kant zitten, hopelijk niet over de grens van het valse sentiment. Gaat-ie:

"The Circle Game" , een liedje van Joni Mitchell, over opgroeien, ouder worden en het wisselen der seizoenen. Echte hippie-muziek op zijn best.

"Imagine" , John Lennon. "Imagine there's no heaven/ It's easy if you try/ No hell below us/ Above us only sky... (...) Imagine there's no countries/ It isn't hard to do/ Nothing to kill or die for/ and no religion too". Dat blijf ik een mooie kerstgedachte vinden: vrede op aarde, in de mensen een welbehagen, maar zonder hulp van hogerhand.

Een echt kerstliedje dan, en wel van de Pretenders: "2000 miles" . Geliefde ver weg met kerst, maar ik denk aan je en verlang naar je. gegeven is cliche, maar voor teveel mensen herkenbaar. Maar de stem van Chrissie Hynde, en die mooie gitaarloopjes stralen eerlijk een weemoed uit waar ik vatbaar voor ben. Objections, anybody? Overruled.

We doen er een schepje suiker bovenop nog: Bette Midler's "The Rose" . Hoop doet leven, juist ook op dagen dat eenzame mensen die eenzaamheid vaak dubbel zo sterk voelen: "When the night has been too lonely/ And the road has been too long/ And you thinkt that love is only/ For the lucky and the strong/ Just remember in the winter/ Far beneath the bitter snows/ Lies the seed thet with the son's love/ In the spring becomes a rose."

Nou, dat lijkt me wel even genoeg suikergoed en marsepein, het Sinterklaasgedoe hebben we immers achter ons. Tijd voor wat stevigheid. The Kinks dus maar, "Father Christmas" . Arme kerstman, belaagd door een handvol straatjongens: "Father Christmas, give us some money/ We got no time for your silly toys/ We'll beat you up if you don't hand it over/ We want your bread so don't make us annoyed/ Give all the toys/ to the little rich boys." Zo is dat.

Ja, en dan ontkomen we niet aan de aanleiding voor de jaarlijkse koop- en familie-orgie. Dus nu een liedje over de Palestijnse verzetsstrijder/ communist, destijds door de imperialisten die destijds hun hoofdkwartier in Rome hadden, ter dood gebracht met medewerking van het plaatselijke establishment. "Jesus Christ" dus: "He said 'sell all your jewelry and give it too the poor'/ And they laid Jesus Christ in his grave"...

We doen een paar liedjes over de liefde en zo. "Wrong Turn" , heel breekbaar gezongen en gespeeld door een singer-songwriter die momenteel populair is, Jack Johnson. Ik bedank mijn goede vriend Jermain dat hij met dit prachtigs heeft laten kennis maken. Ik bedank hem voor nog veel meer maar dat weet hij wel, dan hoeft hier niet... Fijne dagen, Jermain, en vast de beste wensen!

We hebben nog geen Bob Dylan gedaan! "She belong to me" speel ik van hem, hetbevat zowel een verwijzing naar kerst: "For Halloween buy her a trumpet, and for Christmas, give her a drum" . Maar ik zing het lied vooral vanwege het derde couplet: "She never stumbles, she's got no place to fall/ she's nobody's child, the Law can't touch her at all..."

Nog drie dan, omdat het zo aardig is om voor jullie te doen. Een scheutje anti-kerkelijkheid van Phil Ochs lijkt me toepasselijk: "Cannons of Christianity" . Een greep: "Cathedral walls will glitter with their gold/ And the sermons speak through silver robes/ Build the castles amidst the poverty/ Say the cannons of Christianity" . Phil Ochs is trouwens tijdgenoot van Dylan, kwam uit de zelfde generatie zangers die protestsongs (ik haat het woord maar weet geen beter) naar de voorgrond brachten. Hij leeft niet meer. Wanhoop, zelfdoding. Maar wat een songs.

Nog een Dylan-song. "Forever Young" : "My your heart always be joyfu/ may your songs always be sung/ May you stay forever young". Dat wens ik de lezers/ luisteraars van dit alles van ganser harte toe.

Maar we hebben nog een laatste lied, en dat gaat het best zonder gitaar: "How can I keep from singing?" . Pete Seeger zingt het, in eigen bewerking waar de Christelijkheid die de oorspronkelijke negentiende eeuwse versie onder te lijden heeft geschrapt is; Enya zong het ook, zo ontdekte ik tijdens een zoektocht op internet. "When tyrants tremble, sing with fear/ And hear their death knell ringing/ When friends rejoice both far and near/ How can I keep from singing?" May we all live to see that day.