In juni 2006 viel dan eindelijk het kabinet Balkenende II. Aanleiding was het gedraai en gelieg van mevrouw Verdonk in de kwestie rond het al dan niet geldige paspoort van Ayaan Hirsi Ali. Verdonk kreeg het voor elkaar dat ik enige sympathie voor Hirsi Ali ging opbrengen, een vrij immense prestatie gezien de verwerpelijke bijdrage aan het islamofobe politieke klimaat die Hirsi Ali geleverd heeft. Die sympathie duurde niet erg lang overigens, en haar vertrek naar het nogal rechtse American Enterprise Institute liet weer eens zien aan welke kant Hirsi Ali stond: de verkeerde.
Dat kabinet had natuurlijk veel eerder moeten vallen. In februari 2006 bijvoorbeeld, toen de beslissing om soldaten naar Uruzgan te sturen viel. D66 stemde tegen maar weigerde daar de consequentie aan te verbinden dat ze dus ook maar beter uit het kabinet kon stappen. Daarmee verdiende ze haar schamele verkiezingsresultaat van 7 maart (door de kersverse fractievoorzitster Loesewies van der Laan zo treffend als "pet" omschreven) en 22 november. Maar de echte schande laadde de PvdA op zich, door voor de troepenzending te stemmen. Daardoor kwam die " brede meerderheid" in zicht waaraan D66 het excuus ontleende om, ondanks haar nee-stem toch in het kabinet te blijven.
Na de val van het kabinet werd Nederland een operettelandje, waar het de Haagse politiek betrof. Het zojuist vertrokken kabinet liet zich aan elkaar lijmen, minus D66. Niks demissionair, niks alleen maar lopende zaken. Immers, het zoet moest verdeeld worden nu het zuur achter de rug was. dat zoet moest CDA en VVD een verkiezingszege brengen. Anders gezegd: we kregen een als kabinet vermomde CDA/VVD-verkiezingscampagne, op kosten van de belastingbetaler. Eigenlijk was dat de enige staatsrechtelijke vernieuwing die we de laatste jaren hebben mogen meemaken.
Het zou echter nog gekker worden. Na een verkiezingscampagne waarin de PvdA verschrompelde, net als de VVD, kregen we de verkiezingsdag zelf. Een prachtige overwinning van de SP met 25 zetels, een akelige overwinning van Wilders met 9 zetels. Rechts tegen links, stevig gepolariseerde verhoudingen, terwijl vooral de rechterflank van het midden versplinterde: een chaos met de wind in de zeilen voor links. Ik werd er erg vrolijk van, al stemt de opkomst van Wilders wel degelijk ook bezorgd.
Na echter bereikte het cirkus dat bekend staat als "de politiek" een volgend hoogtepunt. De PvdA diende een motie in om tot een generaal pardon te komen voor asielzoekers die uiterlijk in 2001 onder de vorige vreemdelingenwet asiel hadden aangevraagd. Een krappe meerderheid stemde voor. Nee, zei Verdonk, nee zei ook het kabinet. De PvdA diende een nieuwe motie in, waarin opschorting werd gevraagd van die asielzoekers die voor zo n - door een volgend kabinet te regelen - generaal pardon in aanmerking kwamen. Nee, zei opnieuw Verdonk. Nee, zei opnieuw het kabinet. Motie van afkeuring, zie de PvdA - en een Kamermeerderheid. Nee, zei wederop Verdonk. Nee, zei wederom het kabinet - waarmee ze een democratisch gekozen orgaan trotseerden terwijl ze zelf een minderheidskabinet vormden dat ook nog eens demissionair was. Het was een ongehoord schoffering van het vleugje democratie dat er nog is.
Na een half etmaal beraadslagen draaide het kabinet voor een deel bij. De uitzetting van veel van de betreffende groep vluchtelingen werd toch opgeschort. verdonk bleef echter minister, al kreeg ze een andere taak. Links had het gepantserde "nee" tegen elke stap richting generaal pardon doorbroken, dat was een goede zaak. Maar de invulling ervan bleef in handen van hett kabinet, dat met het handhaven van Verdonk en met haar hele opstelling had laten zien dast democratie iets was waar de hooggeachte bewindspersonen het liefst hun onwelriekende achterwerken mee afveegden.
Gaat het met een nieuwe regering alsnog goedkomen? Ik zou daarop met een luidruichtig "HA HA HA" willen antwoorden. Het CDA zal een nieuwe regering leiden, zoals het er nu naar uitziet. Deelname van de SP heeft ze in feite al onmogelijk gemaakt, en het strekt Marijnissen tot eer dat hij geen uiterste poging gedaan heeft om met extra concessies zich zo´nn kabinet in te slijmen.
Nu wordt het vermoedelijke CDA-PvdA-ChristenUnie. Ik wens de PvdA veel plezier in deze moderne Hof van Eden, compleet met een gifslang die verdacht veel op Maxime Verhagen lijkt, en verleidelijke appels in de vorm van veel, veel pluche. Hopelijk is zelfs Wouter Bos dit snel zat en zien we hem terug daar waar hij nu hoort: in de oppositie, zij aan zij met GroenLinks en de SP.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten