De top 25....
25. Peaceful Waters Gordon Lightfoot Beetje weggeduwd veelal, en Lightfoot is vergeleken bij Dylan en Neil Young ook wel een lichtgewicht in het land der singer-songwriters. Maar dit herfstige vredesliedje staat.
24. Hotel California Eagles Dit is jeugdsentiment: ik herinner me dit nummer uit de tijd toen het uitkwam, eind 1976. Het is ook een song die niet kapot kan, niet verveelt, hoe vaak ik hem ook beluister. En de mysterieuze tekst heeft Dylaneske proporties. Bezoeker belandt in hotel waar hij gastvrij wordt onthaald maar waar duidelijk vreemde dingen gaande zijn, met suggesties van SM en overdadig drankgebruik. En 'you can check uit any time you like, but you can never leave', ook niet echt geruststellend. Is het een nachtmerrie? Een allegorie op hoe de bevrijding van de jaren zestig , in de jaren zeventig ontaard zou zijn in decadentie en verval? Ik heb ooit zelfs een reportage op Met Het Oog op Morgen (radioprogramma) gehoord over de locatie die model zou hebben gestaan voor het door de Eagles bezongen hotel. En dan zwijg ik nog over die gitaarsolo aan het eind...
23. No Man's Land IainMacIntosh Een prachtig lied over een bezoek aan een graf van een in de Eerste Wereldoorlog gesneuvelde jonge soldaat. Eric Bogle tekent voor het origineel, maar deze versie is dieper bij mij binnengedrongen: een Schotse linkse folkzanger met banjo.
22. Bad Moon Rising Creedence Clearwater Revival
21. I'm so Lonesome I Could Cry Hank Williams Hartverscheuirende country and western, door één van de grondleggers.
20. Comfortably Numb Pink Floyd Door merg en been.
19. I'll be Your Mirror Velvet Underground. Die stem van de zangeres Nico, dat ijle elektrische gitaarspel, de serene kalmte, maar intussen...
18. Political Science Randy Newman 'Boom goes Londen, boom Paris, more room for you and more room for me' ... Uit de tijd van een gefrustreerde Nixon, maar meer dan passend in de tijd van een minstens zo onbegrepen Bush.
17. David Rovics We Are Everywhere We are many, they are few, zag de revolutionaire dichter Shelley al in de negentiende eeuw. Rovics zet dat idee om in een prachtsong.
16. Biko Peter Gabriel Over Steve Biko, Zuidafrikaans vrijheidsstrijder, doodgemarteld door de apartheidspolitie in 1977.
15. Wrong Turn Jack Johnson heb ik eerder meer over gezegd, zie Ravotr´s kerstconcert .
14. Little Boxes Malvina Reynolds 'And the boys go into buseniss and mary and raise a family and they all get little children and the children go to school and the children go to summercamp and then to university - where they get put in boxes and they all come out the same...' Reynolds bgon pas op latere leeftijd liedjes te schrijven. Dit bloedsimpele deuntje is haar bekendste, maar er zijn meer van zulke juweeltjes.
13. What Did You Lear in School Today? Tom Paxton 'I learned that war is not so bad, I learned of the great ones we have had, we fought in Germany and in France and someday I migfht get my chance, that's what I learned in school', aldus deze tijdgenoot van Dylan en Phil Ochs.
12. The Rose Bette Midler Jawel, een tearjerker, en terecht.
11. No Expectations Rolling Stones De heren hebben meer goeds gemaakt, maar veel ervan schommelt wat waardering betreft zeg maar tussen de 100 en de 150. Maar dit schrijnende bluesy nummer steekt met kop en schouder boven het vaak ook wel nèt iets te stoere andere werk van de Stones uit.
10. Awake Sweet Love John Dowland Rufus Müller/ Michael Chance Wederom Dowland, simpelweg met zang en luit ditmaal.
9. Solidarity Forever Pete Seeger & the Weavers. Hier kun je luisteren en kijken naar relevante beelden.
8. Comes a Time Neil Young
7. Way to Blue Nick Drake Britse singer-songwriter, jong gestorven (door eigen toedoen, naar alle waarschijnlijkheid), hoorbaar doodongelukkig, naar zijn songs te oordelen. Folk, jazz, blues, subtiel gitaarspel, soms een eenvoudig combo of strijkers (zoals bij dit lied), en die fragiele stem...
6. When I'm Gone Phil Ochs Waarom ik liever blijf leven. I can't 'be laughing at their lies when I'm gone... I can't add my name into the fight when I'm gone... so I guess I'll have to do it while I'm here'
5. Nowhere Man Beatles. Ik had deze top 100 voor de helft kunnen vullen met Beatle-songs, net zoals er meer Stones-, en (nog) meer Dylan- songs in hadden gekund. Deze mag staan voort al die anderen.
4. Muswell Hillbillies Kinks Ook hier had ik andere nummers bijne evengoed kunnen nemen, ook hier geldt dat het nummer een beetje de gedelegeerde voor al die andere Kinks-klassiekers mag zijn.'They're gonna try and make me change my way of living', zegt de ik-persoon die inn het kader van de stadsvernieuwing moet verhuizen. 'But they'll never make me something that I'm not'.
3. Both Sides Now Joni Mitchell Ouder worden, sadder but wiser, en doorgaan met leven... Zo sixties, dit lied, en tegelijk zo universeel ergens.
2. Desolation Row Bob Dylan De nachtmerrie die "Amerika" heet, of ook wel "de huidige maatschappij". Of is het de Apocalypse? Vers na vers schildert Dylan de verschrikkingemn, elf minuten lang. Misschien wijd ik nog eens een klein stukje aan dit meesterwerk. Georganiseerde religie, misbruike medische wetenschap, een politiemacht die 'comes out and rounds up everyone that know more that they do'... En telkens blijkt Desolation Row noet een plek om weg te blijven, maar een plaats waarhéén mensen de wijk nemen als de machten ze daarin nbiet beletten. Opmerkelijk is het slotcouplet, na alle wrange en wrede taferelen. Slechts wie vanuit dat macabere Desolation Row communiceert kan op enig gehoor rekenen: 'Right now, I can's see too good, don't send me no more letters, no / Not unless you mail them from Desolation Row'
1. Working Class Hero John Lennon Dit is voor mij de kern, in een paar sobere verzen uiteengezet, met alleen een akoestische gitaar ter ondersteuning. Ik heb lang geaarzeld of dit nummer één zou worden, of dat Desolation Row het zou winnen. Maar de houding van Lennon hier ligt me een fractie meer. Dylan blijft sympathiserend waarnemer midden in de verschrikkingen; Lennon is hier betrokkenen, de optie van verandering blijft open als hij, . zingt 'A Working Class hero is something to be...' Zonder illusies en niet zonder relativering, maar toch... Bovendien: Dylan had al veel meer songs in deze top 100, reden temeer om de ereplek aan Lennon over te laten. Maar de afstand is miniem....
Een paar opmerkingen ter afronding. Zoals vaste lezers gezien zullen hebben, zijn gedane suggesties in de afwegingen meegenomen. Ik ga de bijdragen nog even af. Over die twee Elvis-nummers die keesjemaduraatje aandroeg ben ik kort: die leken me meer een kwestie van plagerigheid. Ik ben in de lijst zelf even op Elvis koningschap ingegaan...
Kees heeft zijn idee Winter van Tori Amos binnen weten te krijgen hier. Over zijn andere suggesties (afgezien dan van zijn ironische suggestie Always Look at the Bright Side ook opgenomen) nog dit: REM Losing My Religion: ik heb gekozen voor een ander REM-lied, want de groep mocht zeker niet ontbreken. Losing My Religion vind ik echter muzikaal niet erg spannend. Sting Fragile is wat minder mijn smaak, ik vind dat veel van Stings solowerk wat aan overmatige verhevenheid lijdt, al heeft hij zeker ook mooie solosongs gemaakt. Mark & Clark Band, The Old Piano : leuk om dit nummer als suggestie genoemd zien worden, is voor mij een beejte jeugdsentiment. Toen het een hit was in voorjaar 1977 was ik er wel een liefhebber van, erg indrukwekkend, die pianosolo en zo. Maar het is me tegenwoordig ietsje over the top. Het nummer van Tom Waits heb ik niet opgespoord: Tom Waits is iemand wiens werk ik echter sowieso eens systematischer wil uitpluizen want ik weet dat er geweldige dingen tussen zitten.
Dan Kapitein Koeks lijstje. Over Dire Straits heb ik al een opmerking gemaakt in mijn eigenlijst: ik prefereer een ander nummer dan de waarde Kapitein. Van Halen is gewoon niet mijn smaak, Dream Theater ook niet, dat is iets te theatraal naar mijn gevoel, al vind ik het wel knap gemaakte muziek. The Hooters Satellite had ik willen checken, maar als het het nummer is dat ik in gedachten heb dat is het een nummer dat zeker in de buurt komt, zo ergens op nummer 117 of zo... En Bee gees, Staying Alive? Jeugdsentiment, dat wel - maar het sentiment is niet krachtig en positief genoeg voor een hitnotering hier. Dat geldt nadrukkelijk wel voor Fleedwood Mac's Don't Stop en vooral de Eagles met hun Hotel California. Van Peter Gabriel gaf ik de voorkeur aan Biko boven het, overigens eveneens erg fraaie, Solsbury Hill.De tekst van Biko ligt deze rooie ravotr gewoon iets beter...
Dan de twee suggesties van Dylan Paauwe: twee songs van Strike Anywhere. Ik kon het via internet niet vinden, maar hij hielp me zelf even aan de nummers. Ze doen me wel iets, vooral het meer akoestische Chalkline. Het is het soort punk-achtige werk waar ik aan moet wennen wel eens meer in wil snuffelen. De sfeer ervan straat me erg aan, de muziek zelf vooralsnog wat minder. Een andere suggestie die ik van hem binnenkreeg, Stateradio, spreekt me dan iets meer aan. Huiswerk dus, muzikaal huiswerk, voor ondergetekende.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Ik heb heel die top 100 eens even bekeken en tja.... softe hap wel allemaal, he? Begrijpelijk is dat wel (gezien de muzikale voorkeur van de samensteller van de lijst) maar ik mis toch wel het wat heftigere werk.
Geen Black Dawn van Corpse derhalve, geen Hammer Smashed Face van Cannibal Corpse, geen Pull The Plug van Death en zelfs een wat gematigder nummer als Sanatarium van Metallica ontbreekt.
Als het gaat om de politieke lading van de songs dan misschien System of a Down met haar alleszins beluisterbare nummers? Er zijn massa's metal- en punkbands die politiek getinte liederen hebben geschreven die voorwaar niet slecht klinken.
Het volgende stukje tekst staat wat mij betreft voor protestsongs in de eenentwintigste eeuw. Geen zoetige gitaarmuziek meer maar snerpende, kei- en keiharde muziek met teksten die er niet om liegen.
Het lied: Civil War Dance
De band: Skyclad (Brits)
Een stukje tekst:
Take your partners for our civil war dance
Open season on the under worked and overpaid.
Erase the Constitution - a bloody revolution
Is the simplest solution to the problems that they have made.
Ha beste sickofitall:-)), ik had in mijn aankondiging van één en ander om suggesties gevraagd. Zoals je aan mn slotalinea's kunt zien heb ik gedane suggesties ook proberen te checken. Als je nou wat van je ruige suggesties van te voren had gedaan - wie weet had er eentje de eindstreep gehaald, misschien zelfs meer. Mijn smaak is, vergeleken met die van jou, aan de softe kant - maar deels is het ook n kwestie van onbekendheid met de muziek die je suggereert...
Niet mijn muziek die lijst,
Ben ook meer van de punk enso, Is zeker wel de moeite waard om is wat te zoeken. Is van oorsprong politieke muziek.
Anti flag vind ik op dit gebied een goede aanrader. Hun werk (in ieder geval de laatste cd) is niet superhard, een van de zachtere dingen die ik luister. Verder is dit een maatschappijkritische band die ook aandacht besteedt aan het schrijven van essays
Ja, het is nu eenmaal de Rooieravotr Top 100.:)) Dus als je um een beetje kent(zoals ik) dan wist je wat je kon verwachten. Erg leuk gedaan Peter. Complimenten.
Desalnietemin vind ik het allemaal niet heel verassend en had ik inderdaad wel wat andere muzikale sprongen verwacht.Maar goed beste Jesse en Sickofitall, we zullen een jaartje moeten wachten en dan zelf lijstjes moeten insturen. Of een eigen Blog beginnen over hardere revolutionaire muziek;)
Ik moet zelf zeggen dat Peter inderdaad een punt heeft dat het ook een beetje onbekendheid met die muziek is. Kan er toch zelf aardig wat uit die top 100 waarderen om hun muziekale pracht, ook al houdt ik, zoals Peter wel weet, ook van het ruigere werk. Top 100, een kwestie van smaak:)en zeker geen slechte;)
Maar ik hoef helemaal niet zo nodig mijn lijstje in te leveren hoor. Het is zijn top 100 en dat moet het zeker blijven. Ik reageerde er meer op het onbekend zijn met de muziek, ik maakte hieruit op dat ie zich er misschien een beetje in wou verdiepen.
En ik moet dat misschien maar is met Bob Dylan doen. Ga je in april nog naar Bob Dylan toe Rooieravotr? Had laatst gezien dat ze in Nederland kwamen.
@ sickofitall.
het is inderdaad aan de softe kant, zelf ben ik ook meer van het harde werk (hammer smashed faces van CC vind ik geweldig :) ).
echter denk ik dat de rooieravotr veel nummers ook gekozen heeft wegens een politieke boodschap.
in hammer smashed face bijvoorbeeld kan ik die persoonlijk niet vinden.
(mocht je die er zelf wel uit halen dan hoor ik dat graag ;) )
Ja mensen, ik hou van politieke teksten maar ook van melodische muziek, liedjes die door veel van jullie als soft worden ervaren, of ze nu over politiek gaan, over de liefde, de dood of wat dan ook. I don't apologise :-D
Ik heb overigens geenn enkel liedje in de lijst genomen enkel vanwege de politiek teksten. Het gaat me erom dat een tekst, ook als ik het er politiek mee eens ben, ook nog zo is gedaan dat ie me echt RAAKT. Met andere teksten idem dito,en met de muziek natuurlijk ook, en zelfs bij teksten waarmee ik inhoudelijk problemen heb, maakt de manier waarop een gevoel of idee is vormgegeven vaak toch indruk, zegt me toch iets (zoals met religieuze teksten, zoals jullie hebben kunnen lezen) . Het is niet zo dat i denk: ik ben het er mee eens en DUS vind ik het mooi. Kunst is iets anders dan het schrijven van manifesten en pamfletten, nietwaar? :-)
Met het hardere werk heb ik deels muzikaal mindar dan de mensen die hier opmerkingen maken. Maar deels ik dat gewoon een kwestie van onbekendheid. Vandaar mijn oproep om suggesties, ook en juist waar het nummers betreft waarvan je vermoedt dat ik ze wel te ruig zal vinden. je kunt gewoon niet weten :-)
Of ik naar Bob Dylan ga in april (ik had het gehoord), weet ik nog niet. Zoiets is niet bepaald goedkoop. En ik ga dan graag in (leuk) gezelschap ook. Ik moet eens even naar de opties kijken :-)samen :-D
Een reactie posten